Όρραον

Δεν είχα ξανακούσει αυτό το αρχαίο τοπωνύμιο. Με πολύ ενδιαφέρον δέχθηκα την πρόταση του αγαπημένου μου κουμπάρου Απόστολου να επισκεφθούμε τον ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο κατεβαίνοντας από τα Γιάννενα στην Πρέβεζα πριν λίγες ημέρες. Πρωί-πρωί, με τη δροσιά ξεκινήσαμε. Πήραμε την Ιόνια οδό και λίγο πριν βγούμε στην πεδιάδα της Φιλιππιάδας την αφήσαμε για να πάρουμε τον επαρχιακό δρόμο Πέντε Πηγαδιών-Καμπής. Ανηφορίσαμε  σ' ένα  βουναλάκι μεταξύ των χωριών Γυμνότοπος και Αμμότοπος και σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου που ήταν κατειλημμένος από ένα κοπάδι προβάτων, ευτυχώς χωρίς
τσομπανόσκυλα.

Χάρτης της περιοχής

Η Μαρία, η κουμπάρα μου, πάντα προνοητική, έχει φέρει αθλητικά παπούτσια και για μένα. Εφοδιασμένη λοιπόν με πολύ βολικά υποδήματα και το μπαστούνι μου αρχίζω την ανάβαση.

Προχωρώντας προς τις κορυφές!

Η πρώτη κατατοπιστική πινακίδα της αρχαιολογικής υπηρεσίας μας ενημερώνει πως το Όρραον ιδρύθηκε από τους Μολοσσούς τον 4ο π.Χ. αιώνα. Θα μπορούσε λοιπόν να είναι η πατρίδα της Ολυμπιάδας, της μητέρας του Μ. Αλεξάνδρου. Ίσως κάπου εδώ γύρω να τριγυρνούσε ένα μικρό πανέξυπνο παιδάκι, βασιλόπουλο, που ακόμα θα έπαιζε ανέμελο με τ' άλλα συνομήλικα αγοράκια...
Η στρατηγική του θέση είναι ολοφάνερη. Ελέγχει την κυριότερη διάβαση από τον Αμβρακικό προς την ενδοχώρα, χωρίς να είναι εύκολα προσεγγίσιμο από εχθρικά στρατεύματα γιατί η φυσική του οχύρωση πάνω στο ύψωμα με τον απότομο γκρεμό εύκολα συμπληρώθηκε από ισχυρό διπλό πέτρινο τείχος.

Ερείπια του τείχους

Ο οικισμός είναι σχετικά μικρός με 100 περίπου κτίσματα διατεταγμένα σε οικοδομικά τετράγωνα που σχηματίζουν  δώδεκα στενοί παράλληλοι δρόμοι που διασταυρώνονται με δύο κάθετους.
Αυτό που δίνει στο Όρραον μεγάλη αρχαιολογική αξία είναι τα κτίσματά του.

Το σχέδιο του οικισμού

Είναι κατασκευασμένα από την υπεράφθονη ντόπια γκρίζα ασβεστολιθική πέτρα, τεμαχισμένη σε μεγάλους κυβόλιθους -οι οποίοι μάλιστα εφάπτονται μεταξύ τους με μια μοναδική ακρίβεια. Σε όλους τους ανεσκαμμένους αρχαίους οικισμούς τα σπίτια έχουν λιθοδομή ως ένα ύψος 70-80 εκατοστών από το έδαφος. Από εκεί κι επάνω ήταν πλίνθινα. Με την πάροδο του χρόνου τα πλίνθινα τούβλα καταστράφηκαν και σώζονται μόνο οι βάσεις των οικημάτων. Εδώ η λιθοδομή έφθανε μέχρι τη στέγη γιατί υπήρχε άφθονο ντόπιο υλικό. Διασώζονται λοιπόν διώροφα κτίρια. Φυσικά έχει καταστραφεί η στέγη που προφανώς ήταν ξύλινη και το δάπεδο του ορόφου. Διακρίνονται όμως οι οπές-υποδοχές  όπου συγκρατούνταν τα ξύλινα δοκάρια. Πολύ εντυπωσιακό!!!!

Εξωτερικό και εσωτερικό των κτισμάτων

Διασώζεται επίσης μια τεράστια δεξαμενή νερού, χτισμένη με την ίδια πέτρα.

Η δεξαμενή σε φωτογραφία και το αρχιτεκτονικό της σχέδιο

Το 168 π.Χ. τα τείχη της πόλης κατεδαφίστηκαν από τους Ρωμαίους γιατί οι κάτοικοί της όπως και άλλων τριών πόλεων της Ηπείρου αντιστάθηκαν στην προέλασή τους συστήνοντας το "Κοινόν των Ηπειρωτών". Ωστόσο οι οικίες τούς χαρίσθηκαν.
Ο οικισμός εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του το 31 π.Χ. μετά τη ναυμαχία του Ακτίου όταν ο Αύγουστος ίδρυσε τη Νικόπολη και την εποίκισε  με αναγκαστική μετακίνηση των κατοίκων των γύρω πόλεων. Πολλά ευρήματα από το Όρραον βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Άρτας.
Αγναντεύουμε ως άλλοι φρουροί του Ορράου την γύρω περιοχή. Αν δεν είχε αχλύ θα φαινόταν ο Αμβρακικός και τα βουνά της Αμφιλοχίας και της Λευκάδας.

Η επισκόπηση της περιοχής από την Ακρόπολη του Ορράου

Και αναχωρούμε ικανοποιημένοι από την "κατάκτηση" μιας στάλας ιστορικής γνώσης!

Προσωπικά είμαι και για έναν ακόμη λόγο χαρούμενη: Ήταν η πρώτη μου πεζοπορία μετά από πολύν καιρό σε ανώμαλο έδαφος. Και πήγε πολύ καλά! Δόξα τω Θεώ!