Όλοι οι Ευρωπαίοι ένιωσαν στο πετσί τους το χθεσινό τρομοκρατικό χτύπημα.
Όλοι τρέμουν στην ιδέα της εξάπλωσης των άνανδρων φρικιαστικών επιθέσεων των φανατικών ισλαμιστών και φυσικά θα πάρουν πολύ σκληρά μέτρα.
Τι πιο φυσικό και αναμενόμενο από το να κλείσουν τα σύνορά τους!
Κι όπως θα υψώνονται οι φράχτες ο ένας μετά τον άλλον -σαν ένα αντίστροφα κινούμενο ντόμινο- θα μένει η Ελλάδα απομονωμένη, εκτεθειμένη στις προσφυγικές ροές, αναγκασμένη να κρατήσει εδώ, στην καθημαγμένη της αγκαλιά, χιλιάδες απελπισμένων ανθρώπων.
Μπορούμε να συλλάβουμε την έκταση αυτής της πλημμύρας, της φτώχειας, της αγωνίας για επιβίωση, της δραματικής επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης, της πολτοποίησης αλλογενών πληθυσμών, θρησκειών, εθίμων, παραδόσεων; Θα αντέξουμε; Τι θα μείνει από τη ζωή μας όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα; Ποια κυβέρνηση θα μπορέσει στοιχειωδώς να διευθετήσει μια τέτοια κατάσταση;
Δεν μ' αρέσει να γίνομαι μάντισσα κακών ειδήσεων, αλλά φοβάμαι πολύ...
Εύχομαι και προσεύχομαι να διαψευσθώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου