28η Οκτωβρίου 1940

Για μια μέρα ας αφήσουμε στην άκρη την πολιτική και τα οικονομικά και το προσφυγικό και τους δανειστές και το κουαρτέτο.
Για μια μέρα ας αναλογιστούμε εκείνη τη φοβερή και υπέροχη 28η Οκτωβρίου του 1940.
Τον ενθουσιασμό,την αποφασιστικότητα, την ενότητα των Ελλήνων!!!
Κάπως πρέπει να τα βρούμε ως ένα βαθμό τουλάχιστον κι εμείς.
Να σταματήσουμε να σερνόμαστε, ν' ανοίξουμε φτερά, να κοιτάξουμε ψηλά, να πετάξουμε ψηλά!
Ή αλλιώς να παραδεχθούμε ότι ηττηθήκαμε, να αποδεχθούμε την ομηρία, την αιχμαλωσία, το θάνατό μας.



Ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το ΟΧΙ.
Κάποιοι δεν θέλουν ούτε το όνομά του να προφέρουν.
Δεν πειράζει, η ιστορία δεν θα αλλάξει για το χατίρι τους.



Οι Έλληνες πανηγυρίζουν και φεύγουν για το μέτωπο.
Είναι απόγονοι των ηρωικών Σπαρτιατών που στις Θερμοπύλες
λούζονταν και χτενίζονταν πριν ξεκινήσει η μάχη δηλαδή η γιορτή!



Τους περιμένουν πάγοι, χιόνια, οδοιπορίες, μάχες, τραυματισμοί, θάνατος.
Μα η ψυχή τους είναι ανδρεία. Έχουν κουράγιο, έχουν πίστη. Και κάνουν το θαύμα!



Για μας παιχνίδι ο πόλεμος και το κανόνι γλέντι,
τα βόλια που σφυρίζουνε δε σκιάζουν το λεβέντη!



Η Παναγιά να σε φυλάει, παιδί μου ! Θα σε περιμένω νικητή!



Γυναίκα ανδρείαν τις ευρήσει!
Γυναίκες ανδρείες διέσχισαν τα άγρια βουνά της Ηπείρου για να εφοδιάσουν το στρατό με τα αναγκαία ...


για να ανοίξουν δρόμο για τη διάβαση του στρατού.
Δεν φοβήθηκαν, δεν τεμπέλιασαν, δεν κρύφτηκαν πίσω από την ασθένεια του φύλου...



Η πίστη τους στην Παναγιά, στην προστασία, στη σκέπη της ήταν στήριγμα και παρηγοριά και πηγή θάρρους και τόλμης.

Μήπως η πίστη ήταν ένα από τα μυστικά όπλα των Ελλήνων του '40;
Μήπως αυτήν πρέπει να ξαναβρούμε;