Αναγνώστες

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου




Η αγαπημένη προσφάτως"ενσκήψασα" ενασχόληση με τη ζωγραφική 
διεκδικεί αρκετό χρόνο, 
αλλά ενώ τα χέρια δουλεύουν 
ο νους και η καρδιά μπορούν να απολαμβάνουν μια ωφέλιμη ομιλία, όπως αυτή
Έτσι το τερπνόν και το ωφέλιμον συνδυασμένα μου προσφέρουν 
την αίσθηση της απόλυτης πληρότητας.


Κλασσικό ελληνικό θέμα: κατάλευκο -τονισμένο με γαλάζιο γείσο- καμπαναριό 
νησιώτικου εξωκλησιού με φόντο το απέραντο γαλάζιο 
της θάλασσας και τ' ουρανού, 
στεφανωμένο με πεύκο και πικροδάφνες!


Αν και φθινόπωρο, τ' αγριολούλουδα άνθισαν....!!!
Όλα γίνονται, όταν θέλει η "ζωγράφος"!


Μαγεύτηκε το ζωντανό!

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Ξέγνοιαστη ομορφιά λίγο πριν ξεσπάσει ο τρόμος...

     Αυτές οι πανέμορφες νοεμβριάτικες ημέρες είναι αληθινός πειρασμός. Δεν με χωράει ο τόπος. Πήρα λοιπόν τη φίλη μου τη Σούλα και την εγγονή μου κι ανεβήκαμε στο Πάικο.
     Ήλπιζα να προλάβω τις οξιές με τα φύλλα τους τα πορτοκαλοκιτρινοκοραλοκόκκινα - όπως θα τα περιέγραφε η Μοιραράκη- αλλά άργησα λίγο. Μάλλον με πρόλαβαν οι βοριάδες της περασμένης εβδομάδας.
     Τέλος πάντων, η εκδρομή μας, παρά την μικρή μου απογοήτευση, ήταν πανέμορφη. Η μηχανή μου είναι πολύ "απλοϊκή", αλλά πιστεύω πως αιχμαλώτισε μια στάλα από την ομορφιά της φθινοπωρινής εικόνας.


Σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε τ΄ουρανού σε κανένα από τα μέρη


Ιερά Μονή Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στη Γρίβα, πανέμορφος ο ναός!


Όμορφα κιόσκια και ξύλινα σπίτια ανοιχτής φιλοξενίας 
φτιαγμένα από το δασαρχείο. Αυτά γλίτωσαν!
Κάποια άλλα είχαν την τύχη να πέσουν σε χέρια βανδάλων 
και να γίνουν παρανάλωμα πυρός! Τόσο καλά!!!!


Οι οξιές με τον χαρακτηριστικό ολόισιο και λείο κορμό, 
γυμνές πλέον περιμένουν το χειμώνα.


Φτάσαμε ως τα Μεγάλα Λιβάδια, το χωριό της καλής μου φίλης, 
το περίφημο βλαχοχώρι στα 1200 μέτρα υψόμετρο.


Σ΄ένα μικρό οροπέδιο κάτω απ' το βλέμμα του καθάριου ουρανού 
απλώνονται τα λιγοστά σπιτάκια του. 
Έχεις την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και ησυχίας.
Ο κόσμος με τα προβλήματά του έχουν μείνει πολύ κάτω και πολύ μακριά!


Ένας μοναδικός κυβολιθόστρωτος δρόμος διασχίζει το χωριό!


Το κτίριο της πάλαι ποτέ Κοινότητας Λιβαδίων


"Μοσχόπολις", ο ξενώνας και το εστιατόριο του χωριού.
Η ονομασία Μοσχόπολις παραπέμπει στη ιστορία των Λιβαδίων. 
Δημιουργήθηκαν από τα φαλκάρια (σόια, διευρυμένες οικογένειες 
με όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, κυρίως το ζωικό τους κεφάλαιο) 
των Χατζηβρέττα και Τίκα που έφθασαν εδώ μετά την καταστροφή της Μοσχόπολης το 1769.


Αυτή η εξώπορτα, αληθινό έργο τέχνης!!!!, ασφαλίζει το πατρικό σπίτι της φίλης μου.


Η μικρή μας Δανάη τρέχει προς την παιδική χαρά. 
Απόλαυσε την τσουλήθρα, τις κούνιες και το παχύ χόρτο με τα ξερά φύλλα. 
 Ήταν όλα δικά της!!!!


 
Οι πέντε βρύσες ρέουν ασταμάτητα νερό καθάριο, 
βουνίσιο, δροσερό, "αθάνατο νέκταρ"!!!


Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής χορτάτες από καθαρό αέρα, 
ήλιο κι όμορφες εικόνες!


Τα δέντρα έχασαν τη στολή τους, αλλά την ντύθηκε η γη.
Θα την κρατήσει ζεστή και καρποφόρα κάτω απ΄το παγωμένο αγκάλιασμα του χειμώνα
να καρτεράει τα φιλιά και τα χάδια της άνοιξης!
Καλό χειμώνα, Πάικο! καλό χειμώνα όμορφη πατρίδα μας!!!


Και μια πανέμορφη πινελιά!

*Όποιος θέλει πληροφορίες για τα Μεγάλα Λιβάδια μπορεί να βρει αρκετές εδώ.
**Αυτή την ημέρα, 13 Νοεμβρίου 2015, η Ευρώπη θα γνωρίσει τον απόλυτο τρόμο με τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Ίσως η ξεγνοιασιά μας να λάβει τέλος....

Οι βόμβες του Παρισιού σκοτώνουν την Ελλάδα



    Όλοι οι Ευρωπαίοι ένιωσαν στο πετσί τους το χθεσινό τρομοκρατικό χτύπημα.  
    Όλοι τρέμουν στην ιδέα της εξάπλωσης των άνανδρων φρικιαστικών επιθέσεων των φανατικών ισλαμιστών και φυσικά θα πάρουν πολύ σκληρά μέτρα.
    Τι πιο φυσικό και αναμενόμενο από το να κλείσουν τα σύνορά τους!
    Κι όπως θα υψώνονται οι φράχτες ο ένας μετά τον άλλον -σαν ένα αντίστροφα κινούμενο ντόμινο- θα μένει η Ελλάδα απομονωμένη, εκτεθειμένη στις προσφυγικές ροές, αναγκασμένη να κρατήσει εδώ, στην καθημαγμένη της αγκαλιά, χιλιάδες απελπισμένων ανθρώπων.
    Μπορούμε να συλλάβουμε την έκταση αυτής της πλημμύρας, της φτώχειας, της αγωνίας για επιβίωση, της δραματικής επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης, της πολτοποίησης αλλογενών πληθυσμών, θρησκειών, εθίμων, παραδόσεων; Θα αντέξουμε; Τι θα μείνει από τη ζωή μας όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα; Ποια κυβέρνηση θα μπορέσει στοιχειωδώς να διευθετήσει μια τέτοια κατάσταση;
     Δεν μ' αρέσει να γίνομαι μάντισσα κακών ειδήσεων, αλλά φοβάμαι πολύ...
     Εύχομαι και προσεύχομαι να διαψευσθώ!
     

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Του φθινοπώρου χρώματα

 

Της άνοιξης τ' αρώματα
του φθινοπώρου χρώματα
αισθήσεων γητευτές!


Στης λίμνης το καθρέφτισμα
ονείρου και χρωμάτων
 συμμετρία...


Ψιχάλες νοσταλγίας
δρόσισαν
της φθινοπωρινής  της γης την όψη!