Αναρρωτιέμαι, ο μόνος τρόπος να τιμηθεί ο Αλέξης είναι οι πορείες που καταλήγουν σε οδομαχίες και βανδαλισμούς; Και ας πούμε ότι για τα νεαρά παιδιά αυτό είναι κατανοητό, αν και όχι δικαιολογημένο. Θέτω το ερώτημα στους εκπαιδευτικούς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;
Είμαι μάνα και θα έσχιζε την καρδιά μου ρομφαία, αν ένα παιδί μου δεκαπεντάχρονο μου το σκότωνε ο οποιοσδήποτε. Θα ήθελα όμως στη μνήμη του να γίνει κάτι θετικό, για παράδειγμα ένα έργο, ένα σχολείο, ένα ίδρυμα που να δίνει υποτροφίες σε μαθητές, ένα συσσίτιο για άπορους νέους, ένα κέντρο απεξάρτησης, ένας διαγωνισμός με χρηματικό βραβείο, αγώνες αθλητικοί με το όνομά του.
Προτείνω στους συναδέλφους της δημοτικής και της μέσης εκπαίδευσης στο μέλλον αντί για πορείες να προσφέρουν το αντίτιμο τριων ωρών εργασίας (το αντίστοιχο μιας τρίωρης στάσης) σε έναν κοινό λογαριασμό στη μνήμη του Αλέξη και μ' αυτά τα χρήματα να γίνει κάτι όμορφο που πραγματικά να τιμά τη μνήμη του κι αυτό ας γίνει ένα αξιομίμητο παράδειγμα και για τα νεαρά παιδιά που αναζητούν τα πρότυπά τους στους αναρχικούς και τους βανδάλους.
της Σταυρούλας Σκέψεις και προβληματισμοί για να οδηγηθούμε σε μια ευχαριστιακή θεώρηση της ζωής μας
13 σχόλια:
Όχι αρκετά "εμπρηστικός" ο τρόπος! Ας μας δείξει η "εκπαιδευτική κοινότητα" τι σχέση έχει με τους κάθε είδους βανδαλισμούς. Μόνο για την εκπαίδευση δεν ενδιαφέρονται πολλοί απ' αυτούς τους κυρίους. Ας μην ανεβάσουμε κι άλλο την πίεσή μας βραδιάτικα...
Σταυρούλα καλημέρα. Σε χαίρομαι. Πάντα με προτάσεις, με περιεχόμενο. Είναι αλήθεια πως προτείνεις εφικτά πράγματα. Προϋποθέτουν όμως την καλή μας θέληση. Και δεν είναι σίγουρο πως την έχουμε όλοι. Όσο για τον καλό μας γιατρό βλέπω πως δεν έχει καλή γνώμη για τους εκπαιδευτικούς αν και έχει αρκετούς γύρω του. Να είστε όλοι καλά.
Tα "γιατί" σ' αυτή την τραγωδία είναι πολλά και δεν αφορούν μόνο τον κατηγορούμενο αστυνομικό, αλλά το σύνολο της κοινωνίας και ιδιαιτέρως τους γονείς και τους δασκάλους... όλους τους δασκάλους. Δυστυχώς η πολυαναφερόμενη "οργή" και οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν αφήνουν στην κοινωνία περιθώρια για σωστό προβληματισμό. Kανείς δεν θέλει να αναλογιστεί τις ευθύνες του .
Γεια σου, Ιουλία. Ο εκπαιδευτικός κλάδος έχει αξιολογότατους ανθρώπους που αναλώνονται καθημερινά και προσφέρονται στα παιδιά, αλλά δυστυχώς έχει και στυγνούς επαγγελματίες ή κομματικοποιημένους συνδικαλιστές που ελάχιστα ενδιαφέρονται για την παιδεία. Ας μην κρίνεται συνολικά ο κλάδος, όπως άλλωστε και κανένας κλάδος. Κάθε άνθρωπος αφήνει σ' αυτή τη ζωή το προσωπικό του στίγμα, την αποκλειστικά δική του σφραγίδα.
Τα τρία διαγεγραμμένα σχόλια δεν τα διάβασα. Δεν γνωρίζω τι έγραφαν, επομένως δεν τα αφαίρεσα. Ας μην παρεξηγηθεί όποιος τα έγραψε.
Αγαπητέ Γιώργο, πολύ καλά επισημαίνεις την πραγματικότητα, το βίωμα που λέγεται "οργή", ως την αιτία αυτού του κοινωνικού αναβρασμού.
Μόνο αντίδοτο στην οργή είναι η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης μας. Στην οργισμένη αντίδραση θεωρώ αποκλειστικά υπεύθυνο τον άλλο και στρέφομαι εναντίον του. Μόνο αν καλλιεργηθώ πνευματικά και ψυχικά ώστε να αναγνωρίζω τη δική μου ευθύνη και αδυναμία, θα πολεμήσω την οργή, το μίσος, την αντίδραση κ.τ.λ.
Ας διευκρινίσω: "εκπαιδευτική κοινότητα" (με τα εισαγωγικά πάντα στη θέση τους) δεν είναι ούτε οι εκπαιδευτές που διδάσκουν με πόνο ψυχής και φόβο Θεού, ούτε οι εκπαιδευόμενοι που διψούν για μάθηση. Όλοι αυτοί δεν έχουν ανάγκη καμιά μεταρρύθμιση για να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που θεωρούν αποστολή τους. Όσοι όμως θεωρούν την κάθε αφορμή φασαρίας ή απώλειας μαθημάτων ή ήσσονος προσπαθείας γενικότερα ως "κέρδος", ποια σχέση μπορεί να έχουν με την εκπαίδευση;
...scratching my head wondering - when did it become the "in" thing to do, to march and take over buildings?
I'm too far removed to have all the details straight surrounding this case, however the response seems wildly disproportional to the event
Αγαπητέ ξάδερφε Γιάννη,
Πέρυσι τέτοιον καιρό καιγόταν η Αθήνα κι όλη η Ελλάδα γιατί κάποιος αστυνομικός σκότωσε ένα δεκαπεντάχρονο νεαρό, τον Αλέξη.
Το περιστατικό ήταν θλιβερό, αλλά το ξέσπασμα που ακολούθησε ήταν απείρως θλιβερότερο. Στην επέτειο εκείνης της δολοφονίας πριν λίγες ημέρες απειλήθηκαν πάλι ανάλογα επεισόδια. Θέλω να πιστεύω ότι τα γλιτώσαμε χάρη στη σθεναρή στάση του αρμόδιου υπουργού και όλης της αστυνομίας. Παραμένει όμως ανοιχτό ένα μεγάλο θέμα: η νεολαία μας- ή μάλλον ένα μεγάλο μέρος της- είναι πολύ οργισμένη και πολύ φτωχή πνευματικά, χωρίς οράματα, πρότυπα κι ελπίδες. Αυτό είναι ευθύνη όλων μας.
Stauroula, ta 8ymamai ta persina kai itan ontws 8libera, omws auta pou diabazw gia fetos "i astynomia katafere na apotrepsei tin katalipsi tou panepistimiou ..." me kanoun kai aporw. Ontws kati prepei na exei alla3ei me tin nootropia tis pleiopsifias tis neolaias otan sygkrinw me osa 8ymamai prin 30 xronia.
Δημοσίευση σχολίου