της Σταυρούλας: Μετέωρα: Εκεί που η γη "τεντώνεται" ν'αγγίξει τον ουρανό!!!

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

Μετέωρα: Εκεί που η γη "τεντώνεται" ν'αγγίξει τον ουρανό!!!

Από χρόνια είχαμε κατά νουν μια επίσκεψη-προσκύνημα στον αγιασμένο τόπο των Μετεώρων. Πριν από λίγες μέρες αυτή η επιθυμία έγινε πραγματικότητα. To Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 24 πραγματοποιήσαμε διήμερη εκδρομή στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων.

Αναχωρήσαμε από τη Θεσσαλονίκη πριν από τις 8 π.μ.. Ψάλλουμε τον Όρθρο της σημερινής εορτής -Σύλληψις του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου- και διά της ΠΑΘΕ γρήγορα κι ευχάριστα με μια σύντομη στάση έξω από τη Λάρισα φθάνουμε στην Πύλη Τρικάλων, στο Μοναστήρι του Αγίου Βησσαρίωνα (Μονή Δουσίκου).

*Σύντροφός μας για όλο το διήμερο ένας υπέροχος καιρός! (Ούτε κρυώσαμε, ούτε ιδρώσαμε!!!). Εντυπωσιακά τα τούνελ στον Παντελεήμονα και στα Τέμπη, αλλά ...ό,τι κερδίζουμε σε χρόνο και ευκολία το χάνουμε από ομορφιά. Όλες οι όμορφες περιοχές χάνονται για τους ταξιδιώτες....

Πολύ ιστορικό το Μοναστήρι ιδρυμένο από τον Άγιο Βησσαρίωνα τον προστάτη των Τρικάλων, επίσκοπο Λαρίσης.

Ήταν μια άγια αλλά και από πολλές άλλες απόψεις εξαιρετική φυσιογνωμία. Εκλεγμένος από τον Θεό εκ κοιλίας μητρός αφιερώθηκε ολόψυχα στη μοναχική ζωή από τα 10 του χρόνια. Νεότατος χειροτονήθηκε ιερέας και επίσκοπος Λαρίσης και τοποτηρητής της Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Αγνός και φιλάνθρωπος εις το έπακρον συκοφαντήθηκε αλλά υπέμεινε αγόγγυστα και "εκαθαρίσθη ως χρυσός εν τω χωνευτηρίω". Για την περιοχή του ήταν κάτι σαν υπουργός κοινωνικών έργων. Ο ίδιος σχεδίαζε και επέβλεπε την κατασκευή γεφυριών για την περαίωση των οποίων έκαμε εράνους για να συγκεντρώσει χρήματα φθάνοντας μέχρι τη Ρουμανία, την Ουγγαρία τη σημερινή Τσεχία κτλ. (Και στα μέρη αυτά είναι πολύ αγαπημένος και λατρεμένος Άγιος, μας λέει ο π.Βησσαρίων). Λίγο αργότερα θα επισκεφθούμε ένα από τα έργα του, το γεφύρι της Πύλης.

Η Μονή είναι άβατη για τις γυναίκες, σύμφωνα με ρητή και πολύ αυστηρή εντολή του Αγίου που συμπεριλαμβάνεται στη διαθήκη του, έτσι εισέρχονται μόνο οι άντρες. Εμείς, οι γυναίκες, μένουμε στον εξωτερικό χώρο όπου υπάρχει κι ένας όμορφος μικρός ναός και περιμένουμε να τελειώσει η ξενάγηση των ανδρών. Βγαίνουν εκστασιασμένοι από την ξενάγηση του πατρός Βησσαρίωνα, του δεύτερου μετά τον Ηγούμενο στη Μονή, και την αρχιτεκτονική και αγιογράφηση του Καθολικού της Μονής. Πρόκειται για κάτι αληθινά μεγαλειώδες και τέλειο. Ένα πανύψηλος αιθέριος και ολόφωτος ναός που τον έχτισε ο ανηψιός του Αγίου Βησσαρίωνα ο Νεόφυτος, επίσκοπος κι αυτός Λαρίσης που επίσης τιμάται ως Άγιος. Οι τοιχογραφίες πεντακάθαρες, ασύλληπτου κάλλους και ακρίβειας φτιαγμένες με την τεχνοτροπία του fresco από τον αγιογράφο Τζώρτζη ολοκληρώθηκαν το 1557 και διατηρούνται σε άριστη κατάσταση.Το ξυλόγλυπτο τέμπλο εκτείνεται σε μεγάλο ύψος και φιλοτεχνήθηκε το 1767 από επιδέξιους ξυλογλύπτες, που είχαν την καταγωγή τους από το Λινοτόπι της Β. Ηπείρου.

Αριστουργηματικές οι αγιογραφίες του Τζώρτζη!!!!

Ο π.Βησσαρίων βγάζει την λειψανοθήκη με την τίμια κάρα του Αγίου για να προσκυνήσουμε κι εμείς αι εκτός Μονής "παραμείνασαι".

Η κάρα διατηρείται σε άριστη κατάσταση, η ραφή των οστών του κρανίου σχηματίζει σταυρό και ευωδιάζει, τρία σημάδια της ξεχωριστής αγιότητάς του. Παίρνουμε και ευλογία, (δύο φωτογραφίες του εξωτερικού της Μονής και του εσωτερικού του Καθολικού) κι ένα νοστιμότατο λουκούμι με μούστο και αναχωρούμε, αφού απολαύσουμε την θέα του θεσσαλικού κάμπου από το υψόμετρο των 650 μέτρων στο οποίο βρίσκεται η Μονή.

Η είσοδος της Μονής

Εξωτερική άποψη της Μονής από το κιόσκι

Το εξωτερικό της Μονής Δουσίκου- Αγίου Βησσαρίωνος. Δίπλα στο πρώτο ξύλινο μπαλκονάκι διακρίνεται η εγκατάσταση της τροχαλίας που ανέβαζε το δίχτυ. Ο δρόμος που τώρα φθάνει μέχρι την είσοδο της Μονής διανοίχθηκε μόλις πριν λίγες δεκαετίες. Πολλά τμήματα των εξωτερικών τοίχων έχουν -ανακατασκευασμένα βέβαια- την αρχή τους στην αρχική ανέγερση το 1527 περίπου. Υπήρχαν ελάχιστα ανοίγματα για τον φόβο των ληστρικών και εχθρικών επιδρομών. Σήμερα βέβαια έχουν ανοιχθεί περισσότερα.

H τροχαλία για το δίχτυ

Αναχωρούμε για την Πόρτα Παναγιά. Περνάμε από το χωριό Πύλη το οποίο είναι κεφαλοχώρι με τράπεζες, καταστήματα κτλ. Το διαρρέει ο Πορταϊκός ποταμός. Λίγο πιο έξω είναι ένα μικρό χωριουδάκι η Πόρτα Παναγιά που οι βυζαντινοί το ονόμαζαν Μεγάλαι Πύλαι. Εδώ βρίσκεται ο ναός της Παναγίας, άλλοτε καθολικό της Μονής της Ακατααμαχήτου Θεοτόκου που ιδρύθηκε από τον σεβαστοκράτορα Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό το 1283. Από τότε χρονολογείται και ο ναός το μόνο σωζόμενο κτίσμα της μονής. Από το 1843 ο ναός ανήκει στη Μονή του Αγίου Βησσαρίωνα, αλλά λειτουργεί και ως ενοριακός ναός για το μικρό χωριουδάκι. Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική σταυρεπίστεγη με πρόσθετο εξωνάρθηκα με δίλοβα ή τρίλοβα παράθυρα και ιδιαίτερο διάκοσμο στην τοιχοποιΐα. Εσωτερικά ο ναός δεν είναι και πολύ φροντισμένος. Φαίνονται τα κατάλοιπα της φωτιάς του 1855 που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του διακόσμου.Εντύπωση προκαλούν τα δυο ολόσωμα ψηφιδωτά του Χριστού και της Βρεφοκρατούσας Παναγίας τοποθετημένα αντίστροφα στους πεσσούς του τέμπλου.

Όταν φθάνουμε τελείται μία βάπτιση. Μένουμε στην αυλή και περιμένουμε να τελειώσει για να μπορέσουμε να μπούμε μέσα. Μάλλον ο ναός είναι περιζήτητος για την τέλεση μυστηρίων. Είναι πολύ γραφικός.

Η βόρεια πλευρά του ναού της Παναγίας στην Πύλη, που επονομάζεται Πόρτα-Παναγιά.

Το εσωτερικό του ναού, μάλλον γυμνό

Τα δύο ψηφιδωτά στους πεσσούς του τέμπλου τοποθετημένα αντίστροφα από ό,τι συνήθως.

Ο περίτεχνος τρούλος πάνω από τον εξωνάρθηκα του ναού.

Περιμένουμε να τελειώσει η βάπτιση για να μπούμε στην Πόρτα Παναγιά

και ακούμε την ξενάγηση.

Γύρω στη μία και μισή αναχωρούμε από την Παναγία και επισκεπτόμαστε το περίφημο γεφύρι της Πύλης, έργο του Αγίου Βησσαρίωνα. Κατασκευάστηκε το 1514 και είναι το δεύτερο σε μέγεθος μονότοξο γεφύρι της Θεσσαλίας με ημικυκλικό τόξο και υλικά κατασκευής τον ασβεστόλιθο και τον ψαμμίτη. Το άνοιγμα του τόξου είναι 29 μέτρα περίπου, το μέγιστο ύψος φθάνει στα 13 μέτρα, το συνολικό μήκος τα 65,67 μέτρα και το πλάτος καταστρώματος τα 2,10 μέτρα. Το γεφύρι έχει αναστηλωθεί το 1968 και το 1983 αλλά και πιο πρόσφατα το 2005 και το 2006 έγιναν εργασίες ανάδειξης.

Το τοπίο είναι πολύ όμορφο. Αυτή την εποχή, πριν αρχίσουν οι βροχές, η κοίτη του Πορταϊκού είναι στεγνή. Ένα γρήγορο ανέβασμα από τους πιο πολλούς, φωτογραφίες και σύντομη αναχώρηση για τη Δρακότρυπα.

Το περίφημο γεφύρι της Πύλης

Η τοποθεσία πανέμορφη!

Παίρνουμε το δρόμο προς Μουζάκι και Καρδίτσα και σε σαράντα λεπτά περίπου φτάνουμε στο εστιατόριο Κεραμαριό στην περιοχή της Δρακότρυπας. Έχουμε κάνει κράτηση και έχουμε συνεννοηθεί για το μενού. Η ταβέρνα είναι μια πολύ φροντισμένη εγκατάσταση, ένα πραγματικό μουσείο φυσικής ιστορίας με πάρα πολλά είδη του ζωικού βασιλείου βαλσαμωμένα και κορμούς δένδρων που ξεφυτρώνουν στην είσοδο και στη μέση του μαγαζιού. Πολύ μεράκι! Τρώμε θαυμάσια κατά τα συμφωνηθέντα. Κάνουμε και τη βόλτα μας στον γύρω χώρο με τα ενοικιαζόμενα σπιτάκια και τα δεκάδες ήμερα ελαφάκια. Φωτογραφίες, κουβεντούλα, καφεδάκι ως τις τέσσερις και μισή περίπου. Κάποιοι θα επιθυμούσαν κι ένα κρεβατάκι για λίγη μεσημβρινή ξεκούραση, αλλά στωικά υπομένουν τη συνέχεια της προσκυνηματικής περιήγησής μας.

Η εντελώς πρωτότυπη είσοδος στην ταβέρνα

Ο κορμός είναι ξερός αλλά το αναρριχώμενο τον "ζωντανεύει".

Στη μέση της ταβέρνας ο κορμός ενός τεράστιου νεκρωμένου πλέον πλάτανου

με τα ανοιχτά κλαδιά του που αγκαλιάζουν, θαρρείς, και στηρίζουν τη στέγη.

Πανέμορφα μικρά σπιτάκια-ξενώνες φιλοξενούν επισκέπτες

οι οποίοι μπορούν να κάνουν αγροτουρισμό.

Πλήθος από ελάφια, ήμερα σαν σκυλάκια, κυκλοφορούν στο χώρο.

Ανεβαίνουμε βόρεια, περνάμε έξω από τα Τρίκαλα και παίρνουμε το δρόμο προς την Καλαμπάκα. Στο ύψος περίπου της Θεόπετρας στρίβουμε δυτικά κι ανεβαίνουμε στον Κόζιακα. Σε υψόμετρο 540μ. σε πολύ όμορφο δάσος και με θέα στον όμορφο κάμπο των Τρικάλων βρίσκουμε τη Μονή της Παναγίας Βυτουμά.

Είναι η ώρα του εσπερινού, αλλά δεν θα μείνουμε να τον παρακολουθήσουμε για να μην αργήσουμε πολύ. Μια μοναχή μας ξεναγεί.Σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις, μία εικόνα της Παναγίας, που βρισκόταν στην Καλαμπάκα, κάποτε έφυγε από τη θέση της. Όλοι τότε ανησύχησαν και ξανοίχθηκαν για την ανεύρεση της. Δοκίμασαν μεγάλη έκπληξη όταν τη βρήκαν στο χώρο, πού είναι σήμερα το Μοναστήρι. Γεμάτοι χαρά την πήραν και την επανατοποθέτησαν στη θέση της. Το φαινόμενο αυτό λέγεται ότι επαναλήφθηκε τρεις φορές. Αυτό παρακίνησε τους παράγοντες και τους χριστιανούς να κτίσουν στην τοποθεσία αυτή Μοναστήρι στο όνομα της Παναγίας. Η αρχή του μοναστηριού χρονολογείται στον 12 αιώνα. Οι τοιχογραφίες του καθολικού είναι εξαιρετικές. Εδώ λειτουργούσε φημισμένη σχολή χειροτεχνίας όπου πολλές κοπέλες της περιοχής έμαθαν την υφαντική, το κέντημα κτλ και απέκτησαν δυνατότητα εργασίας και βιοπορισμού. Κερνιόμαστε καφέ και λουκουμάκι. Δροσιζόμαστε στις δίδυμες βρύσες με νερό από τον Κόζιακα και αποχαιρετούμε τη Μονή. Στο δρόμο προς τα Τρίκαλα ψάλλουμε τον αναστάσιμο Εσπερινό. Αύριο είναι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, της Αγίας Θέκλας και του Αγίου Σιλουανού.

Όμορφα λουλούδια, όμορφοι άνθρωποι!!!!

Ο τάφος του Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, μιας εξαιρετικής μορφής!

Δίδυμες κρήνες μας κερνούν πολύ δροσερό και εύγευστο νερό!

Ένα χαριτωμένο εκκλησάκι στην είσοδο της Μονής

Η θέα του κάμπου από τον εξώστη της Μονής Παναγίας Βυτουμά

Φθάνουμε στα Τρίκαλα γύρω στις 7μ.μ.. Πρώτη άριστη εντύπωση: τα αυτοκίνητα σταματούν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί χωρίς εξαίρεση!!! Τακτοποιούμαστε στο Ληθαίον, στο κέντρο της πόλης. Δίπλα του κυλάει ο ομώνυμος ποταμός. Η κοίτη του δημιουργεί ένα όμορφο δροσερό πάρκο που διασχίζει την πόλη. Τα δωμάτιά μας άνετα και καθαρά. Οι πιο πολλοί βγαίνουμε για μια βόλτα στα Τρίκαλα. Σφύζουν από ζωή. Θαρρείς πως όλοι είναι έξω στις πλατείες και στους πεζόδρομους. Τιμούμε τα παγωτά Δωδώνης και ό,τι άλλο ο καθείς επιθυμεί και περπατούμε προς το Βαρούσι, την παλιά συνοικία της πόλης με τα διατηρητέα παλιά παραδοσιακά σπιτάκια της και το βυζαντινό κάστρο με το μεγάλο ρολόι-σύμβολο πια της πόλης. Σε μια από τις πολλές γέφυρες του ποταμού μας καλωσορίζει το άγαλμα του Ασκληπιού, ο οποίος κατά τον Στράβωνα γεννήθηκε στην Τρίκκη: ‘’Έτερος δ' εστί Ληθαίος ποταμός ο περί Τρίκκην, εφ’ ώ ο Ασκληπιός γεννηθήναι λέγεται’’ (Στράβων XIV 647). Γύρω του οι νεαροί κάνουν skate.