Αναγνώστες

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Ω, Παναγιά μου Δέσποινα!


Χρυσοπλοκώτατε πύργε και δωδεκάτειχε πόλις,
ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως,
Ακατανόητον θαύμα! Πώς γαλουχείς τον Δεσπότην;

*Υπέροχο βλέμμα πόνου, λατρείας, ελπίδας, γλυκύτητας...
βλέμμα μητρικό.
Τα έχει όλα, όπως τα έχει κι η ψυχή της.
Γι'αυτό τη νιώθουμε πολύ κοντά μας.
Την παρακαλούμε και μας παρακαλεί (παρηγορεί).
Μας συμπονά και πρεσβεύει για μας
χαρίζοντάς μας ελπίδα και θάρρος.


Δεν υπάρχουν σχόλια: