Θέλω να γράψω θριαβευτικά και αναστάσιμα, αλλά με συνέχουν μερικά δυσάρεστα γεγονότα.
Πρώτο απ' όλα ο βαρύτατος τραυματισμός του εφτάχρονου Χρήστου στη Χαλκίδα την ώρα της Ανάστασης!!! Δεν μπορώ να το αποδεχθώ. Γιατί επέτρεψε ο Κύριος την ώρα της αναστάσιμης χαράς να συμβεί τέτοια τραγωδία στον ιερέα και στο μικρό του αγγελούδι που μάλιστα ήταν ντυμένο παπαδάκι και κρατούσε εξαπτέρυγο; Τι φοβερή δοκιμασία πόνου και πίστεως γι' αυτούς τους γονείς; Ψελλίζω "Κύριε ελέησον" και κλαίω μαζί τους.
Έπειτα αυτό το λουτρό αίματος στη Συρία και στη Λιβύη. Ως πότε; Ως πού; Πόσοι ακόμη θα σκοτωθούν, θα ακρωτηριασθούν, θα σακατευθούν και θα σέρνονται ταλαίπωροι σ' όλη την υπόλοιπη ζωή τους; Προς τι αυτή η επιμονή των τυράννων; η προσκόλλησή τους στην εξουσία; Δεν μελέτησαν ποτέ τους ιστορία; Γιατί δεν αποχωρούν με αξιοπρέπεια, όταν αισθάνονται τους πρώτους τριγμούς στην "παντοδυναμία" τους;
Όσο για τα θλιβερότατα οικονομικά μας ... καλύτερα να μην τα σκέφτομαι.
Παρομοιάζω την κρατικοοικονομική μας υπόσταση με ένα γυάλινο δοχείο. Αντί να το προσέξουν οι πολιτικοί μας, έπαιζαν μ' αυτό, το πετούσαν ο ένας στον άλλον. Τώρα έσπασε και χύνεται το υγρό περιεχόμενό του. Τι να μαζέψουμε; Τι να περισώσουμε; Κι οι ανόητοι φταίχτες αλληλοκατηγορούνται από ποιου τα χέρια έπεσε ...
Κι άλλα πολλά δυσάρεστα ακούμε, βλέπουμε, ζούμε αυτές τις μέρες.
ΑΛΛΑ δεν θα πέσουμε στην παγίδα της απαισιοδοξίας και της απελπισίας.
Ο Χριστός ΑΝΕΣΤΗ! Κι αφού Εκείνος Ανέστη άνοιξε για όλους μας δρόμο ανάστασης και σωτηρίας. Κι όλα αυτά που σήμερα μας θλίβουν - ακόμα κι αν δεν τελειώσουν ποτέ σ' αυτή τη ζωή- θα μηδενιστούν, θα εξαλειφθούν, θα σβήσουν στο χωροχρόνο του Θεού, δηλαδή στην αιώνια Βασιλεία Του.
"Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ Ανέστην και νενίκηκα τον κόσμον".
3 σχόλια:
Χριστός ανέστη! Τραγική ιστορία εκείνη του μικρού Χρήστου, αλλά μεγαλειώδης η στάση του πατέρα του που δεν επιθυμεί την τιμωρία του δράστη (που όμως διώκεται αυτεπάγγελτα). Να ελπίσουμε ότι κάτι τέτοια γεγονότα θα μας συνετίσουν στο μέλλον;
Σταυρούλα μου,
αν μπορούσαν τα παθήματα να γίνονται μαθήματα.. Αν μπορούσαμε να σκάψουμε λίγο μέσα μας..
Αν ο άνθρωπος έβλεπε τα όρια του αντί να έχει το σύνδρομο της "παντοδυναμίας"..αν έχανε λίγη από την αλαζονεία του..αν..αν..
Κι όμως δεν κουράστηκαν τα σπλάχνα του Θεού να σχίζονται για χάρη μας..ακόμη..
Ελπίζω κι εύχομαι οι άνθρωποι να βρουν τη δύναμη που χρειάζονται..
Χριστός Ανέστη
Αληθώς Ανέστη, Ρεγγίνα!
Είναι η μόνη πραγματικότητα που νοηματοδοτεί τη ζωή μας.
Δημοσίευση σχολίου