Αναγνώστες

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Η πλαγιά του κυρ-Βαγγέλη


Κάποιοι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια, ας πούμε μια ολόκληρη χώρα ρημαγμένη. 
Κάποιοι αφήνουν στη γενιά που μας ακολουθεί χρέη κι αδιέξοδα. 
Ο κυρ-Βαγγέλης αφήνει μια πλαγιά δενδροφυτεμένη και περιποιημένη από τα ίδια του τα χέρια. 
Μια πλαγιά στους πρόποδες του βουνού Σιβρί στο Παλιόκαστρο Θεσσαλονίκης. 
Φύτεψε μόνος του εκατοντάδες δεντράκια και θάμνους. 
Εγκατέστησε σύστημα ποτίσματος με δικά του έξοδα  κι όπου δεν μπόρεσε τα πότιζε ο ίδιος αφιερώνοντας πολλές ώρες μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού.
Κάθε απόγευμα θα τον έβρισκες στην όμορφη πλαγιά ν΄αγωνίζεται, μόνος, με τις έγνοιες και τα προβλήματά του, αλλά με μια γλυκύτητα κι αγάπη για τη γη, για τη φύση, για τον τόπο μας. 
Σε μια εποχή που ζούμε τόσο εγωιστικά, που μας νοιάζουν μόνο τα δικά μας, (αυτά για τα οποία έχουμε τίτλους ιδιοκτησίας), ο κυρ-Βαγγέλης είναι ένα υπέροχο παράδειγμα, μια αχτίδα φωτός.
Εύχομαι να ζήσει χρόνια πολλά και να ιδεί τα δεντράκια του να"κρουν" τον ουρανό και τα εγγόνια του γερά και δυνατά να ξαποσταίνουν στον ίσκιο τους.
Σ' ευχαριστούμε, κυρ-Βαγγέλη!

Η πλαγιά του κυρ-Βαγγέλη


*Ξέρω είμαι εντελώς ανεπίκαιρη. Έπρεπε να γράφω για τα "κουρεμένα" ομόλογα και το ξεπούλημα της Ελλάδας. Τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Πιστεύω όμως πως μέσα στο σκότος και το έρεβος που έχουμε βυθιστεί, έχουμε ανάγκη από μια σπιθίτσα, ένα φωτάκι, μια σχισμή ελπίδας.
Αυτά τα φωτάκια ψάχνω να βρω.


3 σχόλια:

π.Γεώργιος-Προσκυνητής είπε...

Εαν ως Έλληνες είχαμε συνείδηση του τι θυσαυρό έχουμε στα χέρια μας(από κάθε άποψη)και δεν κοίταζε ο καθένας την πάρτη του,όλα θα ήταν καλύτερα

Λήμνος είπε...

Επιτέλους, ας το κάνουμε τώρα!

Ευτυχία είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σας π. Γεώργιε, όμως ας μας γίνει όλο αυτό μάθημα κάλιο αργά παρά ποτέ.