Σήμερα ο αδερφός μου αύριο μπορεί να πέσω εγώ...

 Σήμερα ο αδερφός μου, αύριο μπορεί να πέσω εγώ...

Σαν τα αρπακτικά είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε όποιον πέσει και μάλιστα αν αυτός είναι επώνυμος, αλίμονό του!!! Και επιστρατεύουμε σοφούς ψυχολόγους να ερμηνεύσουν την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής αφενός και αφετέρου να μας πουν πώς θα προλάβουμε το κακό.

Την τύφλα μας δεν βλέπουμε...! Είμαστε όλοι επιρρεπείς προς το κακό και ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούμε με χειροπέδες στα χέρια ή απολογούμενοι ενώπιον ανακριτή και εισαγγελέως! 

Ο τεράστιος Απόστολος Παύλος αναγνωρίζει μέσα του έναν ταλαίπωρο άνθρωπο που αντιστρατεύεται στο νόμο της λογικής και του Θεού και υποδουλώνεται στο νόμο της αμαρτίας.

"...βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου.  Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;" (Ρωμ. κεφ.16, στ. 23-24)

"Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, Κύριε"! Μόνο η συνεχής προσευχή μπορεί να μας ασφαλίσει. Η νομοθεσία και η ψυχολογία, καλές και αναγκαίες, αλλά πεπερασμένες, λιγοστές, ανεπαρκείς!

Φέρνω στο νου μου τον Βασιλιά, τον Προφητάνακτα Δαβίδ. Αυτός κι αν ήταν επώνυμος και υπεράνω πάσης υποψίας. Χρισμένος από τον Θεό, με διαγωγή όχι απλά εξαίρετη, αλλά θαυμαστή, έφθασε να νικήσει τον γίγαντα Γολιάθ, εμεγάλυνε το κράτος του Ισραήλ, έγραφε εμπνευσμένους ύμνους στον Θεό και όμως εμοίχευσε και σχεδίασε εν ψυχρώ και εκτέλεσε φόνο. Ποιος το περίμενε από τον Δαβίδ!!! Όλοι κουβαλάμε έναν διαβολεμένο εαυτό που πρέπει συνεχώς με την προσευχή, με αγώνα πνευματικό να τιθασεύουμε. 

Ας αφήσουμε κατά μέρος την υποκρισία που κουβαλάμε και την εύκολη κατηγόρια. Ας αγκαλιάσουμε με συμπάθεια και προσευχή τον κάθε "εγκληματία" κι ας παρακαλούμε τον Θεό να μη μας εγκαταλείψει σε ώρα πειρασμού.