Ανεβαίνω σ' ένα λεωφορείο του ΟΑΣΘ -εξαιρετικής καθαριότητας όπως όλα του Οργανισμού! (Δεν ξέρεις πού ν' ακουμπήσεις και φυσικά πρέπει ν' αλλάξεις ρούχα και να πλυθείς όταν φτάσεις στο σπίτι σου!!!!). Δεν έχει πολύ κόσμο. Πάω να καθίσω δίπλα σ' έναν νεαρό ο οποίος έχει βάλει τα πόδια του, ακουμπάει δηλαδή τα παπούτσια του στο απέναντι κάθισμα. Όσο πιο ήρεμα μπορώ του υποδεικνύω να τα κατεβάσει.
-Αν έρθει κάποιος να καθίσει, θα τα κατεβάσω, μου απαντάει.
-Δεν νομίζεις, πως έτσι λερώνεις το κάθισμα στο οποίο θα καθίσουμε. Δεν πρέπει να σεβόμαστε τα κοινόχρηστα πράγματα! Δες τα καθίσματα σε τι άθλια χάλια τα έχουμε καταντήσει. Σιχαινόμαστε να καθίσουμε, του λέω.
-Είναι καθαρά τα παπούτσια μου, μου απαντάει χωρίς να μετακινηθεί.
-Δεν περπατάς στους βρώμικους δρόμους, πετάς; τον ρωτώ.
-Ναι, πετάω, απαντάει και επιμένει να έχει τα πόδια του στο κάθισμα.
-Τι να σου πω; Αντί να προοδεύουμε, πάμε όλο και πιο πίσω!!!
Μια άλλη κοπέλα του κάνει πιο δριμεία παρατήρηση, αλλά εκείνος επιμένει. Δεν τα κατέβασε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Μάλλον ήταν φοιτητής που πήγαινε να πάρει το λεωφορείο για τα ΤΕΙ.
Άλλα καθημερινά περιστατικά:
Οι νέοι μας στρογγυλοκαθισμένοι στα αστικά, οι ηλικιωμένοι όρθιοι κρέμονται από πάνω τους κι εκείνοι ατάραχοι παίζουν με το κινητό!
Η βρωμιά και η ασχήμια βασιλεύουν παντού! Οι στάσεις του ΟΑΣΘ δεν βλέπονται από στρώματα αφισών, αλλού γραμμένες προστυχιές ή grafitαρισμένες χωρίς γούστο! Παντού σκουπίδια κι αποτσίγαρα! Σπασμένες και πασαλειμμένες, πολλές χωρίς κάθισμα -πρέπει να περιμένεις το αστικό μισή ώρα όρθιος-α ( έχω υπόψη μου τη γραμμή 56) κι ύστερα να παστωθείς και να κρέμεσαι επικίνδυνα, έρμαιο πολλές φορές ενός απρόσεχτου οδηγού που τρέχει και φρενάρει σαν να οδηγάει ένα Ι.Χ.).
Και το ...υπαρξιακό μου ερώτημα: Τα αστικά εξυπηρετούν μόνο νέους, υγιείς και ευκίνητους; Τα σκαλοπάτια τους είναι για να κάνεις αναρρίχηση!!!! Άνθρωποι με κάποια ηλικία ή κάποια κινητικά προβλήματα, όπως εγώ, τα βλέπουμε και σταυροκοπιόμαστε μυστικά: Κάνε, Θεέ μου, να μπορέσω ν' ανεβώ ή να κατεβώ!!!!
Όσο πάμε εξελισσόμαστε... από το κακό στο χειρότερο! Και φυσικά είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι!
2 σχόλια:
Εύστοχες οι παρατηρήσεις σου, Σταυρούλα. Αλλά ήταν πάντα (δηλ. από παλιά όσο θυμάμαι) έτσι.
Τα λεωφορεία βρώμικα, ακατάλληλα (λόγω ύψους) για ανθρώπους με δυσκολία στην αναρρίχηση (όπως λες), οι οδηγοί απρόσεκτοι, βιαστικοί, κάποτε ξεκινούσαν προτού ανεβείς ή έκλειναν την πόρτα προτού κατεβείς. Στη διαδρομή του Πανοράματος οι όρθιοι επιβάτες έκαναν ασκήσεις ισορροπίας στο ... μονόζυγο. Αλλά και οι επιβάτες αρκετά άξεστοι από τότε, μέχρι που κάπνιζαν (παράνομα και τότε στα αστικά), καθόλου συνεργάσιμοι με τον οδηγό και τον εισπράκτορα, αδιάφοροι γι' αυτούς που δεν μπορούσαν να μπουν ή να προχωρήσουν στο διάδρομο. Ίσως λίγο χειρότεροι να έγιναν μέχρι σήμερα. Στο δρόμο: και τότε αποτσίγαρα, σπασμένα κουτιά απορριμμάτων, το λεωφορείο ποτέ στην ώρα του. (Στη Γερμανία περνάει το αστικό από κάθε στάση βάσει του αναγραφόμενου προγράμματος! Για να τηρηθεί αυτό το πρόγραμμα, ο οδηγός πηγαίνει κάποτε με χαμηλή ταχύτητα σε ανοιχτό δρόμο!). Η αφισοκόλληση και τα συνθήματα στους τοίχους (ακόμη και διατηρητέων κτηρίων) μας θυμίζουν γι' άλλη μια φορά ότι δεν θα γίνουμε εύκολα Ευρώπη.
Λυπάμαι πολύ που το λέω... είμαστε απολίτιστος λαός!!!!
Δημοσίευση σχολίου