Στη γη των Θεσσαλών (3)

 Κυριακή 12 Μαΐου

Πρωινό εγερτήριο κατά βούληση και εκκλησιασμός όπου βούλεται έκαστος. Οι περισσότεροι προτιμούμε τον Άγιο Νικόλαο, τον μητροπολιτικό ναό που είναι και πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Όλα θαυμάσια!

Το πρωινό μας περιμένει πλούσιο και φροντισμένο. Κατεβάζουμε αποσκευές και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο. Αναχωρούμε στις 12 παρά τέταρτο. Σήμερα θα πάμε από την άλλη πλευρά του Παγασητικού, στην περιοχή του Αλμυρού. Θέλουμε να προσκυνήσουμε στην Παναγία Ξενιά (την Κάτω). Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και η Άνω Ξενιά, αλλά κλείνει στις 12. Δεν την προλαβαίνουμε. Ο οδηγός μας βάζει στον πλοηγό του τον προορισμό μας. Οι οδηγίες του μας βγάζουν σε κοίτη χειμάρρου με σπασμένη γέφυρα -προφανώς από την θεομηνία του  Daniel. Περνάμε τελικά μέσα από την κοίτη... Ευκολάκι για τον Μιχαήλ...

Η Μονή είναι εντελώς αθέατη από το δρόμο αν και βρίσκεται σε ύψωμα. Βλέπουμε αριστερά μας λίγο μακρύτερα ένα εγκαταλειμμένο κτίριο, αλλά εμείς στρίβουμε δεξιά. θα δούμε τι ήταν αυτό το κτίριο σε λίγο στην ιστορία της Μονής. Το νέο μοναστήρι στο οποίο μπαίνουμε είναι νεόδμητο. Θεμελιώθηκε μόλις το 1985 και η εγκατάσταση των μοναζουσών έγινε το 1990 στα πρώτα λιτά κτίρια. Μπαίνουμε στο ναό -καθολικό- που πανηγυρίζει στην Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι βυζαντινού ρυθμού και όλοι οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με ψηφιδωτές εικόνες. Είναι πράγματι κάτι εξαιρετικό!

Μια μοναχή μας διηγείται την ιστορία της Μονής. Με την ονομασία Παναγία Ξενιά είναι γνωστά δύο σπουδαία Μοναστήρια που απέχουν μεταξύ τους περίπου 12 χιλιόμετρα. Το παλαιότερο της Άνω Ξενιάς χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και βρίσκεται στις πλαγιές της Όθρυος σε πολύ όμορφη κατάφυτη τοποθεσία. Εδώ ανευρέθη εικόνα της Παναγίας της Κισσιωτίσσης. Έλαβε το όνομα αυτό γιατί βρέθηκε μέσα σε κισσούς. Η ονομασία Ξενιά, που έλαβε στη συνέχεια, μάλλον δικαιολογείται από την αβραμιαία φιλοξενία της Μονής ή κατ' άλλους γιατί η εικόνα ήρθε από ξένο τόπο. Η μονή γρήγορα άκμασε. Δοκιμάστηκε σκληρά από τους Λατίνους οι οποίοι έσφαξαν 800 μοναχούς. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας λειτούργησε εδώ κρυφό σχολειό. Αργότερα λόγω αλλεπάλληλων ληστρικών επιδρομών και της βαρύτητας του χειμώνα οι μοναχοί εγκαταστάθηκαν νοτιότερα χτίζοντας το Μετόχι του Αγίου Νικολάου, αυτό το κτίριο που είδαμε ανεβαίνοντας στ' αριστερά μας. Αυτή η Μονή ονομάστηκε Κάτω Ξενιά. Στην Μονή της Άνω Ξενιάς η οποία είχε εγκαταλειφθεί εγκαταστάθηκε το 1968 νέα αδελφότητα μοναχών η οποίοι επιτελούν πολύ σημαντικό κατηχητικό έργο με ραδιοφωνικές εκπομπές, αρθρογραφία, κηρύγματα κτλ. Στο Μετόχι του Αγίου Νικολάου (Κάτω Ξενιά) από το 1960 εγκαταστάθηκε γυναικεία αδελφότητα. Αλλά ο σεισμός του 1980 προκάλεσε πολύ μεγάλες ζημιές στα κτίρια. Οι αδελφές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το μοναστήρι τους. Αποφασίστηκε τότε η μετεγκατάσταση στο σημερινό χώρο και η εκ θεμελίων ανέγερση νέων κτιριακών εγκαταστάσεων. Η θεμελίωση έγινε το 1985. Οι αδελφές έμεναν κυριολεκτικά σε παραπήγματα, αξιώθηκαν όμως να ζήσουν το σημερινό θαύμα, αυτή την υπέροχη Μονή που σήμερα κι εμείς επισκεπτόμαστε. Θησαυροί της Μονής: είναι η εφέστιος εικόνα της Παναγίας από κηρομαστίχη, δύο μικρά τεμάχια από την ζώνη της Παναγίας, δώρο της Μονής Βατοπαιδίου και οι λειψανοθήκες με λείψανα πολλών Αγίων, τριών Ιεραρχών, Αγίων Αναργύρων, Νεκταρίου, Ευσταθίου, Παντελεήμονος, Παρασκευής κ.α. Και το μετόχι του Αγίου Νικολάου συντηρείται και ανακαινίζεται. Εδώ, στην Κάτω Ξενιά, γίνεται κάθε Μεγάλη Παρασκευή η τελετή της Αποκαθήλωσης με την παρουσία του Μητροπολίτου Δημητριάδος με πολύ παραστατικό και ιδιαίτερο τελετουργικό.

Προσκυνούμε την εικόνα της Παναγίας στο μικρό παρεκκλήσιο του Αγίου Γεδεών του εκ Τυρνάβου. Το εικονοστάσι είναι πάρα πολύ ιδιαίτερο, πλούσιο, ενδεικτικό της αγάπης των μοναχών για την Παναγία. Είναι μια μεγάλη ξυλόγλυπτη επιφάνεια πάνω στην οποία έχουν περιληφθεί στρογγυλές εικόνες των 24 οίκων του Ακαθίστου Ύμνου. 

Προσκυνούμε και την Τιμία Ζώνη. Σε λίγο μας φέρνουν και τα λείψανα του Αγίου Γεδεών του νεομάρτυρα, ο οποίος σε νεαρή ηλικία εξωμότησε, αργότερα όμως μετανιωμένος έγινε μοναχός και τέλος εμαρτύρησε. Του έβγαλαν τα δόντια, τον έσυραν σε όλο τον Τύρναβο δεμένο πίσω από ένα άλογο και τέλος του απέκοψαν με τσεκούρι τα χέρια και τα πόδια.

Πίσω από το παρεκκλήσι υπάρχει μια μικρή αυλή πολύ περιποιημένη. Ήταν σαν να έμπαινες σ' ένα κομμάτι παραδείσου. Απόλυτη γαλήνη που την τόνιζε το κελάηδισμα των πουλιών και η ομορφιά των λουλουδιών. 

Ένας επί γης παράδεισος...

Στο μεγάλο αρχονταρίκι μας περίμενε καφές, με αυγό, κουλουράκι και γλυκό. 

Βγαίνουμε και μια ομαδική φωτογραφία στα σκαλιά του Καθολικού.

Το προσκύνημά μας ολοκληρώθηκε. Αναχωρούμε. "Ανηφορίζουμε" προς Νέα Αγχίαλο και σκορπιζόμαστε στα παραθαλάσσια μαγαζιά για το μεσημεριανό φαγητό και τον καφέ μας. Είναι μια ηλιόλουστη Κυριακή, πολύς ο κόσμος, γεμάτα όλα τα τραπέζια, αλλά κάπως οικονομούνται όλοι.  

Η επιστροφή μας ευχάριστη με πολλά ανέκδοτα από τους γνωστούς ανεκδοτολόγους της παρέας, Νίκο και Αντώνη κυρίως. Χωρίς απρόοπτα φθάνουμε στην Κατερίνη όπου μπαίνουμε σε παρακαμπτήριο λόγω των κλειστών τούνελ. Το ίδιο λίγο πιο κάτω (πάνω) στα Μάλγαρα όπου η ουρά είναι πολύ μακριά, ο Μιχαήλ μπαίνει στο χωριό, στα Μάλγαρα, και μας βγάζει αρκετά πιο πέρα γλιτώνοντάς μας από αρκετή αναμονή. 

Ολοκληρώθηκε αισίως κι αυτή η προσκυνηματική μας εκδρομή. Αποχαιρετιόμαστε με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε σε μια άλλη ευκαιρία, αν θέλει ο Θεός.

Τω Θεώ η δόξα και το κράτος! Χριστός Ανέστη!

*Μαζί μας στην εκδρομή ήταν η Λουΐζα, ως συνοδός-εκπρόσωπος του πρακτορείου LIOTSIS, ευγενής, διακριτική, πρόθυμη. Ο οδηγός μας Μιχαήλ, γνωστός και φίλος από άλλες εκδρομές, άψογος, εξαιρετικός!!!