Από το 2008 εορτάζεται στις 4 Νοεμβρίου η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Ομολογητού (Καρσλίδη).
Ο 20ος αιώνας μας χάρισε πολλούς νέους Αγίους, μεταξύ αυτών και τον Άγιο Γεώργιο. Η ζωή του πόνος και περιπέτεια, ταπεινώσεις και αδιάκοποι αγώνες πνευματικοί. (Μπορεί κανείς να την βρει και εδώ). Στο έλεος του Θεού, στην προστασία των αγγέλων και των αγίων, έζησε και επέζησε με τρόπους θαυμαστούς. Έδωσε αίμα -κυριολεκτικά- και έλαβε πνεύμα, Πνεύμα Άγιο που του κατέστησε οδηγό χιλιάδων ψυχών και φως Χριστού στην περιοχή της Δράμας, όπου και βρίσκεται ο τάφος και το σκήνωμά του (Ιερά Μονή της Σίψας έξω από το χωριό Ταξιάρχες).
Αποφάσισε με μια αξιοθαύμαστη ωριμότητα από την μικρή παιδική ηλικία να ζήσει ασκητικά και να αφιερωθεί στον Θεό. Η παιδαγωγία της πολύ πιστής γιαγιάς του και η αγνή του φύση τον βοήθησαν στην απόφασή του. Αλλά πόσος αγώνας, πόσες δοκιμασίες τον περίμεναν και από πόσους κινδύνους θανάτου ερρύσατο αυτόν ο Κύριος! Η πολύ πρώιμη ορφάνια, η σκληρότητα του αδελφού, η οσιακή κοίμηση της αδελφούλας του, η εργασία του δίπλα στον κρυπτοχριστιανό αφέντη, η αποκάλυψη των Τριών Ιεραρχών, η φυλάκιση και η καταδίκη του σε θάνατο από το κομμουνιστικό καθεστώς της Ρωσίας, η θαυμαστή σωτηρία του αλλά και η ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας του, η εγκατάστασή του στη φτωχική περιοχή της Δράμας, οι νέοι διωγμοί από τους Βουλγάρους, η ακατάπαυστη άσκηση, η πνευματική ευθύνη για χιλιάδες ψυχές που τον επισκέπτονταν και εξομολογούνταν ή ζητούσαν πνευματική καθοδήγηση. Πώς να μη συγκινήσει τη Θεία Αγάπη μια τέτοια αφοσιωμένη ψυχή! Πώς να μην της χαριστεί και το διορατικό και το προορατικό χάρισμα και η ιαματική χάρις! Ο αγιασμός εντέλει και η ένδοξη αποκάλυψη της αγιότητάς του στην ανακομιδή των λειψάνων του!
Κάτι που ιδιαίτερα με συγκλόνισε διαβάζοντας τον βίο του είναι το εξής:
Όταν τον επισκέπτονταν στο μοναστήρι της Σίψας και εξομολογούνταν γυναίκες που είχαν κάνει έκτρωση τις επέβαλε ως επιτίμιο να ζητιανεύουν επί επτά ημέρες σε επτά χωριά και ό,τι μαζέψουν να το διαθέσουν σε ελεημοσύνη. Μου φάνηκε πολύ σκληρό και ταπεινωτικό το επιτίμιο. Με έκανε όμως να καταλάβω πόσο φοβερό αμάρτημα είναι η έκτρωση και τι βάρος για την ψυχή της γυναίκας που το διέπραξε -ανεξάρτητα από τις συνθήκες που την ανάγκασαν και που πολλές φορές ξεπερνούν τις αντοχές και τις ανθρώπινες δυνάμεις της!! Επίσης ανέτρεψε την περί "αξιοπρέπειας" και "καλής έξωθεν μαρτυρίας" γνώμη μου. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού; Η ταπεινωτική ζητιανιά έβαζε τις γυναίκες "κάτω απ' όλον τον κόσμο", τις εξέθετε, αλλά άνοιγε στην ψυχή τους θύρα μετανοίας και σωτηρίας...
Τις πρεσβείες του να έχουμε, αλλά κυρίως την έγνοια να τον μιμηθούμε στην πίστη και την αφοσίωσή του στον Θεό.
Στον σύνδεσμο αυτό http://ahdoni.blogspot.gr/2013/11/4.html μπορείτε να δείτε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον Άγιο Γεώργιο από την 4Ε.
Ἀπολυτίκιον Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός, την Δράμαν εφώτισας, ταις διδαχαίς σου σοφέ, τη ισαγγέλω πολιτεία σου. Όθεν τοις προσιούσι, τη αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, και παντοίας ιάσεις’ ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην, καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον, ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος, βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.
Αποφάσισε με μια αξιοθαύμαστη ωριμότητα από την μικρή παιδική ηλικία να ζήσει ασκητικά και να αφιερωθεί στον Θεό. Η παιδαγωγία της πολύ πιστής γιαγιάς του και η αγνή του φύση τον βοήθησαν στην απόφασή του. Αλλά πόσος αγώνας, πόσες δοκιμασίες τον περίμεναν και από πόσους κινδύνους θανάτου ερρύσατο αυτόν ο Κύριος! Η πολύ πρώιμη ορφάνια, η σκληρότητα του αδελφού, η οσιακή κοίμηση της αδελφούλας του, η εργασία του δίπλα στον κρυπτοχριστιανό αφέντη, η αποκάλυψη των Τριών Ιεραρχών, η φυλάκιση και η καταδίκη του σε θάνατο από το κομμουνιστικό καθεστώς της Ρωσίας, η θαυμαστή σωτηρία του αλλά και η ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας του, η εγκατάστασή του στη φτωχική περιοχή της Δράμας, οι νέοι διωγμοί από τους Βουλγάρους, η ακατάπαυστη άσκηση, η πνευματική ευθύνη για χιλιάδες ψυχές που τον επισκέπτονταν και εξομολογούνταν ή ζητούσαν πνευματική καθοδήγηση. Πώς να μη συγκινήσει τη Θεία Αγάπη μια τέτοια αφοσιωμένη ψυχή! Πώς να μην της χαριστεί και το διορατικό και το προορατικό χάρισμα και η ιαματική χάρις! Ο αγιασμός εντέλει και η ένδοξη αποκάλυψη της αγιότητάς του στην ανακομιδή των λειψάνων του!
Κάτι που ιδιαίτερα με συγκλόνισε διαβάζοντας τον βίο του είναι το εξής:
Όταν τον επισκέπτονταν στο μοναστήρι της Σίψας και εξομολογούνταν γυναίκες που είχαν κάνει έκτρωση τις επέβαλε ως επιτίμιο να ζητιανεύουν επί επτά ημέρες σε επτά χωριά και ό,τι μαζέψουν να το διαθέσουν σε ελεημοσύνη. Μου φάνηκε πολύ σκληρό και ταπεινωτικό το επιτίμιο. Με έκανε όμως να καταλάβω πόσο φοβερό αμάρτημα είναι η έκτρωση και τι βάρος για την ψυχή της γυναίκας που το διέπραξε -ανεξάρτητα από τις συνθήκες που την ανάγκασαν και που πολλές φορές ξεπερνούν τις αντοχές και τις ανθρώπινες δυνάμεις της!! Επίσης ανέτρεψε την περί "αξιοπρέπειας" και "καλής έξωθεν μαρτυρίας" γνώμη μου. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού; Η ταπεινωτική ζητιανιά έβαζε τις γυναίκες "κάτω απ' όλον τον κόσμο", τις εξέθετε, αλλά άνοιγε στην ψυχή τους θύρα μετανοίας και σωτηρίας...
Τις πρεσβείες του να έχουμε, αλλά κυρίως την έγνοια να τον μιμηθούμε στην πίστη και την αφοσίωσή του στον Θεό.
Στον σύνδεσμο αυτό http://ahdoni.blogspot.gr/2013/11/4.html μπορείτε να δείτε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον Άγιο Γεώργιο από την 4Ε.
Ἀπολυτίκιον Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός, την Δράμαν εφώτισας, ταις διδαχαίς σου σοφέ, τη ισαγγέλω πολιτεία σου. Όθεν τοις προσιούσι, τη αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, και παντοίας ιάσεις’ ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην, καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον, ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος, βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου