"Τίς εστιν πλούσιος, Μανολιό μου; Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος!"
Κλασική ατάκα της Λωξάντρας στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου. Πλούσιος είναι όποιος αναπαύεται στο ολίγον. Σπουδαία αρχή ζωής την οποίαν παρέβημεν οι σύγχρονοι Έλληνες -και πολλοί άλλοι διεθνώς μάλλον- και καταλήξαμε στην κατάθλιψη της στέρησης λόγω της επελθούσης κρίσεως.
Καιρός να την ξανανακαλύψουμε και να τη βιώσουμε έστω και αναγκαστικά.
Φέρνω στο νου μου μια συνενορίτισσά μου που είναι η ζωντανή έκφραση αυτής της αρχής. Ταλαίπωρη για μας η ιστορία της. Ήρθε από τη Γεωργία τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου κάλεσε ψηφοθηρικά τους Ρωσοπόντιους να έρθουν στην Ελλάδα δίνοντάς τους και συντάξεις από τα ελληνικά ταμεία που αργότερα φαλίρισαν -άλλο αυτό! Ήρθε η γυναίκα σχετικά νέα τότε με τον άντρα της και τα παιδιά της τα οποία εδώ σπούδασαν και βρήκαν και κάποιες δουλείτσες. Τελευταία αυτή τη σύνταξη τούς την έκοψαν ή την περιόρισαν πάρα πολύ σε σημείο που με πολλή δυσκολία τα βγάζει πέρα. Ήρθαν και οι αρρώστιες των γηρατειών να προσθέσουν κόπο και βάσανα. Αλλά η κ.Ζ, η καλή μου, έχει πάντοτε ένα γλυκό χαμόγελο πληρότητας και ευγνωμοσύνης. Δεν λείπει από την εκκλησία. Στις λειτουργίες, στις παρακλήσεις είναι εκεί παρούσα, συμμετέχουσα, ευχαριστούσα. "Όλα τα καλά μας τα έδωσε ο Θεός. Και πιο πολλά απ' όσα ζητήσαμε. Δεν μας αφήνει. Λίγο μας βοηθάνε τα παιδιά μας, λίγο η ενορία. Δοξασμένο τ' όνομά Του!!" Και δεν είναι λόγια που τα λέει το στόμα. Είναι λόγια που τα λέει η καρδιά κι είναι αληθινά. Καλή της ώρα!
Αλλά θα το πάω λίγο πιο πέρα το ρητό. Δεν αναφέρεται -κατά την ταπεινή μου γνώμη- μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά και σ' αυτά που περιμένουμε από τους άλλους ως συμπεριφορά, ως ενέργειες, ως διαθέσεις. Περιμένουμε από τους άλλους προθυμία, ευγένεια, καλή διάθεση, αγαπητική στάση, σβελτοσύνη, προκοπή, ενδιαφέρον. Κι όταν δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μας τα προσφέρουν γινόμαστε κακόκεφοι ή γκρινιάρηδες ή δυστυχείς ή καταθλιπτικοί. Μην περιμένεις πολλά από τους άλλους. Αρκέσου στα λίγα που μπορούν να σου προσφέρουν. Τα υπόλοιπα συμπλήρωσέ τα εσύ με δική σου υπερβάλλουσα αγάπη και υπερβάλλοντα κόπο. Και θα είσαι "πλούσιος", "κιμπάρης", χαρούμενος, αναπαυμένος!!!
Κλασική ατάκα της Λωξάντρας στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου. Πλούσιος είναι όποιος αναπαύεται στο ολίγον. Σπουδαία αρχή ζωής την οποίαν παρέβημεν οι σύγχρονοι Έλληνες -και πολλοί άλλοι διεθνώς μάλλον- και καταλήξαμε στην κατάθλιψη της στέρησης λόγω της επελθούσης κρίσεως.
Καιρός να την ξανανακαλύψουμε και να τη βιώσουμε έστω και αναγκαστικά.
Φέρνω στο νου μου μια συνενορίτισσά μου που είναι η ζωντανή έκφραση αυτής της αρχής. Ταλαίπωρη για μας η ιστορία της. Ήρθε από τη Γεωργία τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου κάλεσε ψηφοθηρικά τους Ρωσοπόντιους να έρθουν στην Ελλάδα δίνοντάς τους και συντάξεις από τα ελληνικά ταμεία που αργότερα φαλίρισαν -άλλο αυτό! Ήρθε η γυναίκα σχετικά νέα τότε με τον άντρα της και τα παιδιά της τα οποία εδώ σπούδασαν και βρήκαν και κάποιες δουλείτσες. Τελευταία αυτή τη σύνταξη τούς την έκοψαν ή την περιόρισαν πάρα πολύ σε σημείο που με πολλή δυσκολία τα βγάζει πέρα. Ήρθαν και οι αρρώστιες των γηρατειών να προσθέσουν κόπο και βάσανα. Αλλά η κ.Ζ, η καλή μου, έχει πάντοτε ένα γλυκό χαμόγελο πληρότητας και ευγνωμοσύνης. Δεν λείπει από την εκκλησία. Στις λειτουργίες, στις παρακλήσεις είναι εκεί παρούσα, συμμετέχουσα, ευχαριστούσα. "Όλα τα καλά μας τα έδωσε ο Θεός. Και πιο πολλά απ' όσα ζητήσαμε. Δεν μας αφήνει. Λίγο μας βοηθάνε τα παιδιά μας, λίγο η ενορία. Δοξασμένο τ' όνομά Του!!" Και δεν είναι λόγια που τα λέει το στόμα. Είναι λόγια που τα λέει η καρδιά κι είναι αληθινά. Καλή της ώρα!
Αλλά θα το πάω λίγο πιο πέρα το ρητό. Δεν αναφέρεται -κατά την ταπεινή μου γνώμη- μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά και σ' αυτά που περιμένουμε από τους άλλους ως συμπεριφορά, ως ενέργειες, ως διαθέσεις. Περιμένουμε από τους άλλους προθυμία, ευγένεια, καλή διάθεση, αγαπητική στάση, σβελτοσύνη, προκοπή, ενδιαφέρον. Κι όταν δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μας τα προσφέρουν γινόμαστε κακόκεφοι ή γκρινιάρηδες ή δυστυχείς ή καταθλιπτικοί. Μην περιμένεις πολλά από τους άλλους. Αρκέσου στα λίγα που μπορούν να σου προσφέρουν. Τα υπόλοιπα συμπλήρωσέ τα εσύ με δική σου υπερβάλλουσα αγάπη και υπερβάλλοντα κόπο. Και θα είσαι "πλούσιος", "κιμπάρης", χαρούμενος, αναπαυμένος!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου