Αναγνώστες

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Στη Γαλιλαία θα συναντηθούμε!




Στη Γαλιλαία τα παιδιά γυρνούν ξυπόλητα,
στης λίμνης τα νερά τσαλαβουτούν,
κι οι άδολες καρδιές τους ξέγνοιαστες 
στο ηλιοχαϊδολόγημα στραφτοκοπούν.

Στη Γαλιλαία τη φτωχή μα κι όμορφη
πρωτάκουσα τα λόγια του Σωτήρα
πρωτόδα τη μορφή τη θεϊκή
και της αγάπης Του πρωτόνιωσα την πύρα.

Τη Γαλιλαία μου αργότερ' απαρνήθηκα.
Προτίμησα της Ιουδαίας το χρυσό περίβλημα.
Στου κόσμου την οχλοβοή, την παραζάλη,την επίδειξη,
τη βιοτή μου όλη καταβύθισα.

Τώρα η φίλη σου φωνή γλυκά μου ψιθυρίζει!
"Στη Γαλιλαία θα συναντηθούμε!
Εκεί θε νάρθω να σε βρω, Αναστημένος πια!
Εκεί που είν' όλα ήρεμα κι ακόμα φτωχικά.
Εκεί θα δεις τα χέρια τρυπημένα απ' τα καρφιά!"

Στη Γαλιλαία τρέχω πάλι, Κύριε!
Στα πόδια σου να πέσω ευλαβικά.
Τον κουρνιαχτό της άσκεφτης ζωής μου 
ν' αποτινάξω οριστικά!

Στη Γαλιλαία μου θα σε βρω!
Εκεί Εσύ με υπομονή, ξέρω, με περιμένεις!!!!





Σάββατο 15 Απριλίου 2017

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Η απάντηση στην αγωνία του κόσμου!



Να είναι όλα μαύρα
κι εσύ να θες να βρεις μια λευκή τελείτσα
να κολλήσεις εκεί το βλέμμα σου
να τη διαστείλεις
να γίνουν όλα λευκά, φωτεινά
να χαθεί η σκοτεινιά, το μαύρο, το μαύρο...

Νά 'χουν όλα μια γεύση πικρή,
το φαρμάκι να στυφιάζει το είναι σου
κι εσύ ν' αναζητάς εναγώνια
μια σταλίτσα, έναν κόκκο γλύκας
να τον κρατήσεις στο στόμα σου για πάντα,
να γλυκάνει το φαρμάκι, η πίκρα, η πίκρα...

Νά 'ναι όλα του κόσμου τούτου
πονεμένα κι αδύναμα,
φορτωμένα με θλίψη κι απόγνωση,
κι εσύ να γυρεύεις να βρεις μιαν αχτίδα,
να σηκώνεις τα μάτια ψηλά
να ποθείς εναγώνια
τη χαρά, την ελπίδα.

Τι κι αν περίσσεψε γύρω μας η σκοτεινιά κι η μαυρίλα...
Τι κι αν ο πόνος κι η πίκρα βρόχια ρίχνουν, τις ψυχές μας να πνίξουν...
ΑΝΑΣΤΑΣΗ σήμερα! Όλα με άχρονο Φως πλημμυρίζουν!
ΑΝΑΣΤΑΣΗ σήμερα! Γλυκύτατο καινό κρασί απ' την Πηγή της αφθαρσίας ξεπηδάει!
ΑΝΑΣΤΑΣΗ σήμερα! Κι οι ψυχές μας αγάλλονται στηριγμένες ακλόνητα στης ελπίδας την Άγκυρα!

"Ὢ θείας, ὢ φίλης, ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς·
μεθ' ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, ἐπηγγείλω ἔσεσθαι,
μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ,
 ἣν οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος,
κατέχοντες ἀγαλλόμεθα."

«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν,
οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον,
ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν,
ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ,
ἐν ᾧ στερεούμεθα».

"Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός,
οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια·
ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις,
τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται."

Απόψε η πασχαλινή ακολουθία (Παννυχίδα-Όρθρος-Θεία Λειτουργία) θα είναι ένα πανηγύρι!!!

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης... όπως πάντα!


"Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου Αἵματι, 
τῷ σταυρῷ προσηλωθείς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς 
τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις. Σωτὴρ ἡμῶν δόξα σοι."



Επί το έργον...
στον πρόναο του Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου...
την μακρά νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης...




"Ἑλκόμενος ἐπὶ σταυροῦ, οὕτως ἐβόας Κύριε· 
Διὰ ποῖον ἔργον, θέλετέ με σταυρῶσαι Ἰουδαῖοι; 
ὅτι τοὺς παραλύτους ὑμῶν συνέσφιγξα; 
ὅτι τοὺς νεκρούς, ὡς ἐξ ὕπνου ἀνέστησα; 
Αἱμόρρουν ἰασάμην, Χαναναίαν ἠλέησα, 
διὰ ποῖον ἔργον θέλετέ με φονεῦσαι Ἰουδαῖοι; 
ἀλλ' ὄψεσθε εἰς ὃν νῦν ἐκκεντᾶτε, Χριστὸν παράνομοι."




"Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός, ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε, 
τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή, ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα, αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα, 
τὸ στόμα τὴν ἐν ὄξει κερασθεῖσαν χολὴν τῇ γεύσει, 
τὰ ὦτα τὰς δυσσεβεῖς βλασφημίας,
 ο νῶτος τὴν φραγγέλωσιν καὶ ἡ χεὶρ τὸν κάλαμον,
 Αἱ τοῦ ὅλου σώματος ἐκτάσεις ἐν τῷ σταυρῷ, 
τὰ ἄρθρα τοὺς ἥλους καὶ ἡ πλευρὰ τὴν λόγχην. 
Ὁ παθὼν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ παθῶν ἐλευθερώσας ἡμᾶς. 
Ὁ συγκαταβὰς ἡμῖν φιλανθρωπίᾳ καὶ ἀνυψώσας ἡμᾶς, 
παντοδύναμε Σωτήρ, ἐλέησον ἡμᾶς."


Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Η πιο ανατρεπτική πρόταση ζωής


Στον όρθρο της Μεγάλης Πέμπτης, στο Και νυν των Αποστίχων ακούμε το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης:


"Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων. Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεῖς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ κόσμου· μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου, λύτρον ὑπὲρ τοῦ κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος, ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος".

"...δεν ήλθα για να με υπηρετήσουν αλλά για να διακονήσω, να υπηρετήσω εγώ και να προσφέρω την ψυχή μου - τη ζωή μου- ως σωτήριο λύτρο υπέρ του κόσμου. Αν είσθε φίλοι μου, να με μιμείσθε. Όποιος θέλει να είναι πρώτος, ας είναι ο τελευταίος, ο κύριος ως ο υπηρέτης..."

Οι άρχοντες του κόσμου τούτου δεν τον άντεξαν και τον σταύρωσαν... και τον σταυρώνουν...
Οι ταπεινοί, οι διάκονοι, οι πτωχοί, οι έσχατοι γιατί έστρεψαν τα νώτα τους και τον αρνήθηκαν και τον αρνούνται και αγνοούν την υπέρτατη θυσία του;

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Πουλιά μου γλαροπούλια!


Πουλιά μου γλαροπούλια,
λευκά θαλασσοπούλια,
νά ' βλεπα με τα μάτια σας
της γης την εμορφάδα!

*Με πολλή αγάπη για την μικρή Φ.

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Πόσες γλώσσες ομιλείτε, παρακαλώ;

Έχω την πολυτέλεια-ευλογία να απολαμβάνω κάποιες ήσυχες ώρες κατά τις οποίες κάτι δημιουργώ με τα χέρια ενώ με τα αυτιά και το νου μπορώ να παρακολουθώ κάποια ομιλία, στο Youtube -το ευλογημένο!!!!- συνήθως.
Σήμερα λοιπόν απόλαυσα δυο γλυκύτατες αναφορές στην αδελφή Γαβριηλία Παπαγιάννη, (παρεμπιπτόντως, ήταν θεία του πατέρα μας), αυτή την υπέροχη Γερόντισσα της Αγάπης και της απόλυτης Παράδοσης στην Πρόνοια του Θεού.


Μεταξύ των πολλών ωφέλιμων ειπώθηκε και το εξής:
Στην Ινδία η αδελφή Γαβριηλία γνώρισε κάποιον ρωμαιοκαθολικό ιεραπόστολο ο οποίος περιφρονητικά την σχολίαζε: "Τι κάνεις εδώ; Πώς μιλάς στον κόσμο για τον Θεό αφού δεν ξέρεις τη γλώσσα τους;" Κι εκείνη ετοιμόλογη, ή μάλλον θεοφώτιστη, του απάντησε: "Σε πέντε γλώσσες τους μιλάω. Τους μιλάω με το άγγιγμα, με το δάκρυ, με το χαμόγελο, με την αγάπη και με την προσευχή!"
Τι υπέροχη "γλωσσολαλιά", το ξεχείλισμα μιας αγιασμένης καρδιάς που βίωσε με απίστευτη ένταση την αγάπη!

Μπορείτε Εδώ κι κι εδώ να ακούσετε την συγγραφέα του βιβλίου "Η ασκητική της αγάπης" να μιλάει για τη Γερόντισσα.

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Αδελφή Πορφυρία


«Ἡ βάρδια μου εἶναι νυκτερινή, ἡ ὥρα ἕντεκα τό βράδυ. Ἀνέβαινα τήν ὁδό Πειραιῶς, πρός Ὀμόνοια. Μέσα στό ταξί, ὡς συνήθως, μιλοῦσα μέ τόν γλυκύ μου Ἰησοῦ, προσευχόμουν. Αὐθόρμητα εἶπα μέσα μου στό Χριστό μου:
"Κύριε, τόν πρῶτο ἄνθρωπο πού θά μοῦ κάνη σινιάλο νά σταματήσω, θά τόν πάω χωρίς χρήματα, ἀρκεῖ νά τόν φέρω κοντά Σου".
Δέν μέ σταμάτησε κανείς, μέχρι πού ἔφθασα Πειραιῶς καί Μενάνδρου. Ἐκεῖ στή γωνία στεκόταν μιά κοπέλλα. Σταμάτησα καί τήν κοιτοῦσα.
Περίμενε πελάτη, γιά τό "μεροκάματο.."...
Χωρίς νά τό καλοσκεφθῶ, κατέβηκα καί πῆγα κοντά της.
—Καλησπέρα!
—Καλησπέρα!, μοῦ ἀπάντησε.
—Ξέρεις, αὐτή τήν ὥρα, αἰσθάνομαι πολύ πόνο στήν ψυχή μου καί θέλω μέ κάποιον νά τόν μοιρασθῶ.
Μέ κοιτοῦσε παραξενεμένη καί μοῦ λέει:
—Καλά, καί βρῆκες ἐμένα νά μιλήσης;
—Ναί ! Ἡ καρδιά μου, μοῦ λέει πώς ἐσύ θά μέ καταλάβης.
—Ξέρεις τί δουλειά κάνω ἐγώ;
—Τό βλέπω.
—Καί θέλεις νά μιλήσης μαζί μου;
—Ναί ! Θέλω νά μιλήσω μαζί σου. Εἶσαι νά χάσουμε σήμερα καί οἱ δύο τό μεροκάματο; Ἴσως νά μπορέσης νά μέ βοηθήσης καί νά σωθῶ.
—Πᾶμε, μοῦ λέει διστακτικά.
—OΚ, φύγαμε!
Ἔρριξε μιά ματιά γύρω της καί μπῆκε γρήγορα στό ταξί. Χαρούμενη ἐγώ, ἀλλά καί προβληματισμένη· τί θά τῆς ἔλεγα; "Θεέ μου! ἔλα κάτω καί βοήθησέ με, τί νά κάνω τώρα; Τί νά τῆς πῶ;"  Ἀφοῦ συστηθήκαμε, τῆς λέω:
—Δύσκολα τά ἐπαγγέλματα πού διαλέξαμε νά κάνουμε, ἔ;
Καί ἔτσι ἀρχίζει μιά πολύ ὡραία συζήτησι.
Στήν ἀρχή γύρω ἀπ’ τό ταξί καί τίς δυσκολίες του. Καί δειλά-δειλά ἄρχισα νά μπαίνω στή δική της ζωή. Ὡστόσο, φθάσαμε στό Καβούρι. Τῆς εἶπα:
—Θά κατέβουμε ἐδῶ νά πιοῦμε καφέ καί νά συνεχίσουμε τήν κουβέντα μας.
Ἐκείνη τότε μοῦ εἶπε κάτι πού μέ συγκίνησε:
—Δέν ντρέπεσαι νά πᾶμε μαζί μέσα;
Ὅπως καταλαβαίνετε, τό ντύσιμό της ἦταν διαφορετικό ἀπ’ τό δικό μου, ἀλλά καί ἡ ὅλη της ἐμφάνισι. Τῆς εἶπα:
—Ὄχι! Δέν ντρέπομαι! Νά ντρέπωνται αὐτοί πού σέ ἔφεραν σ’ αὐτή τήν κατάστασι! Γιά μένα εἶσαι ἕνα γλυκό καί τρυφερό πλάσμα τοῦ Θεοῦ.
Μπήκαμε μέσα· τά βλέμματα ὅλων πέσανε ἐπάνω μας. Ὅμως, αὐτό δέν μέ ἐνδιέφερε καθόλου, οὔτε οἱ μελανιές τίς ὁποῖες εἶχε στά πόδια της μέ ἔκαναν νά ντραπῶ καί νά ἀρχίσω νά τρέχω.
Γιά μένα ἐκείνη ἡ ὥρα ἦταν ἱερή. Ἔπρεπε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά ἀναστήσω πάσῃ θυσία αὐτό τό κορίτσι...
Ὅπως κι ἄλλες φορές, αἰσθανόμουν πώς δέν μιλάω ἐγώ, ἀλλά κάποιος ἄλλος μέσα ἀπό ἐμένα· τό ἴδιο συνέβη καί σ’ αὐτή τήν περίπτωσι· κάποιος "ἄλλος" μέ ὠθοῦσε νά βοηθήσω αὐτή τήν κοπέλλα.
Μοῦ διηγήθηκε ὅλη τή ζωή της ἀπ’ τά παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα. Καί, ἐπίσης, πῶς ἔφθασε νά κάνη αὐτό τό ἐπάγγελμα.
Ἕνα ἐπάγγελμα ὀδυνηρό, ὄχι ἁπλᾶ δύσκολο. Αὐτό τό ἐπάγγελμα σοῦ καταρρακώνει τήν προσωπικότητα, τήν ἀξιοπρέπεια, ξεχνᾶς ἄν εἶσαι ἄνθρωπος, ξεχνᾶς τά θέλω σου, ζῆς καί λειτουργεῖς μέ τά θέλω τῶν ἄλλων. Ἐσύ δέν ὑπάρχεις πουθενά, γιατί, ἐκτός ἀπ’ τή σάρκα σου, γι’ αὐτούς δέν ἔχεις τίποτε ἄλλο.
Γι’ αὐτό καί εἶσαι ὑποχρεωμένος νά ὑπακοῦς στίς διαταγές τους. Δηλαδή, βρίσκεσαι στήν ὑπακοή τοῦ Διαβόλου καί ὄχι τοῦ Θεοῦ. Τή δυσκολία αὐτοῦ τοῦ ἐπαγγέλματος τήν ἄκουσα γιά πρώτη φορά αὐτή τή βραδιά. Πιστέψτε με, ρομφαία τρύπησε τήν καρδιά μου!
Ἡ ἐξομολόγησι αὐτοῦ τοῦ κοριτσιοῦ μέ πόνεσε τόσο πολύ, πού ἀνάλογο πόνο δέν θυμᾶμαι νά ἔχω νοιώσει στή ζωή μου!
Τότε ἄρχισα νά τῆς μιλῶ γιά τό Θεό καί γιά τή μεγάλη εὐτυχία τήν ὁποία μᾶς χαρίζει, ὅταν εἴμασθε κοντά Του· τῆς μίλησα γιά τήν Παναγία μας καί τό πόσο γλυκειά, τρυφερή καί προστατευτική εἶναι γιά τά παιδιά Της.
Τῆς μίλησα γιά τά θαύματα τῶν Ἁγίων μας, γιά τό Γέροντα Πορφύριο, γιά τά θαύματα τά ὁποῖα ἔζησα μέσα στό ταξί, μά καί πολλοί ἄνθρωποι μαζί μου.
Τῆς μίλησα γιά τή δύναμι τῆς Ἐξομολογήσεως, τῆς Θείας Κοινωνίας καί γιά πάρα πολλά θέματα γύρω ἀπ’ τό Θεό καί τήν πίστι.
Προσπαθοῦσα νά τήν πείσω νά ἀλλάξη τή ζωή τήν ὁποία ἔκανε, ἀφήνοντας τά δάκρυά μου νά τρέχουν συνέχεια, ἀσταμάτητα, κρατώντας της τρυφερά τά χέρια.
Ὅταν πιά, κουρασμένη ἀπ’ τό κλάμα μου, τῆς εἶπα: “Ὥρα εἶναι νά πηγαίνουμε”, πλήρωσα καί σηκωθήκαμε νά φύγουμε.
Ὅταν φθάσαμε στό ταξί, μέ περίμενε ἡ μεγάλη ἔκπληξι. Ἦλθε κοντά μου καί μοῦ λέει:
—Μ’ ἀφήνεις νά σέ ἀγκαλιάσω;
—Καί, βέβαια, νά μέ ἀγκαλιάσης, τῆς εἶπα μέ πολλή χαρά.
Μέ ἀγκάλιασε καί τότε ξέσπασε σέ λυγμούς. Μέσα ἀπ’ τούς λυγμούς της μοῦ ἔλεγε:
—Βοήθησέ με, βοήθησέ με, ὁ Θεός σου σέ ἔστειλε, βοήθησέ με νά ἀλλάξω τή ζωή μου, κουράσθηκα νά κάνω αὐτή τή δουλειά! Εἶμαι πολύ νέα, ὅπως λές κι ἐσύ, ἄν καί νιώθω ἑκατό χρονῶν. Βοήθησε νά κάνω μιά καινούργια ἀρχή, νά κάνω οἰκογένεια, νά κάνω παιδιά.
Ἔχεις δίκηο, μπορῶ νά ξαναρχίσω ἀπ’ τήν ἀρχή. Ὁ Θεός σου σέ ἔστειλε. Σέ παρακαλῶ, πήγαινέ με στό δικό σου Θεό καί, σέ παρακαλῶ, πές Του νά μοῦ δώση καί μένα ὅ,τι ἔδωσε σέ σένα. Νά γίνω κι ἐγώ εὐτυχισμένη καί χαρούμενη ὅσο καί ἐσύ.
Τῆς ὑποσχέθηκα πώς θά τή βοηθήσω. Τή φιλοξένησα ἐπί ἕνα μῆνα σπίτι μου. Ἕνας μῆνας μαρτυρικός καί ἐπικίνδυνος γιά μένα. Γιατί, ὅπως γνωρίζετε, αὐτές οἱ κοπέλλες ἔχουν καί κάποιον πού τίς “προστατεύει”.
Κινδύνευσε ἡ ζωή μου μερικές φορές. Ὅμως, ἤμουν σίγουρη πώς ὁ Θεός δέν θά ἐπέτρεπε νά μοῦ συμβῆ κανένα κακό· ἀντιθέτως θά μέ βοηθοῦσε νά σώσω αὐτό τό κορίτσι· γιατί Ἐκεῖνος μέ ἔστειλε στό δρόμο της.
Ἔτσι κι ἔγινε· ἀπό ἐκείνη τή νύκτα ἡ ζωή της ὁλοκληρωτικά ἄλλαξε. Σήμερα εἶναι παντρεμένη, εὐτυχισμένη καί κοντά στό Θεό, ἔχει καί δύο παιδάκια.
Ἐκείνη ἡ νύκτα ἦταν εὐλογημένη, ἦταν θεϊκή!».




*Η Μοναχή Πορφυρία γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Άσκησε κατά καιρούς διάφορα επαγγέλματα. Επί δέκα χρόνια εργάστηκε ως οδηγός Ταξί κατά τα έτη 1997-2007 στην Αθήνα και στον Πειραιά. Γνώρισε τον σύγχρονο ενάρετο και ένθεο Γέροντα Πορφύριο από βιβλία σχετικά με την ζωή και την διδασκαλία του.
Αυτή η γνωριμία την έφερε πιο κοντά στον Χριστό και τη συνειδητή χριστιανική ζωή. Με δυνατή πίστη και βαθιά αγάπη στον Θεό έβαλε στόχο τη δόξα Του και τη σωτηρία των συνανθρώπων της. Έτσι το Ταξί της έγινε ένας σύγχρονος άμβωνας, που οδήγησε πολλούς σε αλλαγή ζωής, στην ευλογημένη αλλοίωση.
Τα τελευταία χρόνια περιεβλήθη το ταπεινό μοναχικό τριβώνιο, με διπλό σκοπό : να αγωνιστεί απερίσπαστη για τη σωτηρία της και να διακονήσει τον σύγχρονο δοκιμαζόμενο άνθρωπο.
Εδώ μπορείτε να την γνωρίσετε!!!!