Φώτα

       Πώς θυμάμαι τα Φώτα όταν ήμουν μικρή: παγωνιά, κρύο που μου περόνιαζε τα ακάλυπτα μέρη του σώματος και ξεροβόρι που με πάγωνε εκεί, στην αυλή των Αγίων Αποστόλων που έβλεπε προς το βοριά. Πάνω στην εξέδρα το μεγάλο δοχείο του Αγιασμού κι οι ευχές ακατανόητες και μακρές. Κι έλεγα πότε θα τελειώσει, ν' ακούσουμε το "Εν Ιορδάνη ..." -πάντοτε μου άρεζε αυτό το τροπάριο, ίσως γιατί σήμαινε το τέλος ενός ...μαρτυρίου - να πάρουμε αγιασμό μέσα σ' έναν πανικό σπρωξίματος, φωνών, τσαλαπατήματος και "δροσίσματος" με παγωμένο νερό -θυμάμαι τα χέρια των επιτρόπων, που μοίραζαν με τις κανάτες των αγιασμό, κατακόκκινα, φαίνονταν κρυσταλλιασμένα - και να πάμε στη ζεστασιά του σπιτιού μας.   

    Κι όμως κι αυτό είχε μια γλύκα κι άφησε στην ψυχή μας ένα γερό αποτύπωμα.

    Και πάνω σ'αυτό το αποτύπωμα, όταν με τα χρόνια και τον κόπο του βίου και του στοιχειώδους  πνευματικού αγώνος άνοιξε λίγο, μια σχισμάδα ο νους και μπήκε λίγο-λιγουλάκι φως, είδα το θησαυρό, είδα το μεγαλείο αυτής της ημέρας και λέω να μην τελειώσει, να μη χάσω ούτε λέξη απ' τα τροπάρια των Ωρών, του Εσπερινού και του Όρθρου και τις ευχές της Λειτουργίας και του Μεγάλου Αγιασμού. Αυτά τα κείμενα αν μπορεί κανείς να τα έχει μπροστά του, να τα μελετήσει! Δεν θα θέλει τίποτα άλλο. Γεμίζει η ψυχή! Ολοκληρώνεται η ύπαρξη! Λες: Αυτό είναι! Βρήκα γιατί ζω, γιατί υπάρχω, γατί χαίρομαι! Είμαι στην Κιβωτό, είμαι στη σωτηρία, είμαι στην όντως Ζωή!
    "Το ύδωρ το καθάρσιον, η δωρεά της ευσπλαγχνίας του Θεού ραίνεται εφ'ημάς. Ο Ήλιος ο άδυτος σήμερα ανατέλλει και ο κόσμος καταυγάζεται από το φως του Κυρίου. Σήμερα οι νεφέλες με βροχή δικαιοσύνης δροσίζουν την ανθρωπότητα. Σήμερα με μυστικά ρυάκια ποτίζεται όλη η κτίση. Μες στα νερά του Ιορδάνη σβήνονται τα πταίσματα των ανθρώπων. Σήμερα τα άνω, τα ουράνια, συνεορτάζουν και συνομιλούν με τα κάτω, τα γήινα. Σήμερα η γη και η θάλασσα μοιράστηκαν του κόσμου τη χαρά κι ο κόσμος πλημμύρισε ευφροσύνη. Ο Ιορδάνης στράφηκε εις τα οπίσω γιατί είδε τη φωτιά της Θεότητας με σωματική υπόσταση να βυθίζεται σ' αυτόν. Ο Ιορδάνης στράφηκε εις τα οπίσω γιατί είδε το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεριού να κατέρχεται και να πετά γύρω από το κεφάλι Σου. Ο Ιορδάνης στράφηκε εις τα οπίσω γιατί είδε τον αόρατο να γίνεται ορατός, τον Κτίστη να παίρνει σάρκα υλική, τον Δεσπότη να παίρνει δούλου μορφή. Ο Ιορδάνης στράφηκε εις τα οπίσω και σκίρτησαν τα όρη και τα νέφη έβγαλαν φωνή θαυμάζοντας γι' αυτό που ξετυλιγόταν μπροστά τους: ήρθε το Φως από το Φως, ο αληθινός Θεός από τον αληθινό Θεό και με τη βύθισή Του στον Ιορδάνη μας χάρισε τη σωτηρία αφού συνέτριψε τον εκ της παρακοής μας θάνατο και το κεντρί της πλάνης και το σύνδεσμό μας με τον Άδη. 
Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου. Εσύ με τη βούλησή Σου από την μη ύπαρξη δημιούργησες τα σύμπαντα και με τη δύναμή Σου συγκρατείς την κτίση και με την Πρόνοιά Σου διοικείς τον κόσμο. Σε τρέμουν όλες οι νοερές αγγελικές δυνάμεις, Σε υμνεί ο ήλιος, Σε δοξάζει η σελήνη, για Σένα υπάρχουν τα άστρα, σε Σένα υπακούει το φως, φρίττουν μπροστά Σου οι άβυσσοι, δούλες Σου είναι οι πηγές. Εσύ άπλωσες σαν δέρμα τον ουρανό, Εσύ στερέωσες τη στεριά πάνω στα ύδατα, Εσύ περιετείχισες με αμμουδιά τη θάλασσα, Εσύ μας χάρισες τον αέρα για να αναπνέουμε. Εσύ..., Εσύ..., Εσύ το παν... και όμως ...ήρθες λαβών δούλου μορφήν, έλαβες σώμα ανθρώπινο κι έσωσες το γένος μας που τυραννούνταν υπό του διαβόλου. Ομολογούμε την τεράστια αυτή δωρεά, κηρύττουμε παντού το έλεός Σου, δεν κρύβουμε την ευεργεσία Σου ... όλη η κτίση υμνεί την Φανέρωσή Σου. Αξίωσέ μας λοιπόν του αγιασμού Σου και χάρισε σε όσους από το αγιασμένο νερό με πίστη μεταλάβουν και ραντιστούν υγεία ψυχής και σώματος...".
    Ας γίνουν τα φετινά Φώτα φως, δυνατό και διαρκές, της ψυχής μας!