"Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! τήν ἱεράν κεφαλήν καί ἀγγέλοις αἰδέσιμον ἀσελγές, ἀκόλαστον περιέφερε κόριον. Τήν ἐλέγξασαν γλῶσσαν παράνομον τῇ μοιχαλίδι μητρί προσέφερεν. Ὤ της ἀφάτου σου ἀνοχῆς, φιλάνθρωπε! δι' ἧς, Χριστέ, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος".
Πώς δεν έριξε φωτιά ο ουρανός να κάψει την ακόλαστη νεαρή που ξεδιάντροπα περιέφερε την σεπτή κεφαλή του Προδρόμου του Θεού!
Πώς ανέχθηκε ο Θεός να αποτμηθεί την κεφαλήν ο επίγειος άγγελός Του, η σφραγίς των προφητών!
Πώς προσφέρεται ως δώρο και εκπλήρωση όρκων η κεφαλή και η γλώσσα που εκήρυξε την Αλήθεια και το ερχόμενο Φως!
Σ' αυτή την άφατη ανοχή και ευσπλαγχνία αποθέτουμε κι εμείς οι ελεεινοί την ελπίδα της σωτηρίας μας.
Κι είμαστε ελεεινότεροι του Ηρώδου και της Σαλώμης και της Ηρωδιάδος γιατί σε μας έχει αποκαλυφθεί ο Θεός , έχει υποδειχθεί ξεκάθαρα κι ολοφώτεινα ο δρόμος της σωτηρίας μας...
2 σχόλια:
Πολύ όμορφο τ' αφιέρωμα σου στον Άγιο Ιωάννη, Σταυρούλα! Να είσαι πάντα καλά και η χάρη του να σε προστατεύει. Καλό απόγευμα. Φιλιά πολλά :).
Σε διαβάζω συχνά, γιατί έχεις ενδιαφέροντα θέματα, αλλά δεν έχω πάντα χρόνο να συμμετέχω. Θα προσπαθήσω περισσότερο.
Σ΄ευχαριστώ πολύ!
Όλοι ας έχουμε την ευλογία του Αγίου!
Δημοσίευση σχολίου