Η Ελλάδα ζει και μεγαλουργεί στα βουνά και στα ιστορικά χωριά της.

Μια εκδρομή στα Γιάννενα και στα περίχωρά τους είναι πάντα εντυπωσιακή κι ωφέλιμη. Σε κάθε βήμα ανακαλύπτεις απίστευτες φυσικές ομορφιές, μοναδικό πολιτιστικό πλούτο και πάνω απ' όλα ωραίους
ανθρώπους.

Οι πηγές του Λούρου, μια τοποθεσία απίστευτης ομορφιάς και γαλήνης.

Το δείπνο στον κήπο της Αφεντούλας ήταν ιδιαίτερα περιποιημένο και "αυστηρά ...διατεταγμένο" με πατέ ντε φουά για ορεκτικό, παστουρμαδόπιτα που τρώγεται πάση θυσία ζεστή, σαλάτα στο ποτήρι, μοσχάρι με χυλοπίτες -δεν θυμάμαι την ακριβή ονομασία- και γιαούρτι με γλυκό πορτοκάλι, όλα εξαιρετικά κι αξέχαστα. Ευχαριστούμε θερμά τους οικοδεσπότες.

Το τραπέζι στρωμένο για έξι σ' έναν υπέροχο κήπο.

 

Η σαλάτα στο ποτήρι

  

Εξαιρετική οικοδέσποινα

Άψογος και ο μπαξές του κ.Περικλή με τα φυτά μέσα σε τενεκέδες.

Στο χωριό Ελληνικό (που βρισκόταν στα σύνορα Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Ελλάδας το 1913, πριν απελευθερωθούν τα Ιωάννινα) υπάρχει εδώ κι ενάμιση χρόνο ένα Μουσείο Γλυπτικής που αφήνει άφωνους τους επισκέπτες, του γλύπτη Θεόδωρου Παπαγιάννη, ο οποίος με συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη αφιέρωσε τη δουλειά του στο χωριό του και τη στέγασε στο σχολείο όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα και το οποίο στις μέρες μας στεκόταν άδειο και ρήμαζε εγκαταλειμμένο.

 

Ο προαύλιος χώρος του Μουσείου, κάποτε έσφυζε από παιδιά. Τώρα τουλάχιστον βρίθει γλυπτών.

 

 Ο δημιουργός του Θεόδωρος Παπαγιάννης το ονόμασε "Ο εγκέφαλος της γης" ( η ψύχα ενός καρυδιού)

 Μινιατούρα βραβευμένου γλυπτού του Θ. Παπαγιάννη

 Ο μετανάστης -τέλεια αναπαράσταση του θλιμμένου προσώπου, του μάλλινου ρούχου, της χαρτονένιας βαλίτσας. 

Το σύμβολο μιας γενιάς που ξεριζώθηκε για ένα καλύτερο μέλλον, αυτό που ζήσαμε εμείς με τόση ξεγνοιασιά κι εγωκεντρισμό ώστε καταντήσαμε τη γενιά των παιδιών μας νέα γενιά μεταναστών.

Σύνθεση από την αίθουσα την αφιερωμένη στο ψωμί

(Όσες φωτογραφίες και να βάλω είναι λίγες, ελάχιστες. 

Μόνο μια επίσκεψη στο Μουσείο είναι, νομίζω, αρκετή.)

Και πάνω από το Ελληνικό η Μονή της Τσούκας, το μεγάλο προσκύνημα των Ηπειρωτών με την υποβλητική θέα των Αθαμανικών ορέων και του Άραχθου που κυλά σε μια αβυσσαλέα χαράδρα.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τη Μαρία που μας συνόδευσε στην Εκδρομή και η οποία πάντα βρίσκει το καινούργιο, το ενδιαφέρον, τις σταγόνες της εθνικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς που σταλάζουν βάλσαμο κι ελπίδα στον απογοητευμένο Νεοέλληνα.

 

 

Μάλλον πρέπει να φύγουμε από τα μεγάλα αστικά κέντρα και φυσικά να κλείσουμε  τις τηλεοράσεις για να ξαναζήσουμε. 

Η Ελλάδα ζει και μεγαλουργεί στα βουνά της και στα ιστορικά χωριά της.