Αναγνώστες

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020

Ύβρις και Αλκυονίδες



Αν κάτι έτρεμαν και αποστρέφονταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι ειδωλολάτρες, ήταν η ύβρις, δηλαδή η αλαζονική στάση ζωής που κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται σχεδόν όμοιος με τους θεούς.
Αυτές τις πολύ γλυκιές χειμωνιάτικες ημέρες που ονομάζονται Αλκυονίδες έρχεται στο νού μου ο μύθος του Κύηκα και της Αλκυόνης. Ήταν ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένο κι ευτυχισμένο! Τόση η ευτυχία τους ...ζούσαν στον έβδομο ουρανό!!! Μάλιστα έφθασαν να πιστεύουν πως είναι αθάνατοι, σαν τους αθάνατους θεούς, και φώναζαν ο ένας τον άλλον με τα ονόματα των πιο μεγάλων θεών!!!! Ο Κύηκας ήταν ο Δίας για την Αλκυόνη και η Αλκυόνη ήταν η Ήρα για τον Κύηκα!!!


Να όμως που η υβριστική τους στάση προκαλεί την θεϊκή οργή. Ο Κύηκας καραβοτσακίζεται και θαλασσοπνίγεται και η Αλκυόνη απελπισμένη τον θρηνεί απαρηγόρητα, ώσπου ο Δίας την λυπάται και την μεταμορφώνει σε θαλασσοπούλι, την Αλκυόνη, που γεννά τ' αβγά της στα βράχια της θάλασσας, και της χαρίζει και δεκαπέντε ήπιες ημέρες για να τα κλωσσήσει.
Σ΄ όλους τους αρχαιοελληνικούς μύθους και στα έργα των τραγικών μας ποιητών, που αντλούν  κυρίως από αυτούς τα θέματά τους, κυριαρχεί ο φόβος της ύβρεως και τονίζονται εμφαντικά οι αναπόφευκτες εξ αυτής τραγικές για τους ανθρώπους συνέπειες.
Η εποχή μας παρουσιάζει άπειρα φαινόμενα ύβρεως! Επειδή κρατούμε στα χέρια μας smartphones με εξαιρετικά λογισμικά, επειδή τα όπλα των ισχυρών είναι απίστευτα εξολοθρευτικά, επειδή τα κτίριά μας φθάνουν το χιλιόμετρο σε ύψος, επειδή η ιατρική κάνει στ' αλήθεια μικρά θαύματα, επειδή κάποιοι έχουν φτιάξει περιουσίες τρισεκατομμυρίων και κάνουν σχέδια για όλον τον πλανήτη αγνοώντας ή κανονίζοντας τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή..., επειδή... άπειρα επειδή που μας εγγίζουν όλους..., γίναμε τάχατες θεοί;


Δόξα τω Θεώ που οι ασθένειες, ο θάνατος και οι ανατροπές του βίου μας προσγειώνουν οδυνηρά μεν, ωφέλιμα δε!
Και μια που είναι πρόσφατη η εορτή του Μεγάλου Βσιλείου ας θυμηθούμε ένα σχετικό με την ύβρι και την έπαρση απόσπασμα από μια εξαιρετική ομιλία του εις το "Πρόσεχε σεαυτώ".
"Πρόσεχε σεαυτῷ, ὅτι θνητὸς εἶ, ὅτι γῆ εἶ, καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ. Περίβλεψαι τοὺς πρὸ σοῦ ἐν ταῖς ὁμοίαις περιφανείαις ἐξετασθέντας. Ποῦ οἱ τὰς πολιτικὰς δυναστείας περιβεβλημένοι; ποῦ οἱ δυσμαχώτατοι ῥήτορες; ποῦ οἱ τὰς πανηγύρεις διατιθέντες, οἱ λαμπροὶ ἱπποτρόφοι, οἱ στρατηγοί, οἱ σατράπαι, οἱ τύραννοι; Οὐ πάντα κόνις; οὐ πάντα μῦθος; Οὐκ ἐν ὀλίγοις ὀστέοις τὰ μνημόσυνα τῆς ζωῆς αὐτῶν; Ἔγκυψον τοῖς τάφοις, εἰ δυνήσῃ διακρῖναι, τίς ὁ οἰκέτης καὶ τίς ὁ δεσπότης, τίς ὁ πτωχὸς καὶ τίς ὁ πλούσιος. Διάκρινον, εἴ τίς σοι δύναμις, τὸν δέσμιον ἀπὸ τοῦ βασιλέως, τὸν ἰσχυρὸν ἀπὸ τοῦ ἀσθενοῦς, τὸν εὐπρεπῆ ἀπὸ τοῦ δυσειδοῦς. Μεμνημένος οὖν τῆς φύσεως οὐκ ἐπαρθήσῃ ποτέ. Μεμνήσῃ δὲ σαυτοῦ, ἐὰν προσέχῃς σεαυτῷ". 

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020

Η αφίσα πόνεσε πολύ γιατί είναι πολλά τα αγέννητα μωρά που ξεπαστρέψαμε!!!!!




Με αφορμή την αποκαθήλωση των αφισών που παρουσίαζαν τα στάδια εξέλιξης του εμβρύου και ...προκάλεσαν τόσο πολύ το κοινό αίσθημα(!!!) θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου.
1.Το θέμα πήρε μεγάλη έκταση ακριβώς λόγω της αποκαθήλωσης. Επομένως για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας του marketing: Ό,τι θες να διαφημίσεις, πολέμησέ το! Θα το γιγαντώσεις!
2.Επί του θέματος: Η αφίσα πολύ διακριτικά παρουσίασε το αγέννητο παιδί ως οντότητα ανθρώπινη εν εξελίξει. Δεν καταδίκασε καμιά γυναίκα. Αλλά προκάλεσε τόσες αντιδράσεις! Γιατί; Δεν είναι ανθρώπινη ύπαρξη το έμβρυο; Τι είναι, ένα μόρφωμα κυττάρων; ένας όγκος που απλά μπορεί να αφαιρεθεί; Πώς θα δημιουργηθεί ένας άνθρωπος; Ξαφνικά θα δούμε μπροστά μας ένα νεογέννητο μωρό ή έναν ώριμο ενήλικο; Η ζωή ξεκινάει από την ένωση των δύο γεννητικών κυττάρων και εξελίσσεται ως την τελευταία πνοή του ανθρώπου -μάλλον ούτε εκεί σταματάει, απλώνεται στην αιωνιότητα, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μια αιώνια ύπαρξη με αρχή, αλλά δίχως τέλος. Αλλά ας μείνουμε στο σώμα μας. Πού θα τοποθετήσουμε την αρχή αν όχι στην ακρότατη σύλληψη; Ποιος μπορεί να πει ότι το συλληφθέν γίνεται άνθρωπος μετά τον τρίτο μήνα χωρίς να είναι αυθαίρετος; Αυτό το αρχικό σύμπλεγμα κυττάρων που εμπεριέχουν εν δυνάμει την ολοκληρωμένη ανθρώπινη υπόσταση πρέπει κάπου να προφυλαχθεί, δεν μορεί να αιωρείται στον αέρα. Χρειάζεται μια ζεστή φωλιά όπου θα προστατευθεί ώστε να τραφεί, να αναπτυχθεί, να ολοκληρώσει την ανάπτυξή του ως τη στιγμή που θα μπορέσει να επιβιώσει στο εξωτερικό περιβάλλον. Η σοφία του Θεού διάλεξε την μήτρα της γυναίκας την οποία ανάλογα διαμόρφωσε, εξόπλισε, σχεδίασε. Βλέπουμε και σε όλα τα θηλαστικά ζώα την ανάλογη πορεία. Έτσι είναι η φύση, έτσι είναι η δημιουργία. Η μήτρα είναι όργανο της γυναίκας, αλλά το εν αυτή κυοφορούμενο δεν είναι πια μέλος δικό της. Είναι μια ξεχωριστή ανθρώπινη ύπαρξη!!!!
3.Αν το έμβρυο είναι άνθρωπος, η διακοπή της κύησης σε οποιαδήποτε φάση της είναι ανθρωποκτονία. Η έκτρωση είναι ανθρωποκτονία. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, είτε μας ξεβολεύει, είτε μας δημιουργεί ενοχές, είτε κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά, είτε βρίζουμε, είτε κατεβάζουμε τις αφίσες, είτε τις νομιμοποιήσαμε, οι εκτρώσεις είναι ανθρωποκτονίες και μάλιστα ειδεχθείς, γιατί το δολοφονούμενο είναι όχι απλά ανυπεράσπιστο, είναι κυριολεκτικά παραδομένο στη δική μας προστασία.
4.Η ανθρωποκτονία διαπράττεται στο σώμα της γυναίκας κι εκείνη έχει το τελευταίο λόγο, αλλά η ευθύνη δεν είναι μόνο δική της, ούτε καν κυρίως δική της. Εδώ θα μείνω και θα φωνάξω δυνατά!!!! Έχουμε φτιάξει μια υποκριτική, μια γελοία κοινωνία. Πρώτον αφήσαμε τα παιδιά μας ανενημέρωτα και ελεύθερα να επιδοθούν στο σεξ από τα 13 τους. Οικογένεια, σχολείο, μέσα ενημέρωσης (αυτά κι αν έχουν τεράστια ευθύνη, έχουν αναγάγει το ελεύθερο σεξ στο κύριο ζητούμενο της ζωής μας) κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η εκκλησία φωνάζει, αλλά ποιος την ακούει; είναι οπισθοδρομική, είναι χριστιανοταλιμπάν, είναι ανελεύθερη!!! Όταν έρθει η αθέλητη εγκυμοσύνη -και φυσικά θα έρθει γιατί τα μικρά παιδιά δεν έχουν την ωριμότητα, ούτε την ετοιμότητα, ούτε την επαρκή γνώση για να προφυλαχθούν- η εύκολη λύση είναι να κουκουλώσουμε, να ξεμπερδέψουμε με το ανεπιθύμητο! Πρώτοι οι γονείς της κοπέλας θα την προτρέψουν σ' αυτό. Αλλά δεν προβαίνουν μόνο οι ανήλικες στην έκτρωση. Και ώριμες γυναίκες και παντρεμένες θεωρώντας για πολλούς λόγους μια εγκυμοσύνη ανεπιθύμητη σπεύδουν να την διακόψουν ελαφρά τη καρδία.
Τι να πω και για τους άντρες "πατεράδες" που την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια ή πιέζουν την γυναίκα να κάνει την έκτρωση γιατί η εγκυμοσύνη τους ξεβολεύει και τους δημιουργεί δυσβάσταχτες υποχρεώσεις! Αυτοί κι αν έχουν τεράστια ευθύνη!!!!!
Αλλά και οι γιατροί πώς θα εξιλεωθούν; Η "μάνα" και το περιβάλλον της  τελούν υπό σύγχυση και ταραχή. Έχουν ένα άλλοθι! Οι γιατροί παρόλο που έδωσαν τον αυστηρότατο όρκο του Ιπποκράτη όχι απλά διαπράττουν τον φόνο, αλλά χρυσοπληρώνονται. Θα τους χαρακτήριζα πληρωμένους δολοφόνους. Δεν είναι;
5.Αν μια κοπέλα κρατήσει το μωρό της και αναλάβει το σταυρό της μονογονεϊκότητας, θα έχει δίπλα της να σέρνεται την, όχι πάντα σιωπηλή, επίκριση μιας ανόητης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που μιξοκλαίει και συνταράσσεται τάχα όταν ένα νεογέννητο εκτεθεί ή σκοτωθεί από μια παραλογισμένη λεχώνα μάνα που γέννησε μόνη της, που απελπίστηκε, που έπαθε κατάθλιψη, αλλά ανέχεται χωρίς αντίδραση τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες των αγέννητων μωρών! Ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ με τα πιο μεγάλα γράμματα και την πιο δυνατή επιβράβευση αξίζουν όλες εκείνες οι γυναίκες που σε πείσμα των δυσκολιών κράτησαν τα μωρά τους και τα μεγάλωσαν και τα ανασταίνουν με την αγάπη τους! Όλοι μας πρέπει να είμαστε δίπλα τους όχι με λόγια, με έργα. Μια αγκαλιά ανοιχτή!
6.Η έκτρωση υπό προϋποθέσεις -που φυσικά κανείς δεν σέβεται- επιτρέπεται από την πολιτεία διά νόμου. Είναι νόμιμη!!! Αυτό δεν σημαίνει πως είναι χωρίς συνέπειες για όποιον την διαπράττει -ξαναλέω δεν είναι μόνο η μάνα υπεύθυνη. Έχουμε πάρα πολλές μαρτυρίες γυναικών που βασανίζονται από ενοχές και πολύ πόνο ως το τέλος της ζωής τους. Πεθαίνει ένα σκυλάκι και πονάς. Σκέψου να πεθαίνει το παιδί σου με δική σου ανοχή και συγκατάθεση. Αυτό δεν ειναι πόνος, είναι ένα ασήκωτο βάρος, μια ισόβια χαίνουσα πληγή. Η περιβόητη αφίσα προκαλεί ενοχές, γι' αυτό την κατέβασαν άρον-άρον. Πόνεσε πολύ γιατί είναι πολλά τα αγέννητα μωρά που με φριχτό τρόπο ξεπαστρέψαμε.
7.Δεν κατηγορώ καμιά γυναίκα. Κατηγορώ αυτό το άθλιο σύστημα, αυτό το κατάντημά μας ως κοινωνίας!!! Έχουμε όλοι ευθύνη τεράστια. Πρέπει να συνέλθουμε. Να λογικευθούμε. Να συγκρατηθούμε κι ας πονέσουμε!!!! Το δυνατό φρενάρισμα πάντα πονάει, συγκλονίζει, αλλά είναι σωτήριο! Τι μπορεί να γίνει; Θα γράψω κάποιες προτάσεις κι ας με θεωρήσουν γραφική!
α)Πρώτο βήμα είναι η ενημέρωση των παιδιών μας, όχι μόνο για τα μέσα αντισύλληψης, αλλά για να αποφύγουν τις πρώιμες σεξουαλικές σχέσεις. Μαζί με την ηδονή χέρι-χέρι πάει και η οδύνη των συνεπειών. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά, μικροί -μεγάλοι. Δεν μπορεί να έχουμε μόνο ορμές και παρορμήσεις, πρέπει να προτάσσουμε τη λογική και να αναλογιζόμαστε τις συνέπειες. Κι όμως έχουμε περάσει στα παιδιά μας το ισχυρότατο μήνυμα: Κάνε ό,τι θέλεις, ό,τι σου αρέσει. Δεν υπάρχουν συνέπειες. Τις κουκουλώνουμε. Τις σβήνουμε. Όμως οι συνέπειες υπάρχουν. Όταν πέσεις από 10 μέτρα ύψος η βαρύτητα θα προκαλέσει μια ισχυρή σύγκρουση με το έδαφος και θα σπάσεις πόδια, χέρια, κεφάλι. Δεν μπορείς να αποφύγεις τον τραυματισμό μόνο και μόνο επειδή δεν τον θέλεις.
β)Να δημιουργηθούν δομές προστασίας της αγάμης μητέρας και να διευκολυνθεί η υιοθεσία. Πάμπολλα άτεκνα ζευγάρια θα αγκάλιαζαν ένα ή και περισσότερα παιδάκια αν τους δινόταν η ευκαιρία. Γέννησε το παιδάκι σου και δώσ' το για υιοθεσία, αν δεν μπορείς να το μεγαλώσεις!!!
γ)Τον πόνο που αφήνει στην ψυχή της μάνας η έκτρωση - όταν συνειδητοποιήσει τί έκανε- μπορεί ένα σπουδαίο φάρμακο να τον καταπραΰνει, μάλλον να τον απαλείψει. Ποιο είναι αυτό το φάρμακο; η μετάνοια και η ειλικρινής εξομολόγηση!!! Η Χάρις του Θεού αυτή μόνη θεραπεύει την ψυχή του ανθρώπου, μόνη αυτή κλείνει τις πληγές. Έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα, πάρα πολλές μαρτυρίες θεραπευμένων γυναικών. Θα το κάνω πολύ εύκολο και δελεαστικό. Στην κυπριακή τηλεόραση ανέβηκε μια εξαιρετική σειρά την οποία μπορείτε να δείτε στο youtube. Λέγεται ΜΠΛΕ. Δείτε την και θα με θυμηθείτε.
δ)Τέλος θέλω να παρακαλέσω την Εκκλησία να ανοίξει μια θερμή αγκαλιά και να αρθρώσει δυνατό, ξεκάθαρο, αλλά και αγαπητικό λόγο. Δεν φθάνει η καταγγελία, πρέπει να περισσεύει η αγάπη. Εκκλησία δεν είναι μόνο οι ιερείς, είναι και ο πιστός λαός. Όλοι πρέπει ν' ανοίξουμε τις καρδιές μας, να αγαπήσουμε, να συμπονέσουμε, να συντρέξουμε, να νουθετήσουμε. Αλλά τον βηματισμό θα τον δώσει ο επίσκοπος. Ας τελειώνουμε με τα συλλείτουργα και τα βαρύγδουπα λόγια. Ο λαός μας χρειάζεται κατήχηση, επανευαγγελισμό. Σαν τα πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα κινούμαστε σ' ένα χαοτικό περιβάλλον.  Δεν αξίζει η πατρίδα μας αυτήν την  κατάντια!!!

*Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά εστί παρά τω Θεώ!!! Κάποιες φορές όλα φαίνονται μαύρα, απελπιστικά!!! Κι όμως η πίστη και όρη μεθιστάνει! Κράτησε το μωράκι σου μ' εμπιστοσύνη στον Θεό!!! Κι ο Θεός θα σε βοηθήσει!! Κι αυτό το παιδάκι θα είναι η ολοκλήρωσή σου, η δικαίωσή σου, ο δυνατός σου σύμμαχος και συμπαραστάτης και σ' αυτήν και στην άλλη ζωή!!!!
**Η Ελλάδα μας, η ζωή μας φτώχυνε, μαύρισε, μούχλιασε γιατί λιγόστεψαν πολύ τα μωρά γύρω μας, λιγόστεψε η χαρά, λιγόστεψε η ευλογία του Θεού!!!!


Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020

Μια παρατήρηση

Στις 18 Νοεμβρίου ανέβασα στο blog μου την συγκλονιστική ιστορία της "Αργυρώς" όπως την άκουσα σε μια ομιλία του π.Ευαγγέλου Παπανικολάου στο Youtube. Πολλοί κοινοποίησαν την ανάρτησή μου. Όχι απλά αποδεκτό, πολύ ευπρόσδεκτο! Ό,τι ανεβάζουμε στο fb ή στα blogs θέλουμε να διαδοθεί, να γίνει κοινό κτήμα. Στη συνέχεια είδα ακριβώς το κείμενό μου, -χωρίς την εισαγωγή η οποία παραπέμπει στην ομιλία του π.Ευαγγέλου ο οποίος και μας έκαμε γνωστή την ιστορία- σε πάρα πολλά sites, σε emails, στο fb, ανυπόγραφη βέβαια, χωρίς καμιά αναφορά στο αρχικό site. Χαίρομαι πολύ που έγινε γνωστή η αξιοθαύμαστη ιστορία αυτής της γυναίκας. Ωστόσο θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση. Στα μέσα δικτύωσης -τουλάχιστον στους κύκλους των Χριστιανών- θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας. Όταν μεταφέρουμε την συγγραφή κάποιου, ας κάνουμε τον κόπο να κατονομάζουμε την πηγή. H αυτούσια κοινοποίηση είναι τιμητική και για τον συγγραφέα και για τον μεταφορέα της συγγραφής. Όχι το copy-paste κατά το δοκούν. Η συγγραφή ακόμη και η απλούστερη έχει έναν κόπο, είναι συχνά έκφραση προσωπικού βιώματος, άνοιγμα της ψυχής μας. Ας είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί.