Νυμφαίο και Κλεισούρα

Φθινοπωρινή λιακάδα, πρόκληση για εκδρομή στα πανέμορφα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας μας.
Μια ονειρεμένη μέρα στο Νυμφαίο και τη Μονή της Παναγίας στην Κλεισούρα.
Η πρωινή ομίχλη που μας συνόδευε από τον κάμπο της Θεσσαλονίκης ως τα υψώματα της Έδεσσας, του Άγρα, το Αμύνταιο και τον Αετό, σαν να μας έμπασε σ'έναν χώρο παραμυθένιας ομορφιάς.
Την αφήσαμε πίσω μας, μάλλον κάτω από μας, καθώς ανεβαίναμε την ορθοπλαγιά του Βέρνου που κρατάει κρυμμένο κι αθέατο το πανέμορφο βλαχοχώρι -που το ανέδειξαν τόσο πολύ τα παιδιά του, ο Ν.Μέρτζος, ο Γ. Μπουτάρης, ο Τζων Σωσσίδης και πολλοί πολλοί άλλοι που κυριολεκτικά το ανέστησαν τη δεκαετία του '80-'90.

 












Το δάσος της οξιάς που το αγκαλιάζει έμεινε με τα λιγοστά κόκκινα φύλλα να περιμένει τις πρώτες παγωμένες ριπές ανέμου και τα χιόνια που θα το σκεπάσουν και θα το κρατήσουν τυλιγμένο στο λευκό τους σάλι ως την άνοιξη.

 
 Τα καινούργια σπίτια σέβονται αυστηρά την παραδοσιακή αρχιτεκτονική.

Όλο το χωριό είναι ένα αξιοθέατο, αλλά δεν μπορεί κανείς να μη σταθεί με ιδιαίτερο θαυμασμό μπροστά στον παμμέγιστο ναό του Αγίου Νικολάου που συντηρείται ή μάλλον εκ βάθρων ανακαινίζεται - "αναπαλαιώνεται". Μια λεπτομέρεια που είναι ενδεικτική της φροντίδας των Νυμφαιωτών για το ναό τους: το δάπεδο με μαρμάρινες πλάκες ξηλώθηκε, εγκαταστάθηκε υποδαπέδια θέρμανση και ξαναστρώθηκαν οι ίδιες πλάκες.
Τώρα συντηρείται η σκεπή του με τις χοντρές πέτρινες πλάκες.


 Οι τοιχογραφίες του ναού εξαιρετικές, σύγχρονες.
Πάνω σε φόντο μοναδικού χρώματος -μπορντωκαφέ- απεικονίζονται στην κάτω σειρά όλοι οι νεομάρτυρες και οι σύγχρονοι γέροντες.
Ενδεικτικά αναφέρω αυτούς που θυμόμουν κι έψαξα να τους βρω: την Αγία Κυράννα από τη Βυσσώκα (Όσσα), την Αγία Ακυλίνα από το Ζαγκλιβέρι, την Αγία Χρυσή, τον Άγιο Γεώργιο από τη Ραψάνη, την Οσία Σοφία από την Κλεισούρα, τους Γέροντες Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο και δεκάδες άλλους.
Στην επάνω σειρά σκηνές από τη ζωή του Χριστού -Δωδεκάορτο- και της Παναγίας μας.
Το τέμπλο σε σκούρο χρώμα εξαιρετικά αρχοντικό. Τα ιερά σκεύη χαρισμένα από τον χρυσοχόο Ηλία Λαλαούνη. Τίποτα ευτελές. Ακόμα και τα καθίσματα και τα στασίδια μαρτυρούν την αγάπη και το σεβασμό των Νυμφαιωτών για το Ναό τους.







 

Απολαύσαμε πανοραμική θέα του χωριού από το Casa Mare που μας "φίλεψε" κάθε είδους νοστιμιά και ψητά κυδώνια για επιδόρπιο.
Ο δεύτερος προορισμός μας, η Παναγία της Κλεισούρας, ήταν εξίσου συναρπαστικός.
Παραλίμνια διαδρομή νότια από τις λίμνες Ζάζαρη και τη Χειμαδίτιδα, με τους καλαμιώνες και τα άπειρα πουλιά, τυλιγμένες στην αχλύ και είσοδος στα στενά της Κλεισούρας με τα πλατάνια και τις λεύκες, τις δρυς και τις οξιές να παίζουν με απίστευτους χρωματισμούς, αποχρώσεις του κίτρινου και του καφέ και του κόκκινου και του μπορντώ κι αρκετού ακόμα πράσινου.
Ο τόπος που περνάμε μαρτυρικός, διπλά αιματοβαμμένοςτο '41 με την είσοδο των στρατευμάτων κατοχής και το '44 με τη σφαγή 270 γυναικόπαιδων από τους Γερμανούς.


Στα ριζά πανέμορφης πλαγιάς που αποκαλείται "το δάσος της Παναγίας"μας περίμενε το Μοναστήρι της Παναγίας σαν κάστρο καλοχτισμένο με πέτρα γερή και χοντρά ξύλινα δοκάρια.






 Ο περιβάλλων χώρος τόσο διακριτικά περιποιημένος, σαν να μην έπρεπε η ανθρώπινη παρέμβαση να επισκιάσει την ομορφιά του τοπίου






Προσκυνούμε τους δυο θησαυρούς της Μονής:την εφέστια εικόνα της Παναγίας και την κάρα της Αγίας Σοφίας και περνάμε στο αρχονταρίκι. Σαν να ...μπαίνουμε μέσα στην πέτρα.Γευόμαστε τη μοναχική φιλοξενία, τον καφέ με το κουλουράκι, κι ακούμε από την ηγουμένη την ιστορία της Μονής και το συναρπαστικό βίο της Οσίας Σοφίας, εκείνης της ευλογημένης ψυχούλας, της κουκουλωμένης με κουρέλια, που "πέταξε" τον εαυτό της στα πόδια της Παναγίας της Κλεισουριώτισσας κι η Παναγία την "έντυσε" με δόξα θεϊκή κι αιώνια.



Εσπερινός της Κυριακής σε ήχο Β΄ και μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου, του λευίτη που σφάχτηκε από τους Τούρκους ενώ πήγαινε να λειτουργήσει σε διπλανό χωριό στο Νέφσεχίρ της Καππαδοκίας.
Δεν θέλουμε να φύγουμε από τον ευλογημένο αυτό τόπο. Η γαλήνη του διαπερνά το είναι μας.
Ευχαριστούμε θερμά τον κ.Νίκο Νάτση και την κ.Μένη Δρίλε, τους ντόπιους ξεναγούς μας, που μας συνόδευσαν έργω και λόγω όλη την ημέρα. Να είναι καλά! Όσοι ζουν στους ακριτικούς νομούς μας φυλάγουν Θερμοπύλες. Έμειναν λίγοι και πρέπει να συντηρήσουν και να διαφυλάξουν έναν ασύλληπτο πλούτο.
Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να πραγματοποιήσουμε κι άλλες τέτοιες εκδρομές-προσκυνήματα...