Χριστούγεννα

                                                 
                                                   

Μη δεν μπορούσε σαν Θεός να γεννηθεί

σ' ένα πανέμορφο παλάτι,

τα Χερουβίμ να Τον υπηρετούν,

ανάστατη γι' Αυτόν να τρέμει όλη η πλάση;

Μη δεν μπορούσε σαν Θεός

τη φοβερή Του δύναμη στα σύμπαντα να δείξει,

κι ο άνθρωπος, το πλάσμα Του,

σιωπηλός κι εκστατικός να πέσει να Τον προσκυνήσει;

Μη δεν μπορούσε σαν Θεός

τις εξουσίες του κόσμου αυτού να αφανίσει,

άρχοντες, βασιλιάδες, στρατηγούς

μ' ένα Του νεύμα διά παντός να καταργήσει;

Στ' αλήθεια -ποιος θα τό 'λεγε! -

στ' αλήθεια δεν μπορούσε!

Η αγάπη Του η άπειρη, η ακατάληπτη

η αγάπη Τον εμπόδιζε, η αγάπη Τον κρατούσε,

η αγάπη Τον ταπείνωσε!

Για μας τους άσημους θνητούς, 

τα χωματένια σκεύη,

σάρκα εντύθη χοϊκή κι ως βρέφος εσπαργανωμένο

στην αγκαλιά της Παναγιάς μας ώφθη.

Αγάπη ανώτερη απ' τη δύναμη, που τον Θεό ταπείνωσες,

έλα και βρες μας, φώλιασε στην άφιλη ψυχή μας.

Αλλοίωσε την ύπαρξη, κατάργησε τα πάθη

και μην αφήσεις ίχνος, σπιθαμή του εγωισμού

να κυβερνά, να διαφεντεύει τη ζωή μας!