Ο τέταρτος Μάγος

Α΄ παραλλαγή

Eσύ είσαι, Κύριε;

Να ξερες πόσα χιλιόμετρα άνυδρη άμμο διάνυσα, για να σε προσκυνήσω

να ξερες πόσους θησαυρούς παράτησα, για ν αγοράσω άξια δώρα

να ξερες πώς απ΄ την αρχή, σαν είδα το άστρο σου, το ένιωσα πως ήρθες!

Τα έδωσα όλα, ένα χαλί για ν' αγοράσω. Νόμιζα πως θα κρύωνες…

Ένα καλό μικρόφωνο, ν' ακούγεται η φωνή σου, σαν θα κήρυττες…

και μια χρυσή στολή, να τη φοράς και να σε προσκυνούνε! 

Αλλά τον ξέρεις τον ντουνιά!  Ένα σωρό εμπόδια μου βάλανε:

Πρώτα ο ζητιάνος, που εποφθαλμιούσε το χαλί σου και … τι νά 'κανα;

Μετά ο ψάλτης: Καλλίφωνος! χαλάλι το μικρόφωνο!

Τη χρυσοΰφαντη στολή… τη χάρισα σ’ ένα Δεσπότη.

Οι δικές του είχαν όλες φορεθεί. Χρειαζόταν κάτι πιο φανταιζύ.

…

Όλοι μου είπαν, άλλωστε, πως δίνοντάς τα

σ' εκείνους,

θα ήταν το ίδιο, σαν να τα έδινα σε Σένα.

Κι έτσι… να 'μαι, Κύριε, μπροστά σου, με άδεια χέρια!

Ήρθα να πάρω από σε! Θαρρώ, αυτό το Ξύλο που βαστάζεις

το πιο κατάλληλο για μένα θά 'ναι.

Β΄ Παραλλαγή

Ξέρεις, είμαι μάγος εγώ. Κάθισα λοιπόν και μάντεψα. Ποιο δώρο θα χρειαζόσουν πιο πολύ:

Ως έμπειρος γιατρός, εφηύρα την πανάκεια. Να σου τη φέρω ήθελα, για να γιατρεύεις τους αρρώστους.

Ως άριστος βιολόγος, ανέπτυξα την τεχνητή γονιμοποίηση. Να μην υπάρχουν άτεκνοι στον κόσμο. Ακόμη πιο καλά: Την κλωνοποίηση. Σαν φτιάξουμε το τέλειο ανθρωπάκι, χιλιάδες θα μπορούμε να παράγουμε από δαύτο, τέλεια σαν και δαύτο!

Ως λειτουργός κοινωνικός ευαἰσθητος, ευθανασίας χάρισα δικαίωμα σε όποιον τον κόσμο τούτον εβαρέθηκε.

Ως κυβερνήτης επιδέξιος του «σκάφους», νόμους σχεδίασα και ψήφισα: για να ναι λεύτεροι οι άνθρωποι απ’ την έγνοια σου, δικούς τους νόμους αφού θα 'χουν. Μήτε το έρμα σου, μήτε τον μπούσουλα χρειάζεται το σκάφος!

Ως αρχιτέκτονας σοφός, ναό τρανό σχεδίασα, για να μπορείς να λατρευτείς όπως σου αξίζει.

Ως ψάλτης-μουσικός, οκτάηχο ύμνο σου ετόνισα, καινούριο, ν’ αφήσεις τον παλιό, τον «Δόξα εν υψίστοις». Άλλωστε, τι το θέλεις σήμερα εκείνο το «επί γης ειρήνη»;

Ως οικονομολόγος, έχω αναπτύξει ένα σύστημα χρηματοπιστωτικό, να μη χρειάζεσαι άρτους και ιχθύς. Όλοι θα χορτάσουν χρήμα!

Και ξέρεις κάτι; Και το Ξύλο αυτό που κουβαλάς, εγώ, θαρρώ, στο έχω φτιαγμένο!

Τώρα γιατί έχω την αίσθηση ότι απ’ όλα μου τα δώρα εσύ αυτό προτίμησες;

Γ΄ Παραλλαγή

Τη ζωή σου θέατρο την έκανα. Ταινία του Χόλυγουντ. Ή μάλλον πολλές ταινίες!

Για τη διδασκαλία σου πολλά έγραψα σχόλια: Μου φαίνεται επαναστάτης πως υπήρξες,

ο πρώτος σοσιαλιστής!

Μα πρώτα έφτιαξα αιρέσεις … και πολέμους στο Όνομά σου!

Υπέρ του υποτάξαι τους λαούς…

και του συμπολεμήσαι τους εχθρούς

καταδικάσαι τους αμαρτωλούς,

και αφορίσαι τους αιρετικούς…

Και τώρα;

Με απογοήτευσες, Κύριε!

Πώς σκέφτηκες για λόγου σου ένα τέτοιο τέλος; Πεθαίνει ποτέ ο πρωταγωνιστής;

Πώς συνεισήλθες συνδειπνήσαι μετά πορνών και τελωνών; Πού είναι η θεϊκή σου αξιοπρέπεια;

Δεν πίστευα πως θα σε συναντούσα έτσι, Κύριε.

Δέξου την επιστολή διαμαρτυρίας μου!

Αρταβάν

*Πόσο έχουμε μπερδευτεί οι ψευτοχριστιανοί!

Εν ονόματι του Χριστού πόλεμοι, αφορισμοί, πλεονεξίες, κενοδοξίες, ματαιοδοξίες!

Ο Ανώνυμος Φίλος επισημαίνει ποιητικά, διακριτικά κάποια από τα φάλτσα μας...