Αναγνώστες

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

"Κύριε, ως θέλεις και ότε θέλεις, μόνον χωρίς αισχύνης και παραπτωμάτων"

Με συγκλόνισε το άθλιο τέλος του Καντάφι, όχι τόσο γιατί ως άνθρωπο τον λυπήθηκα, αλλά γιατί επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι το χέρι του Θεού πέφτει φοβερό πάνω στους υβριστές και τους άδικους. Και απορώ, πώς δεν παραδειγματίζονται οι ασκούντες παράνομα και απάνθρωπα την εξουσία από το φριχτό τέλος τόσων προηγηθέντων τυράννων; Τόσο λοιπόν μωραίνονται και μένουν κολλημένοι στο "θρόνο" τους, παρόλο που τον βλέπουν να καταρρέει, οδηγούν τη χώρα τους σε αιματοκύλισμα, προκαλούν το θάνατο ή τον ακρωτηριασμό ή τον βαρύτατο τραυματισμό χιλιάδων αθώων υπηκόων τους, καταστρέφουν την οικονομία τους, αφήνουν μαύρο και φριχτό το όνομά τους στην ιστορία ... Άραγε τι προσδοκούν; Σε τι ελπίζουν;
Μάλλον επιτρέπει ο Κύριος να μωρανθούν για να καταεξευτελιστούν και να οδηγηθούν από τις ίδιες τους ενέργειες στην απώλεια.
Πόσο ευλογημένη είναι η ζωή του απλού ανθρώπου που αντί να ακουμπάει στον πλούτο και την εξουσία, ακουμπάει στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού!
Μου άρεσε πολύ - και την κρατώ μέσα μου ως σύνθημα- μια ευχή από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου που χθες ετιμάτο η μνήμη του "Κύριε, ως θέλεις και ότε θέλεις, μόνον χωρίς αισχύνης και παραπτωμάτων".





2 σχόλια:

Α. Παπαγιάννης είπε...

Κι εμένα μου έκανε πάντα εντύπωση το αίτημα αυτό, που βέβαια απηχεί το "Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά...".

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Πράγματι πολύ ωραία προσευχή.