Πέμπτη 21 Αυγούστου
Αρχίζει σήμερα το μακρύ ταξίδι της επιστροφής! Έχουμε όμως μια πολύ σημαντική επίσκεψη ακόμη: το χώρο που έζησε και αγίασε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος!
Αποχαιρετούμε το Dinler Hotel με άριστες εντυπώσεις, αφού τιμήσουμε για ένα ακόμη πρωινό τον πλούσιο μπουφέ του. Φορτώνουμε αποσκευές και ξεκινάμε στις 8.30.
Το λεωφορείο μας αφήνει και περπατάμε λίγα λεπτά δίπλα στον τρύπιο βράχο που κάποτε φιλοξενούσε δεκάδες υπόσκαφα σπιτάκια. Τώρα πια δεν κατοικεί κανένας γιατί συνεχώς καταρρέουν διαβρωμένα βράχια. Ωστόσο το αρχοντικό του Πασά που είχε στη δούλεψή του τον Άγιο Ιωάννη παραμένει σε αρκετά καλή κατάσταση. Η πρόσοψη είναι χτισμένη. Το πίσω μέρος μπαίνει μέσα στον βράχο και τον "χρησιμοποιεί". Μπαίνουμε στο ισόγειό του και βγαίνουμε σε μεγάλο υπόσκαφο χώρο που ολοφάνερα αναγνωρίζεται ως στάβλος ζώων. Σώζονται τα παχνιά τους και στο έδαφος τα σημεία όπου δένονταν. Ρίγος συγκίνησης μας καταλαμβάνει. Προχωρούμε προς το βάθος. Μια εσοχή του βράχου που μοιάζει με κρεβάτι έχει γίνει τόπος λατρείας και προσευχής. Δεκάδες εικονίτσες έχουν τοποθετηθεί και πολλές φορές τελείται εδώ Θεία Λειτουργία από τους Χριστιανούς προσκυνητές. Ανάβουμε το κεράκι μας, θυμιάζουμε και ψάλλουμε ένα μέρος της Παράκλησης του Αγίου. Θα ακούσουμε αργότερα το θαυμαστό του βίο. Αναλογιζόμαστε τον ασκητικό του βίο, την καθημερινότητά του μέσα στην ταπεινότητα του χώρου, την δυσωδία, τους συνεχείς θορύβους των ζώων. Με προθυμία και παρά τις προτροπές του κυρίου του να εγκαταλείψει τον στάβλο, παρέμεινε εδώ μέχρι το τέλος της ζωής του ευτυχής που ζούσε σε χώρο παρόμοιο μ' αυτόν που φιλοξένησε το νεογέννητο αγαπημένο του Χριστό!
Το κρεβατάκι του Οσίου
Εξερχόμαστε, φωτογραφιζόμαστε και κατηφορίζουμε λίγο για να βρούμε την βραχοεκκλησιά του Αγίου Γεωργίου. Διασώζεται σε καλή κατάσταση. Στο εσωτερικό της υπάρχουν κρεμασμένες εικόνες. Εδώ εκκλησιαζόταν ο Άγιος Ιωάννης όποτε μπορούσε. Εδώ τελούνται και σήμερα Θείες Λειτουργίες και από τον Πατριάρχη και από Χριστιανούς προσκυνητές. Ψάλλουμε το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου και της Κοιμήσεως και βγαίνουμε πάλι στο δυνατό φως του ήλιου. Αφού αγναντέψουμε για μια τελευταία φορά το Προκόπι από το σημείο που βρισκόμαστε - που είναι σαν ένα πολύ ωραίο μπαλκόνι θέας - βαδίζουμε προς το λεωφορείο μας.
Εσωτερικό του Αγίου Γεωργίου
Ο Μιχαήλ, ο οδηγός μας, είναι λίγο αγχωμένος! "Μην αργείτε! μας λέει. Έχουμε πάρα πολλά χιλιόμετρα μπροστά μας!" Πράγματι θέλουμε να φτάσουμε στην Κωνσταντινούπολη, τουτέστιν να διανύσουμε περίπου 750 χιλιόμετρα! Είναι η μακρύτερη διαδρομή του ταξιδιού μας.
Ξεκινάμε στις 10 παρά τέταρτο. Πρώτη μας έγνοια να ακούσουμε το βίο του αγαπημένου Αγίου Ιωάννη. Είναι πράγματι αγαπημένος και από τους Χριστιανούς και από τους μουσουλμάνους. Όταν έφευγαν οι ανταλλάξιμοι από το Προκόπι για την Ελλάδα και πήραν μαζί τους το σκήνωμά του, οι μουσουλμάνοι έκαναν επεισόδια διαμαρτυρόμενοι. Είχαν δει κι αυτοί πολλά θαύματα από τον Άγιο. Αναγκάστηκε να επέμβει η αστυνομία.
Λίγη μουσική και λίγος ύπνος! Κάποια στιγμή αναλαμβάνει η νεότερη γενιά με δικές της μουσικές επιλογές και αφιερώσεις. Η ώρα κυλάει πολύ ευχάριστα! Πριν από την Άγκυρα κάνουμε εικοσάλεπτη στάση και συνεχίζουμε. Περνάμε έξω από την Άγκυρα της οποίας βλέπουμε δεξιά μας τα προάστια. Πέφτουμε σε έργα και αρκετή καθυστέρηση που μακραίνει ακόμη περισσότερο το δρόμο μας.
Δεξιά μας ένα από τα πολλά χάνια του δρόμου του Μεταξιού. Είναι ενδιαφέρουσα η ιστορία των χανιών. Ήταν σταθμοί ανάπαυσης και ανεφοδιασμού των καραβανιών κάθε 30-40χιλιόμετρα στους καθιερωμένους δρόμους και τελούσαν υπό την προστασία του Σουλτάνου. Κάθε βράδυ γινόταν απογραφή των ζωντανών και των εμπορευμάτων και έκλειναν οι πύλες. Υπήρχαν δωμάτια για τους ταξιδιώτες και στάβλοι για τα ζώα, τροφή για όλους και δυνατότητα αντικατάστασης ταλαιπωρημένων ζώων. Το πρωί γινόταν πάλι καταμέτρηση και άνοιγαν οι πύλες για να συνεχίσουν τα καραβάνια το ταξίδι τους.
Τώρα αναλαμβάνει να ελαφρύνει τον χρόνο ο ξεναγός μας ο κ.Τανέρ. Με πολλή μαεστρία και χιούμορ μάς μιλάει για την κατάσταση στη σύγχρονη Τουρκία, τα καλά και τα στραβά της. Για πολλά είναι αξιοθαύμαστη, όπως για το εξαιρετικό σύστημα υγείας και τα τεράστια δημόσια έργα. Υστερεί σε δημοκρατία, όπως τουλάχιστον την καταλαβαίνουμε και τη θέλουμε εμείς...! Βγαίνουμε πια στα καταπράσινα υψώματα της Bolu. Το στεπώδες τοπίο διαδέχονται τα δάση των ελάτων και της οξιάς.
Άλλη μία στάση για τα χρειώδη. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση μας περιμένει στην επιστροφή. Ο Πέτρος Παπαγεωργίου με την αδελφή του Κασσιανή έχουν κάνει μια στατιστική έρευνα μεταξύ των μελών του γκρουπ. Ποια είναι η μέση ηλικία; Μαντεύουμε, γελάμε! 46 περίπου χρόνια, ο μέσος όρος! Υπάρχει τεράστια ηλικιακή ανανέωση! Σε άλλες εκδρομές -χωρίς επίσημη στατιστική- θα ήταν γύρω στα 60-65 με τις πιο ενθαρρυντικές εκτιμήσεις!
Παίζουμε και παιχνίδι ερωτήσεων, συνέχεια του χθεσινοβραδινού! Παρουσιάστρια η Κασσιανή Παπαγεωργίου και βοηθός η Μυρτώ Λέκκου που μοίραζε τα βραβεία, δηλαδή τις καραμέλες!!! Ανέκδοτα από μικρούς συνταξιδιώτες και μια πολύ ωραία παρουσίαση για τα ελληνικά μουσικά όργανα και την ελληνική μουσική από τον Παντελή Τερεζάκη!
"Καταπίνουμε" τον μακρύ δρόμο χωρίς πολλή κούραση! Σίγουρα ο Μιχαήλ τραβάει το ζόρι, αλλά παραμένει ψύχραιμος, υπομονετικός και προσεχτικός. Περνάμε βόρεια από τη Νικομήδεια. Ευτυχώς δεν βρίσκουμε πολλή κίνηση στην είσοδο της Πόλης. Ο ήλιος πάει προς τη δύση.
Περνάμε την πρώτη γέφυρα του Βοσπόρου, που ονομάζεται "Γέφυρα μαρτύρων του 2016". Ο ξεναγός μας θυμίζει το "πραξικόπημα" κατά του Ερντογάν τον Ιούλιο του 2016. Ένα ίσως αμφισβητούμενο κίνημα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων που κόστισε τη ζωή 265 ανθρώπων και τον τραυματισμό πολλών. Βγαίνουμε στην Ευρώπη, περνάμε από την περιοχή Besiktas και ανηφορίζουμε προς το Taksim. Πάλι στο Green Park κι ένα ακόμη βράδυ στη Βασιλεύουσα!
*Φαγητό στην περιοχή Ταξίμ... πανάκριβο!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου