Αναγνώστες
Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023
Σταυρωμένος Ελληνισμός
Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023
"Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν
και αράτω τον σταυρό αυτού και ακολουθείτω μοι".
Σάββατο 27 Μαΐου 2023
Αγιά Σοφιά , μνήμη Αλώσεως
Αγία Σοφία 537μ.Χ.
Αγία Σοφία 1453 μ.Χ.
Κλειστή η Μεγάλη εκκλησιά! Την έχουν μολύνει οι ενωτικοί με τα συλλείτουργά τους με τους παπικούς.
Κλειστές και οι καρδιές των πολιορκημένων! Ελπίδα δεν απόμεινε καμιά.
Τα τείχη τρέμουνε από τα φοβερά κανόνια κι όπου οι μπομπάρδες τα χτυπούν χάσκουνε τρύπες και γκρεμίδια.
Την πρόταση του Αμηρά για την παράδοση της πόλης την αντιγύρισε ο Κωνσταντίνος μ' εκείνο το περήφανο κι ηρωικό συνάμα: "Το την Πόλιν σοι δούναι ούτ' εμόν, ούτ΄άλλου τινός..."
Μα έκαμε και κάτι ακόμα ο Κωνσταντίνος. Μια τελευταία λειτουργία στην εκκλησιά του γένους την παραπονεμένη. Ζήτησε απ' όλους να ξεχάσουν έχθρες και φανατισμούς. Αυτή η ώρα η έσχατη, θέλει μια προσευχή κοινή, θέλει μία ψυχή και μια φωνή, θέλει ένα δάκρυ, ένα γονάτισμα και μια θερμή συγχώρηση.
Κι ανοίγει πάλι η πόρτα της Αγια Σοφιάς και δέχεται λαό και πατριάρχη, δέχεται μοναχούς που μέχρι χθες τον Πάπα καταριούνταν και τους ενωτικούς, δέχεται αυλικούς και κουρελήδες, δέχεται και τον Κωνσταντίνο τον Δραγάση πού ΄χει του μελλοθάνατου αποδεχτεί την κολασμένη μοίρα...
Η τελευταία λειτουργία. Δεν έχει την πρωτινή την έπαρση, το μεγαλείο, τη φαντασμαγορία...
Μόλις που ακούγονται οι ψαλμουδιές και οι δεήσεις. Περνούνε στις καρδιές, θαρρείς, όχι απ΄ τα αυτιά, αλλά απ΄τα δακρυσμένα μάτια. Τώρα, στην ώρα τη στερνή, αναλογίζονται τις αμαρτίες και τα πάθη, τώρα που όλοι γεύονται τον θάνατο...!
"Ελέησέ μας, Κύριε! κάμε το θαύμα Σου!"
Το 'καμε κιόλας, τους ένωσε, τους έδωσε το Σώμα και το Αίμα Του, τους ετοίμασε για το τέλος...!
..............................................................................................................................
Σε λίγες ώρες πάλι η Αγιά Σοφιά γίνεται το στερνό το καταφύγι!
Χιλιάδες τρέχουνε σ' αυτήν, στην αγκαλιά, στη μάνα,
όταν ακούγεται η φριχτή κραυγή "Η Πόλις μας εάλω"!
Για νά βρουνε κι εδώ θάνατο και σφαγή...!
Κι έγινε η Μεγάλη Εκκλησιά, εννιά αιώνων σύμβολο και δόξα των Βυζαντινών,
έγινε θρύλος πονεμένος και ...τζαμί, το πιο αγαπημένο των Αγαρηνών.
.........................................................................................................................
Ayia Sofia 2023
Για πανηγύρι στην Ayia Sofia ετοιμάζονται οι νικητές των εκλογών των τουρκικών.
Απ΄ όλα τα τεράστια τζαμιά και τα πολυτελή παλάτια αυτήν διαλέγουν. Αυτήν τιμούν και σέβονται.
Δεν τους πειράζει να τη λεν Ayia Sofia!!!! Στη γλώσσα τους αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν!
Είναι η απόδειξη η τρανή πως τούτοι εδώ είναι κατακτητές, αλλόθρησκοι και βάρβαροι εχθροί,
πως με των οπλών την ισχύ και της σκληρής φυλής τους την ακμή εσάρωσαν τα πάντα...
Και γίνεται η Αγια Σοφιά πάλι και πάλι στους αιώνες,
είτε για τους Ρωμιούς -πού ΄χουν το πρώτο το δικαίωμα-
είτε για τους κατακτητές -πού 'χουν τη δύναμη και την αλαζονία-
γίνεται τόπος λατρείας, δέησης θερμής κι ευχαριστίας, θρύλος και μάνα κι αγκαλιά!
Αλήθεια, πέστε μου, υπάρχει άλλος τέτοιος τόπος;
Σάββατο 8 Απριλίου 2023
Προσδοκώ ανάστασιν
"Ἡ πάντων χαρά, Χριστὸς ἡ ἀλήθεια, τὸ φῶς, ἡ ζωή, τοῦ Κόσμου ἡ ἀνάστασις, τοῖς ἐν γῇ πεφανέρωται...",
Αρχίζει σήμερα η πάλη του Χριστού με τον θάνατο. Πρώτο " σετ": ο Χριστός νικά, ο Λάζαρος εγείρεται τεταρταίος!!! Θα ακολουθήσει σκληρή μάχη. Ο θάνατος θα κερδίσει το δεύτερο "σετ". Ο Χριστός θνήσκει επί του Σταυρού και ενταφιάζεται. Αλλά, πώς καθέξει τύμβος αυτοζωΐαν; Η Ανάστασις του Κυρίου μας λύει, έλυσε, κατέλυσε του θανάτου το κράτος!! Το τρίτο " σετ" θα σημάνει την θριαμβευτική και οριστική νίκη του Χριστού και Θεού μας!
Η πιο συγκλονιστική μάχη αρχίζει. Είμαστε κι εμείς μέτοχοι και προσδοκούμε ολόψυχα να ζήσουμε εδώ, αλλά κυρίως στον μέλλοντα αιώνα το Φως, τη Ζωή, την Ανάσταση!!!
Δευτέρα 3 Απριλίου 2023
"Γιαγιά, η λέξη παιδί, με τη σημασία που ξέρεις, δηλαδή της αγνότητας και της καθαρής καρδιάς σε λίγο δεν θα υπάρχει!"
Εκμυστηρεύομαι την αγωνία που με συνέχει μετά τις πρόσφατες συζητήσεις με τα εγγονάκια μου δέκα και επτάμισι ετών σε συνδυασμό με τα πάρα πολλά κρούσματα βίας μεταξύ ανηλίκων και σκληρού boulling στα σχολεία και μάλιστα σε "καλά" σχολεία...
"Γιαγιά, η λέξη παιδί, με τη σημασία που ξέρεις, δηλαδή της αγνότητας και της καθαρής καρδιάς σε λίγο δεν θα υπάρχει!" λόγια του δεκάχρονου εγγονού μου, συμπέρασμα αυτών που βιώνει στο σχολείο του. "Τα παιδιά βρίζουν πάρα πολύ. Τα αγόρια καυχιούνται ότι έχουν πιει αλκοόλ. Άλλος το παίζει μάγκας και μ΄ ένα του νεύμα κινητοποιεί την παρέα του -κυρίως κορίτσια που θέλουν να του καλοφανούν- για να χτυπήσουν όποιον δεν γουστάρει. Τα λέμε στις κυρίες μας, αλλά δεν δίνουν σημασία. Όλα τα παιδιά ακούν τραπ μουσική. Και στα πάρτυ και στις σχολικές εκδρομές αυτή τη μουσική ακούνε..."
Σήμερα, μετά την είδηση για το επεισόδιο σχολικού εκφοβισμού στα Αρσάκεια Σχολεία -δεκαπεντάχρονοι έδεσαν με πετονιά συμμαθητή τους, τον έβρισαν, τον απείλησαν κτλ- αλλά και τις καθημερινές πλέον ειδήσεις για βιασμούς και επεισόδια κάθε είδους βίας, αναζήτησα στο διαδίκτυο τους στίχους αυτής της περιβόητης τραπ μουσικής.
ΦΡΙΚΗ! Φρίκη δεν είναι μόνο αυτά καθ' εαυτά τα λόγια που είναι έκφραση ψυχής πορωμένης και διεστραμμένης. Φρίκη είναι το ότι με αυτά τα τραγούδια μεγαλώνουν τα παιδιά μας, τα σχολιαρόπαιδα!!! Ποτίζει το είναι τους! Δεν ακούγεται ποιοτικό τραγούδι στα σχολειά μας. Δεν υπάρχει παιδικό τραγούδι πλέον. Δεν υπάρχει παιδική αγνότητα και καθαρότητα πλέον. (Εύχομαι να είμαι υπερβολική. Να μην ισχύουν αυτά που γράφω! Διαψεύστε με!!! Θα χαρώ πολύ!!!)
Δεν πρέπει να ξεσηκωθούν Σύλλογοι Γονέων, σώφρονες εκπαιδευτικοί, πνευματικοί ταγοί, υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι; Πού πάμε; Κάθε μέρα πληροφορούμαστε σκληρές ειδήσεις και δεν συγκινείται κανείς. Με τις εγκληματικές παραλείψεις στον ΟΣΕ και το θάνατο τόσων ανθρώπων κλάψαμε, θυμώσαμε, κατεβήκαμε σε πορείες, γίνονται ανακρίσεις, προτείνονται βελτιώσεις, λαμβάνονται μέτρα κτλ. και φυσικά έτσι πρέπει. Το διαρκές έγκλημα του πνευματικού θανάτου της νεολαίας μας θα μας συγκλονίσει ή θα συνεχίσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα;
Δεν ακούω από κανέναν πολιτικό την παραμικρή αναφορά στα φαινόμενα της ενδοσχολικής βίας. Μεμονωμένα περιστατικά άνευ σημασίας...! Εγώ βλέπω μια τεράστια θύελλα να έρχεται κατεπάνω μας. Καλή η αντιπαράθεση για τα οικονομικά μεγέθη, για την άμυνα, για την στεγαστική πολιτική, για τις βίλες των πολιτικών, για τις συνεργασίες των κομμάτων, για οτιδήποτε τέλος πάντων απασχολεί την επικαιρότητα. Για την αγωγή της νέας γενιάς θα ακούσουμε κάτι; Τα παιδιά μας πορεύονται χωρίς ιδανικά, χωρίς οδοδείκτες, σε ένα χαοτικό κοινωνικό περιβάλλον. Επιπλέον βομβαρδίζονται με μηνύματα βίας και σαρκολατρίας σε απερίγραπτο βαθμό, σε δολοφονική δόση. Συλλαμβάνουμε το μέγεθος της ευθύνης μας όλοι οι μεγαλύτεροι;
Για να μην αδικήσω όσους γονείς και εκπαιδευτικούς μέσα στο αντίξοο περιβάλλον αγωνίζονται να μεταδώσουν αξίες και ιδανικά στα παιδιά τους, πιστεύω πως τους αξίζει ένα τεράστιο "Εύγε"!!
"Στήτε καλώς!"
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2022
Όρια... μήπως να τα ξαναθυμηθούμε;
Με πολλά δυσάρεστα περιστατικά αποχαιρετούμε το 2022. Θα εστιάσω σε μερικά τα οποία νομίζω πως συνδέονται, αν και εκ πρώτης όψεως μπορεί να θεωρηθούν άσχετα μεταξύ τους.
Κατάρ-Καϊλή, ο θάνατος του δεκαεξάχρονου Ρομά, φριχτοί βιασμοί ανηλίκων, συμμορίες ανηλίκων, γυναικοκτονίες, παραβίαση αντικαπνιστικού νόμου, πάρα πολλά τροχαία δυστυχήματα!
Τι κοινό υπάρχει σε όλα αυτά και ίσως και σε άλλα που δεν αναφέρονται;
Ο μη σεβασμός των ορίων! Η προκλητική παραβίαση των ορίων, ή μάλλον η περιφρόνηση των ορίων.
Ποιος βάζει τα όρια; Τα όρια τα βάζει η λογική μας, η ηθική μας και ο νόμος, ακριβώς με τη σειρά που καταγράφονται.
Πρώτος οριοθέτης, η λογική μας! Η λογική μας μας οριοθετεί για να μας προφυλάξει από περιπέτειες, κινδύνους και ανοησίες. Το να διασχίσω πεζός έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, όπως ο περιφερειακός, είναι προφανώς πάρα πολύ επικίνδυνο. Η λογική μου σίγουρα φωνάζει ΚΙΝΔΥΝΟΣ SOS!! Εγώ την περιφρονώ και... σκοτώνομαι! Το να οδηγώ μεθυσμένος ξεπερνάει επίσης κάθε λογική, αλλά δεν μ' ενδιαφέρει και σκοτώνω και σκοτώνομαι! Το να καπνίζω σε κλειστούς χώρους ενώ τα αποτελέσματα του ενεργητικού και παθητικού καπνίσματος είναι αποδεδειγμένα φονικά, σίγουρα κάποια στιγμή μου το έχει υποδείξει ως απαράδεκτο η λογική μου, αλλά εγώ κλείνω τα αυτιά μου σε κάτι τέτοιες διακριτικές φωνές! Το να χρηματίζομαι με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ή ευρώ για να υποστηρίξω τα παράνομα συμφέροντα των δωρητών μου, ενώ η ζωή μού έχει φανεί τόσο ανοιχτοχέρα και κυριολεκτικά μου τα έχει δώσει όλα, ξεπερνάει τη λογική κι ενός μικρού κοριτσιού. Κι όμως δεν διαθέτω ούτε αυτή την ποσότητα λογικής...!
Δεύτερος οριοθέτης πάρα πολύ σημαντικός για γενεές γενεών είναι η ηθική, δηλαδή ένας αξιακός κώδικας παραδεκτός από την υγιή κοινωνία και εφαρμοστέος από τα μέλη της που σέβονται και την κοινωνία και τον εαυτό τους. Η ηθική λοιπόν -περιττό να πω ότι σήμερα την έχουμε κουρελιάσει, τη θεωρούμε αναχρονισμό, περιορισμό, ανελευθερία κτλ- θα έλεγε στους ανηλίκους να τιμούν τα σώματά τους και να μην εκτίθενται σε πορνικές σχέσεις. Θα έλεγε και στους ενηλίκους να μην γίνονται πόρνοι και μοιχοί και φυσικά να μη γίνονται δολοφόνοι. Θα έλεγε και στην κ.Καϊλή να μην χρηματίζεται. Η Ηθική -και μάλιστα για μας τους τάχα Χριστιανούς η χριστιανική ηθική- είναι ένα manual, ένας ασφαλής οδηγός χρήσης του σώματος και της ζωής μας. Από πάρα πολλές κακοτοπιές θα είχαμε γλιτώσει αν την σεβόμασταν. Η σύμφωνη με την ηθική ζωή μας δεν ικανοποιεί τον Θεό. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη δική μας ηθική ζωή! Μας έχει υποδειχθεί για τη δική μας ευτυχή διαβίωση. Πίσω από τα περισσότερα δράματα που βλέπουμε στις μέρες μας να εκτυλίσσονται υπάρχει μια απίστευτη ανηθικότητα που οδηγεί τις ανθρώπινες σχέσεις σε δηλητηριώδη αδιέξοδα!
Τρίτος οριοθέτης, ο νόμος, η πολιτεία με τα νομοθετικά και εκτελεστικά της όργανα. Όταν δεν σέβομαι ούτε το φρένο της λογικής μου, ούτε τα όρια της ηθικής μου, πρέπει κάποιος τρίτος να με σταματήσει. Έρχεται ο νομοθέτης. Θεσπίζει, ελέγχει, προσπαθεί άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε πλημμελώς. Δυστυχώς για πολλούς ούτε ο νόμος ως έσχατος οριοθέτης είναι αποδεκτός. Πάση θυσία να ξεφύγουν από τα όρια!
Ο αντικαπνιστικός νόμος είναι η τρανότερη απόδειξη ότι για εμάς δυστυχώς τους Έλληνες δεν υπάρχουν όρια. Όλες οι κυβερνήσεις τάχα προσπαθούν. Κάτι γίνεται στην αρχή και σε λίγο πάλι όλα καταρρέουν. Και αντί για τη συμμόρφωση έρχεται η λοιδορία για όσους τον επικαλούνται! Κι όλοι μιλούν για πλημμελείς ελέγχους εκ μέρους της αστυνομίας. Μα αυτή είναι η λύση; Ένας αστυνόμος πίσω από τον καθένα μας! Αυτό θα μας τρέλαινε, θα ήταν φυσικά κάτι σαν φυλακή!
Η λύση; Δεν ξέρω αν υπάρχουν περιθώρια λύσης ή βρισκόμαστε ήδη μέσα στην κόλαση.
Μόνη λύση η βιωματική διδασκαλία των ορίων στα μικρά παιδιά. Να μάθουν ότι " Η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου". Δεν κάνω ό,τι κατέβει στο ανόητο κεφάλι μου. Ρωτάω, συμβουλεύομαι όχι τον τυχόντα, αλλά κάποιον που σέβομαι, τον γονιό, τον δάσκαλο, τον ιερέα της ενορίας μου. Πειθαρχία και εγκράτεια, ας ξαναμπούν στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.
Και οι γονείς να καταλάβουν πως έχουν ευθύνη αγωγής, άρα για κάθε στραβοπάτημα των παιδιών τους θα είναι κι αυτοί υπόλογοι. Δυστυχώς πολλοί γονείς όχι μόνο είναι οι ίδιοι ανίκανοι να βάλουν όρια στα παιδιά τους, αλλά θεωρούν ότι δεν πρέπει και κανείς τρίτος να ελέγξει το παιδί τους. Αλίμονο στον δάσκαλο ή και στον γείτονα που θα κάνει παρατήρηση στο παιδί τους. Λες και το παιδί ξέρει πάντα να φέρεται σωστά. Έτσι γεννήθηκε, διαμορφωμένο και τέλειο!!!
Και οι εκπαιδευτικοί να αναλάβουν, μάλλον να τους ανατεθεί με την υποστήριξη του Υπουργείου ρόλος παιδαγωγού. Πολλά σχολεία μας κατήντησαν άντρα συμμοριών και εκπόρνευσης των παιδιών μας. Ο εκπαιδευτικός δεν τολμά να κάνει παρατήρηση για το ντύσιμο, για τη βωμολοχία, για το ξύλο που πέφτει, για το ασύστολο bulling. Θα βρει τον μπελά του από το Υπουργείο πρώτα-πρώτα, από τους γονείς των ανυπότακτων μαθητών, από ενδοσχολικές συμμορίες. Μόνο ξερές γνώσεις και χάιδεμα των παιδιών. Λαϊκισμός από κορυφής μέχρις ονύχων!
Με την αλλαγή του χρόνου θα ξεστομίζουμε ωραίες ευχές για "Καλή χρονιά"! Λες και κάπως μαγικά, όλα τα στραβά θα διορθωθούν από μόνα τους, έτσι επειδή θα λέμε 2023 αντί για 2022! Τίποτα δεν θα αλλάξει, τίποτα δεν θα γίνει καλύτερο, αν εμείς δεν αλλάξουμε προς το καλύτερο. Η κάθε αλλαγή θέλει προσπάθεια και πόνο! Αλλά σίγουρα λιγότερο και ωφελιμότερο πόνο από αυτόν που βιώνουμε μέσα στην ανεξέλεγκτη, αιματοβαμμένη κοινωνία μας!
Κι όμως θα ευχηθώ... "Καλή χρονιά" με προσπάθεια για αλλαγή!
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022
Από το θάνατο στη ζωή! Η αληθινή ιστορία μετάνοιας ενός βαρυποινίτη, καταδικασμένου για 3 φόνους.
Αυτή η ιστορία που θα διαβάσετε πιο κάτω είναι αληθινή. Είναι η ιστορία του Ηλία Λιασκώνη, που δικάστηκε στις 16-1-2004 για τρεις ανθρωποκτονίες και καταδικάστηκε σε τρις ισόβια και πέντε χρόνια.
Αυτή η ιστορία γράφτηκε μόνο για ένα σκοπό, για να φανερώσει ότι ο αληθινός Θεός της Αγίας Γραφής, που πιστεύουμε, είναι ζωντανός Θεός και έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει κάθε αμαρτωλό άνθρωπο, όποια κι αν είναι η ζωή του, το παρελθόν του, και να τον κάνει νέο άνθρωπο λυτρωμένο, αναγεννημένο, παιδί του Θεού πραγματικό. Καθένας που ίσως έχει κάποιες αμφιβολίες γύρω από την αγάπη και τη δύναμη της σωτηρίας του Ιησού Χριστού, ας διαβάσει την αληθινή ιστορία μου για να πεισθεί, να βεβαιωθεί ότι ο Ιησούς Χριστός μπορεί να κάνει εντελώς καινούριο κάθε αμαρτωλό άνθρωπο που με μετάνοια και πίστη αγκαλιάζει τη δωρεάν και «κατά χάριν» σωτηρία Του. Γιατί είναι βεβαιωμένο από τον ίδιο τον Κύριό μας ότι: «το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα». (Ιωάννης γ΄ 6)
Από τότε αρκετές φορές έστειλε στη ζωή μου μηνύματα και δείγματα της αγάπης Του ο Κύριος, όμως εγώ δεν είχα τη δύναμη και την οδηγία να τα αξιοποιήσω. Ο εχθρός της ψυχής μου, ο σατανάς, άρχισε να δουλεύει μέσα μου και να με οδηγεί βαθύτερα μέσα στην αμαρτία από τα μονοπάτια των σαρκικών επιθυμιών. Θυμάμαι, όμως, έντονα ότι η αμαρτία είχε αρχίσει να με βαραίνει και είχα μία εκζήτηση για τον Θεό, ήθελα να Τον γνωρίσω, αλλά βρισκόμουν πολύ μακριά ακόμα.
(Ιωάννης γ΄ 16)
(Πράξεις Αποστόλων β΄ 21)
από τη λυτρωμένη καρδιά μου,
Ηλίας
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2022
Φθινοπωρινές αποδράσεις, προσκυνηματικές και... όχι μόνο (μέρος 2ο)
Επόμενο προσκύνημά μας Το Βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας κοντά στις Κρηνίδες-Φιλίππους.
Σε μια πανέμορφη τοποθεσία με θεόρατα πλατάνια δίπλα στο ποταμό Ζυγάκτη -που όπως λέει η μυθολογία έγινε για την Περσεφόνη η είσοδος στον Κάτω Κόσμο στο βασίλειο του Πλούτωνα...- έγινε κατά την παράδοση η βάπτιση της πρώτης Ευρωπαίας Χριστιανής, της πορφυροπώλιδος Λυδίας. Εδώ ο προπροηγούμενος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Κυρός Αλέξανδρος συνέλαβε την ιδέα -και άρχισε την πράγμάτωσή της- ενός μνημειώδους ναού-βαπτιστηρίου-προσκυνήματος αφιερωμένου στην Αγία Λυδία. Ο διάδοχός του Προκόπιος συμμερίστηκε αυτό το όραμα και ολοκλήρωσε έναν πραγματικά μνημειώδη ναό με εξαιρετικά ψηφιδωτά και βιτρώ κι ένα τεράστιο βαπτιστήριο στο κέντρο του οκταγωνικού ναού. Στη θέση της Πλατυτέρας η Παναγία ως Ζωοδόχος Πηγή σε ψηφιδωτό. Αντί του Παντοκράτορος στον τρούλο η εικόνα της Βαπτίσεως, ψηφιδωτή και αυτή. Στο δάπεδο του νάρθηκα σε ψηφιδωτό η δεύτερη περιοδεία του Αποστόλου Παύλου.
Εξερχόμενοι από τον θαυμάσιο ναό βγαίνουμε μια αναμνηστική φωτογραφία στα σκαλιά του. Φωτογράφος και απών από τη φωτογραφία ο φίλος Γιώργος Σ.
Λίγο πιο πέρα κυλάει ο Ζυγάκτης. Ένα μικρό εικονοστάσι αφιερωμένο στην Αγία Λυδία κι ένα τοπίο πανέμορφο και σκιερό. Εδώ γίνονται πολλές βαπτίσεις. Είναι ένας δεύτερος Ιορδάνης.
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022
Φθινοπωρινές αποδράσεις, προσκυνηματικές και όχι μόνο... (Μέρος 1ο)
Τι καλύτερο από μια ημερήσια εκδρομούλα μες στον γλυκό Νοέμβρη! Τώρα που η φύση έχει χρυσοστολιστεί και περιμένει τα πρώτα κρύα, τις βροχές και τους δυνατούς αέρηδες που θα την γυμνώσουν και παγώσουν κι εμάς θα μας κλείσουν στα σπιτικά μας!
Αυτή τη φορά προορισμός μας δυο πολύ γνωστές κι αγαπημένες Μονές της Μητροπόλεως Δράμας: η Μονή της Εικοσιφοίνισσας και η Μονή της Αναλήψεως στη Σίψα.
Αντάμωμα των φίλων εκδρομέων και αναχώρηση από την Πλατεία Αριστοτέλους στις 7 και 30 π.μ. και παραλαβή μερικών ακόμη καθ' οδόν. Ο καιρός είναι λίγο πιασμένος. Περνάμε τις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη και βγαίνουμε στα Βρασνά και την Ασπροβάλτα. Ακούμε από τον Νίκο Χ. έναν συγκινητικό εγκωμιαστικό λόγο-αφιέρωμα στον π. Γεννάδιο Διακάκη, τον Γέροντα της Θεσσαλονίκης. Ακούμε επίσης την ιστορία της Μονής που θα επισκεφθούμε. Μετά τον Στρυμόνα βρίσκουμε και ομίχλη στο δρόμο. Θα ανηφορίσουμε στην βορειοανατολική πλευρά του Παγγαίου, θα βγούμε πάνω από τα σύννεφα σ' ένα όμορφο φθινοπωρινό δάσος και στα 750μ υψόμετρο θα βρούμε την Ιερά Μονή της Εικοσιφοίνισσας που θεωρείται η αρχαιότερη Μονή στον ελλαδικό χώρο. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο κερνιόμαστε "μπισκοτολούκουμο" από τον φίλο Στέλιο. Πολύ ταιριαστό με τα συνήθη μοναστηριακά κεράσματα. Βλέπουμε την Μονή να δεσπόζει στην πλαγιά με πολλά υπό ανέγερση προσκτίσματα.
Ο πρώτος μοναστικός οικισμός χτίστηκε στην περιοχή από
τον Άγιο Σώζοντα στα μέσα του 5ου αιώνα, αλλά αργότερα εγκαταλείφθηκε. Κατά την
παράδοση, το πρώτο μοναστήρι στο σημείο αυτό ιδρύθηκε από τον Άγιο Γερμανό,
μετά την επιστροφή του από την Παλαιστίνη, το 518 μ.Χ.
Το ιδιαίτερο όνομα της μονής προέρχεται από ένα θαύμα
που έλαβε χώρα: Όταν ο Άγιος Γερμανός ολοκλήρωσε τα εκκλησάκι της μονής, έψαξε
να βρει ένα ξύλο κατάλληλο για να απεικονίσει επάνω του την Παναγία. Όταν το
βρήκε και το ετοίμασε, το ξύλο αυτό ξαφνικά ράγισε, και μέσα από ένα λαμπρό
κόκκινο (“φοινικούν”) φως εμφανίστηκε η Παναγία με τον Χριστό, και η εικόνα της
Παναγίας εντυπώθηκε στο ξύλο. Από τον τρόπο που δημιουργήθηκε η αχειροποίητος
αυτή εικόνα (“εικών” + “φοίνισσα”) προέρχεται το χαρακτηριστικό όνομα της ιεράς
μονής.
Αυτή την εικόνα των 1500 ετών προσκυνούμε στο καθολικό της Μονής, στο εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο (είκοσι χρόνια το δούλευαν Χιώτες τεχνίτες).
Αφού προσκυνούμε, ακούμε την ιστορία της Μονής από μια μοναχή. Είναι μεγάλη η πνευματική και η εθνική της προσφορά στο διάβα της μακραίωνης ζωής της και βαρύς ο φόρος αίματος. Μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες στην ιστορία της μονής γράφτηκε στις 25 Αυγούστου του 1507, όταν οι Τούρκοι έσφαξαν τους 172 μοναχούς της, γιατί στήριζαν τη διατήρηση της ελληνικότητας των κατοίκων της περιοχής. Σεισμοί και πυρκαγιές προκάλεσαν επανειλημμένες καταστροφές στα κτίσματα και επιδημίες πανώλης αποδεκάτισαν τις μοναστικές κοινότητες. Αλλά το μεγαλύτερο πλήγμα το επέφεραν οι Βούλγαροι στις δύο κατοχές των περιοχών αυτών στα χρόνια του Α΄και Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτέλεσαν τον προηγούμενο της μονής, Μακάριο, φυλάκισαν τους μοναχούς, πολλοί από τους οποίους πέθαναν λόγω των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης, και υφάρπαξαν τα ιερά κειμήλια της Μονής (περισσότερα από 1.500 συνολικά τον αριθμό), τα πιο σημαντικά από τα οποία βρίσκονται και εκτίθενται ακόμη και σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Σόφιας και στην Μονή της Ρίλα, παρά τις πολλές προσπάθειες που έγιναν εδώ και έναν αιώνα για την επιστροφή τους. Η μοναχή μας πληροφορεί πως μόλις πριν λίγες εβδομάδες επεστράφη ένα Ευαγγελιστάριο, όχι από το Βουλγαρικό κράτος, αλλά από έναν Αμερικανό συλλέκτη στου οποίου την κυριότητα είχε περιέλθει. Σήμερα η Μονή φιλοξενεί γυναικεία αδελφότητα δεκαέξι περίπου μοναζουσών.
Χαρακτηριστικό του καθολικού της Μονής είναι και η αγιογράφηση του εξωτερικού περίστοου. Μάλιστα εικονίζονται και πολλοί ποιητές, εκκλησιαστικοί, όχι και τόσο γνωστοί.
Αναχωρούμε στις 10.20 περίπου για την Ιερά Μονή Αναλήψεως Σίψας. Ταξιδεύουμε προς Δράμα. Ο καιρός έχει ανοίξει, πολύ γλυκός φθινοπωρινός. Ακούμε την διήγηση του Βίου και Πολιτείας του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη του Νέου και Ομολογητού από την Γερόντισσα Ευφημία Κόκκοβα. Μπορείτε να ακούσετε την διήγηση εδώ. Ο βίος του αληθινά μαρτυρικός. Η πίστη και η αφοσίωσή του ολοκληρωτική. Γι' αυτό και έλαβε πλούσια την Χάρη και τις χάρες και δοξάσθηκε και από τους ανθρώπους αλλά κυρίως από τον Θεό. Μόλις χθες ήταν η μνήμη του, 4 Νοεμβρίου. Το μοναστήρι ολάνθιστο μας υποδέχεται. Παντού ανθισμένα αγιοδημητριάτικα και βασιλικά. Προσκυνούμε στον κεντρικό ναό. Σε μικρό παρεκκλησάκι αριστερά τα άγια λείψανά του εκτίθενται σε προσκύνηση, η μυροβλύζουσα κάρα του και τα μακρά οστά του σε άλλη λάρνακα χιαστί τοποθετημένα. Στο σημείο τομής η εικόνα της Παναγίας, δώρο της αγαπημένης του γιαγιάς, που την έφερε πάντοτε επάνω του και που τον γλίτωσε όταν η σφαίρα του εκτελεστικού αποσπάσματος τον βρήκε στο μέρος της καρδιάς την οποία όμως κάλυπτε και προστάτευε αυτή η εικόνα.