Αναγνώστες

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι
















Κλαδί ελιάς κρατώ και σου προσφέρω.
Μην τ' αρνηθείς!
Πάρ' το κι αγκάλιασέ το.

Χίλια μικρά μας διαιρούν
μα δυο χιλιάδες μας ενώνουν.
Ξέχνα και σβήνε ό,τι πονά,
κράτα και φύλαε τρυφερά
ό,τι χαρά και ειρήνη σου χαρίζει.

*πολύ παλιό... το ξέθαψα σε μια αναδρομή...

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Χαμένη και χωμένη στην υποκρισία!!!!

Η κοινωνία παρακολουθεί "σοκαρισμένη" -τάχα- την υπόθεση θανάτου ενός νεογέννητου βρέφους.
Η μητέρα του μια 22χρονη νεαρή κράτησε μυστική την εγκυμοσύνη της ακόμη και από τη μητέρα της, όπως ισχυρίζεται - τα κατάφερε λόγω των πολλών κιλών της-, γέννησε μόνη της αβοήθητη στην μπανιέρα του σπιτιού της ένα υγιές αγοράκι, έκοψε μόνη της τον ομφάλιο λώρο κι ύστερα προφανώς σοκαρισμένη τύλιξε το μωρό σε μια πετσέτα και το πέταξε στον ακάλυπτο χώρο πίσω από την πολυκατοικία όπου διέμενε. Το μωράκι αβοήθητο πέθανε αρκετές ώρες αργότερα. Η μητέρα βρέθηκε μετά από επίμονες έρευνες της αστυνομίας, έγινε εξακρίβωση της μητρότητας με τον έλεγχο του  DNA, ομολόγησε και συνελήφθη.
Όλη η ιστορία είναι πολύ οδυνηρή.
Αλλά δεν θα μείνω σ' αυτήν. Το μωράκι που γεννήθηκε και σε λίγες ώρες πέθανε αβοήθητο, εκτεθειμένο από την ίδια τη μητέρα του, μας σόκαρε. Τα εκατοντάδες χιλιάδες έμβρυα που φονεύονται εν ψυχρώ μέσα στα μητρικά σπλάχνα, με την συγκατάθεση της μητέρας, με ιατρική συνέργεια, και με την έγκριση του νομοθέτη δεν σοκάρουν κανέναν; Αν σκοτωθεί αφού γεννηθεί το μωράκι είναι φόνος. Αν το ξεκάνουμε πριν γεννηθεί είναι δικαίωμα της μητέρας να ορίζει το σώμα της.
Στην 22χρονη απαγγέλλονται βαρύτατες κατηγορίες. Στους γιατρούς που κάνουν τις αμβλώσεις καταβάλλονται αδρότατες αμοιβές!!!
Η 22χρονη αποφάσισε να κρατήσει το μωρό, πέρασε ένα δυσκολότατο εννεάμηνο καλυπτόμενη και μια φριχτή εμπειρία γέννας χωρίς βοήθεια. Σίγουρα έχασε τα λογικά της από το φοβερό στρες και προέβη σ΄αυτό που έκανε. Οι γιατροί -αν μπορούμε να τους ονομάζουμε γιατρούς- ούτε στρες περνούν, ούτε τα λογικά τους χάνουν. Και οι νομοθέτες που νομιμοποίησαν τις αμβλώσεις επίσης.
Ας αφήσουμε στην άκρη τα κροκοδείλια δάκρυα και τον δήθεν αποτροπιασμό μας. 
Είμαστε μια σιχαμερή κοινωνία, χαμένη και χωμένη στην υποκρισία!

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Εικόνες ...αστικού τοπίου



Ανεβαίνω σ' ένα λεωφορείο του ΟΑΣΘ -εξαιρετικής καθαριότητας όπως όλα του Οργανισμού! (Δεν ξέρεις πού ν' ακουμπήσεις και φυσικά πρέπει ν' αλλάξεις ρούχα και να πλυθείς όταν φτάσεις στο σπίτι σου!!!!). Δεν έχει πολύ κόσμο. Πάω να καθίσω δίπλα σ' έναν νεαρό ο οποίος έχει βάλει τα πόδια του, ακουμπάει δηλαδή τα παπούτσια του στο απέναντι κάθισμα. Όσο πιο ήρεμα μπορώ του υποδεικνύω να τα κατεβάσει.
-Αν έρθει κάποιος να καθίσει, θα τα κατεβάσω, μου απαντάει.
-Δεν νομίζεις, πως έτσι λερώνεις το κάθισμα στο οποίο θα καθίσουμε. Δεν πρέπει να σεβόμαστε τα κοινόχρηστα πράγματα! Δες τα καθίσματα σε τι άθλια χάλια τα έχουμε καταντήσει. Σιχαινόμαστε να καθίσουμε, του λέω.
-Είναι καθαρά τα παπούτσια μου, μου απαντάει χωρίς να μετακινηθεί.
-Δεν περπατάς στους βρώμικους δρόμους, πετάς; τον ρωτώ.
-Ναι, πετάω, απαντάει και επιμένει να έχει τα πόδια του στο κάθισμα.
-Τι να σου πω; Αντί να προοδεύουμε, πάμε όλο και πιο πίσω!!!
Μια άλλη κοπέλα του κάνει πιο δριμεία παρατήρηση, αλλά εκείνος επιμένει. Δεν τα κατέβασε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Μάλλον ήταν φοιτητής που πήγαινε να πάρει το λεωφορείο για τα ΤΕΙ.
Άλλα καθημερινά περιστατικά:
Οι νέοι μας στρογγυλοκαθισμένοι στα αστικά, οι ηλικιωμένοι όρθιοι κρέμονται από πάνω τους κι εκείνοι ατάραχοι παίζουν με το κινητό!
Η βρωμιά και η ασχήμια βασιλεύουν παντού! Οι στάσεις του ΟΑΣΘ δεν βλέπονται από στρώματα αφισών, αλλού γραμμένες προστυχιές ή grafitαρισμένες χωρίς γούστο! Παντού σκουπίδια κι αποτσίγαρα! Σπασμένες και πασαλειμμένες, πολλές χωρίς κάθισμα -πρέπει να περιμένεις το αστικό μισή ώρα όρθιος-α ( έχω υπόψη μου τη γραμμή 56) κι ύστερα να παστωθείς και να κρέμεσαι επικίνδυνα, έρμαιο πολλές φορές ενός απρόσεχτου οδηγού που τρέχει και φρενάρει σαν να οδηγάει ένα Ι.Χ.).
Και το ...υπαρξιακό μου ερώτημα: Τα αστικά εξυπηρετούν μόνο νέους, υγιείς και ευκίνητους; Τα σκαλοπάτια τους είναι για να κάνεις αναρρίχηση!!!! Άνθρωποι με κάποια ηλικία ή κάποια κινητικά προβλήματα, όπως εγώ, τα βλέπουμε και σταυροκοπιόμαστε μυστικά: Κάνε, Θεέ μου, να μπορέσω ν' ανεβώ ή να κατεβώ!!!!
Όσο πάμε εξελισσόμαστε... από το κακό στο χειρότερο! Και φυσικά είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι!


Παρασκευή 6 Απριλίου 2018

Επιτάφιος θρήνος

Καθώς παρακολουθούμε τις ακολουθίες αυτών των ημερών συνειδητοποιούμε (έστω και αμυδρά) πόσο πλούτο αλλά και διακριτικότητα έχει η λατρεία μας. Οι ύμνοι που ψάλλονται είναι ασύγκριτοι! Το μέλος αφενός ποικίλο ώστε να κρατάει το ενδιαφέρον μας αδιάπτωτο, αφετέρου κατανυκτικό μας εισάγει στο πένθος των Παθών, αλλά με πολλές αχτίδες ελπίδος και πίστης στην Ανάσταση. Η χαρμολύπη διάχυτη! 
Όσο για τον λόγο των τοπαρίων, δεν ξέρω τι να πω! Μόνο με θεϊκή έμπνευση μπορούν να γραφούν τέτοιοι ύμνοι! Και μόνο η ελληνική γλώσσα -όχι η σύγχρονη που την έχουμε τόσο φτωχύνει- δίνει τόσες δυνατότητες στον υμνογράφο να περιγράψει γλαφυρά τα συγκλονιστικά γεγονότα και τα συναισθήματα των προσώπων που συμμετέχουν στο θείο δράμα -αλλά όχι σπαραξικάρδια... αυτή είναι η διακριτικότητα- και να εμβαθύνει δογματικά στο μυστήριο της θείας οικονομίας! Η υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδας είναι  ένας ανεξάντλητος θησαυρός, μια πηγή προσωπικού πλουτισμού θεολογίας και αενάου κοινού εκκλησιαστικού βιώματος!
Αν η ζωή μου ήταν μόνο μία Μεγάλη Εβδομάδα θα μου ήταν υπεραρκετή!
Καλή Ανάσταση!

Μερικές φωτογραφίες από τον φετινό μας Επιτάφιο (Ενορίας Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου)


Στο εσωτερικό του Επιταφίου ο Χριστός αποκαθηλωμένος στα χέρια της Παναγίας Μητέρας του. Ο μητρικός πόνος τόσο εκφραστικά αποτυπωμένος στο πρόσωπό της!



Στην πλάτη του Επιταφίου το κενό καινό μνημείο!
Οι άγγελοι κηρύττουν ήδη την Ανάσταση!


 

Οι πρωτομαστόρισσες Χρύσα (αριστερά) και Στέλλα (δεξιά) κατέθεσαν και φέτος τον άπειρο κόπο τους. Να είναι ευλογημένες! Κοντά τους δούλεψαν και πολλές άλλες κυρίες και μικρά παιδιά! Για όλους μικρούς και μεγάλους ας γίνει η εμπειρία της προετοιμασίας του Επιταφίου μια αφορμή για εσωτερική προετοιμασία και εργασία πνευματική.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2018

Μεγάλη Τετάρτη



Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.

«Όταν οι ένδοξοι Μαθητές σου φωτίζονταν (καθαρίζονταν) μέσα στον νιπτήρα του (Μυστικού) Δείπνου, τότε ο δυσσεβής Ιούδας σκοτιζόταν άρρωστος από φιλαργυρία και Εσένα τον δίκαιο Κριτή (του κόσμου) παραδίδει στους παράνομους κριτές. Βλέπε, εσύ που αγαπάς τα χρήματα αυτόν που εξαιτίας των χρημάτων κατέληξε στην αγχόνη, φύγε μακριά από την αχόρταγη ψυχή που τόλμησε να κάνει τέτοια φριχτά πράγματα στον Διδάσκαλο. Εσύ που για όλους είσαι αγαθός, Κύριε, δόξα σοι».

Ὁ λίμνας καὶ πηγάς, καὶ θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν ἡμᾶς, ἐκπαιδεύων ἀρίστην, λεντίῳ ζωννύμενος, Μαθητῶν πόδας ἔνιψε, ταπεινούμενος, ὑπερβολῇ εὐσπλαγχνίας, καὶ ὑψῶν ἡμᾶς, ἀπὸ βαράθρων κακίας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

«Αυτός που έφτιαξε τις λίμνες και τους ποταμούς εκπαιδεύοντάς μας στην άριστη αρετή, την ταπείνωση, ζωσμένος στη μέση του ποδιά, έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, ταπεινωμένος λόγω της υπερβολικής του ευσπλαχνίας κι εμάς μας ανύψωσε από τα βάραθρα της κακίας, ο μόνος αληθινά φιλάνθρωπος».

Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος, ὁ μαθητὴς καὶ ἐπίβουλος, ὁ φίλος καὶ διάβολος, ἐκ τῶν ἔργων ἀπεφάνθη· ἠκολούθει γὰρ τῷ Διδασκάλῳ, καὶ καθ' ἑαυτὸν ἐμελέτησε τὴν προδοσίαν, ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ· Παραδώσω τοῦτον, καὶ κερδήσω τὰ συναχθέντα χρήματα, ἐπεζήτει δὲ καὶ τὸ μύρον πραθῆναι, καὶ τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατηθῆναι, ἀπέδωκεν ἀσπασμόν, παρέδωκε τὸν Χριστόν, καὶ ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν, οὕτως ἠκολούθει, ὁ μόνος εὔσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος.

«Ο Ιούδας ο δούλος και μοχθηρός, ο μαθητής και καταχθόνιος, ο φίλος και συκοφάντης, φανερώθηκε από τα έργα του. Γιατί ακολουθούσε τον Διδάσκαλο, αλλά μέσα του μελετούσε πώς θα τον προδώσει και ζητούσε επίμονα και το μύρο να πουληθεί και ο Ιησούς με δόλο να συλληφθεί και να κρατηθεί. Έδωσε ασπασμό, παρέδωσε τον Χριστό, και σαν το πρόβατο που πάει στη σφαγή, έτσι ακολουθούσε ό μόνος Εύσπλαχνος και Φιλάνθρωπος».

Ὃν ἐκήρυξεν Ἀμνὸν Ἡσαΐας, ἔρχεται ἐπὶ σφαγὴν ἑκούσιον, καὶ τὸν νῶτον δίδωσιν εἰς μάστιγας, τὰς σιαγόνας εἰς ῥαπίσματα, τὸ δὲ πρόσωπον οὐκ ἀπεστράφη, ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων, θανάτῳ δὲ ἀσχήμονι καταδικάζεται, πάντα ὁ ἀναμάρτητος ἑκουσίως καταδέχεται, ἵνα πᾶσι δωρήσηται τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν.

«Αυτός που ο Ησαΐας τον ονόμασε Αμνό (κι έτσι κηρύχθηκε στους αιώνες) έρχεται να σφαγεί εκούσια και δίνει (οικειοθελώς) τα νώτα του στα μαστίγια, τις σιαγόνες του σε ραπίσματα και το πρόσωπό του δεν το έστρεψε μακριά από την ντροπή των εμπτυσμάτων. Καταδικάζεται σε ντροπιαστικό θάνατο, τα πάντα με τη θέλησή του καταδέχεται ο αναμάρτητος για να δωρίσει σε όλους την ανάσταση των νεκρών».

Σήμερον ὁ Ἰούδας, τὸ τῆς φιλοπτωχείας κρύπτει προσωπεῖον, καὶ τῆς πλεονεξίας ἀνακαλύπτει τὴν μορφήν· οὐκέτι τῶν πενήτων φροντίζει, οὐκέτι τὸ μύρον πιπράσκει, τὸ τῆς ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὸ οὐράνιον μύρον, καὶ ἐξ αὐτοῦ νοσφίζεται τὰ ἀργύρια, τρέχει πρὸς Ἰουδαίους, λέγει τοῖς παρανόμοις. Τί μοι θελετε δοῦναι, κᾀγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν. Ὢ φιλαργυρίας προδότου! εὔωνον ποιεῖται τὴν πρᾶσιν, πρὸς τὴν γνώμην τῶν ἀγοραζόντων, τοῦ πωλουμένου τὴν πραγματείαν ποιεῖται, οὐκ ἀκριβολογεῖται πρὸς τὴν τιμήν, ἀλλ' ὡς δοῦλον φυγάδα ἀπεμπολεῖ· ἔθος γὰρ τοῖς κλέπτουσι, ῥίπτειν τὰ τίμια, νῦν ἔβαλε τὰ ἅγια, τοῖς κυσὶν ὁ μαθητὴς· ἡ γὰρ λύσσα τῆς φιλαργυρίας, κατά του ἰδίου Δεσπότου, μαίνεσθαι ἐποίησεν αὐτόν· ἧς τὴν πεῖραν φύγωμεν, κράζοντες· Μακρόθυμε Κύριε, δόξα σοι.

«Σήμερα ο Ιούδας απορρίπτει το προσωπείο της φιλοπτωχείας και αποκαλύπτεται η μορφή της πλεονεξίας (το αληθινό του πρόσωπο). Δεν φροντίζει πια για τους φτωχούς, δεν πουλάει το μύρο της αμαρτωλής γυναίκας αλλά το ουράνιο μύρο (τον Κύριο) κι απ’ αυτή την πώληση με παράνομο τρόπο κερδίζει τα αργύρια. Τρέχει λοιπόν στους Ιουδαίους και λέγει στους παρανόμους: Τι θέλετε να μου δώσετε κι εγώ θα σας τον παραδώσω. Ω πόση είναι η φιλαργυρία σου, προδότα! Κανονίζει την πώληση έτσι που να τον  συμφέρει, κάνει έτσι το παζάρεμα γι’ αυτόν που πουλάει ώστε να κερδίσει τη σύμφωνη γνώμη των αγοραστών (των Ιουδαίων), δεν ανεβάζει την τιμή, αλλά σαν ένα δούλο και φυγάδα τον ξεφορτώνεται. Είναι συνήθεια σ’ αυτούς που κλέβουν να απορρίπτουν κάποια στιγμή τα πολύτιμα που έκλεψαν. Αυτός ο μαθητής όμως πέταξε τα άγια (τον απόλυτα Άγιο Θεό) στα σκυλιά, γιατί η λύσσα της φιλαργυρίας, τον τρέλλανε και τον έστρεψε εναντίον του Κυρίου του. Ας φύγουμε μακριά από την εμπειρία της φιλαργυρίας, φωνάζοντας δυνατά: Δόξα σοι, Κύριε Μακρόθυμε!»

Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων. Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεῖς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ Κόσμου· μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου, λύτρον ὑπὲρ τοῦ Κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος, ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος.

«Καθώς παιδαγωγούσες μυστικά Κύριε τους Μαθητές σου, τους δίδασκες μ’ αυτά τα λόγια: Ω φίλοι μου, προσέξτε, κανένας φόβος να μη σας χωρίσει από εμένα. Κι αν υποφέρω το κάνω για να σωθεί ο κόσμος. Μη σκανδαλίζεστε μ΄εμένα. Γιατί δεν ήρθα για να με υπηρετήσουν, αλλά για να γίνω εγώ υπηρέτης και να δώσω την ζωή μου ως λύτρο υπέρ του κόσμου. Αν λοιπόν είστε φίλοι μου, εμένα να μιμείσθε. Αυτός που θέλει να είνια πρώτος, ας είναι τελευταίος, ο κύριος ας είναι σαν τον υπηρέτη. Μείνετε ενωμένοι μαζί μου για να φέρετε πολύ καρπό (πολλά σταφύλια) γιατί εγώ είμαι το αμπέλι της ζωής».