Μια βόλτα στον Πύργο το Λευκό

Πάντα ασκούσε μέσα μου γοητεία! Θυμάμαι σαν τώρα την τεράστια εντύπωση που μου είχε προκαλέσει η πρώτη ανάβαση στους κουλέδες του, μικρό παιδάκι, 

τότε που η Θεσσαλονίκη ήταν κάπως έτσι:

Προχθές το απόγευμα η επιθυμία να τον επισκεφθώ πάλι μετά από αρκετά χρόνια έγινε γρήγορη απόφαση. Κυριολεκτικά "έτρεξα" -το δικό μου τρέξιμο είναι γρήγορο βάδισμα, τέλος πάντων- να προλάβω να βρεθώ στον εξώστη του Πύργου την ώρα του δειλινού. Τότε αξίζει!!

Μια κλεφτή ματιά προς την παλιά παραλία από το ύψος του δεύτερου περίπου ορόφου.

 

Η ελληνική σημαία κυματίζει στο Λευκό Πύργο από το 1912, από την απελευθέρωση της πόλης.

 Ο ιστός της είναι το κεντρικό κατάρτι του τουρκικού θωρηκτού "Φετίχ Μπουλέν" 

που το τορπίλισε ο Πλοίαρχος Βότσης και βρίσκεται βυθισμένο στον Θερμαϊκό.

Όπου κι αν στρέψω τη ματιά μου η ομορφιά της θέας μπαίνει μέσα στην ψυχή μου!

Ακριβώς κάτω στην προκυμαία μπροστά στον Λευκό Πύργο 

τα δύο καραβάκια-μπαράκια ετοιμάζονται για τη βόλτα τους!

Προς Βορράν η Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης 

- το μπαλκόνι της θα έχει φανταστική θέα!- και μπροστά της η Πλατεία Τσιρογιάννη

Λίγο ανατολικότερα το θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών 

που στεγάζει το ΚΘΒΕ από το 1962 και την Πινακοθήκη της Εταιρείας.

Πιο ανατολικά το πάρκο της ΧΑΝΘ. 

Πιο πίσω αριστερά η Έκθεση με τον Πύργο του ΟΤΕ 

και στο βάθος ο Χορτιάτης

Το Βασιλικό Θέατρο χτισμένο το 1940 

και ανακαινισμένο πλήρως το 1987 

χρησιμοποιείται κι αυτό από το ΚΘΒΕ.

Και η αρχιτεκτονική παρέμβαση με την"αναπαράσταση του ίχνους" 

του αρχαίου τείχους το οποίο κατέβαινε από την οδό Φιλικής Εταιρείας.

Προλαβαίνω τα σκούρα χρώματα του δειλινού και μερικές υποψίες ροδαλών αποχρώσεων. 

Η θάλασσα σκοτεινιάζει...

Έρχεται η μπάντα της αεροπορίας για την καθιερωμένη υποστολή της σημαίας.

Αυτό θέλω πολύ να το ζήσω!

Η σημαία κατεβαίνει μόνη της!

Ο κόσμος δίπλα μου στέκεται αρκετά "ευλαβικός" καθώς υποστέλλεται η σημαία μας.

Ένας παππούς νουθετεί τον εγγονό του: "Όταν βλέπεις τη σημαία να κατεβαίνει ή να ανεβαίνει θα στέκεσαι προσοχή! Δεν θα κουνιέσαι και δεν θα μιλάς!"

Σιγοψέλνω τον Εθνικό Ύμνο και χαμογελώ ενδόμυχα. Ευτυχώς υπάρχουν οι παππούδες!

Η Λεωφόρος Νίκης ...τα αυτοκίνητα έχουν ανάψει τα φώτα τους 

και σχηματίζουν μια χρυσαφιά γιρλάντα! πανέμορφη από ψηλά!

Παίρνω την κατιούσα!

Στέκομαι για λίγο και στους χώρους έκθεσης. 

"Θεσσαλονίκη Πατρίδα των ανθρώπων", έτσι επιγράφεται αυτή η αίθουσα του 3ου ορόφου

Στον 1ο  όροφο στις "Μεταμορφώσεις" βλέπω φωτογραφίες 

και το ιστορικό της πυρκαγιάς του '17...

και τη στρωματογραφία της πόλης

Δεν σας τα περιγράφω όλα. Πρέπει να τα δείτε ιδίοις όμμασιν.

Όταν βγαίνω έχει σκοτεινιάσει. Κάθομαι απέναντι από τον Πύργο να ξεκουραστώ 

και ξαφνιάζομαι με την προβολή video wall πάνω του!

Είναι ένα διαφημιστικό σποτάκι για τα 50στά Δημήτρια.

Περπατώ λίγο πιο πέρα προς τον Μεγαλέξανδρο. Η παραλία σφύζει από ζωή. 

Όλη η Θεσσαλονίκη είναι εδώ!

Θεσσαλονίκη ίσον παραλία!!!!

  Σήμερα είναι η υπερπανσέληνος του Σεπτεμβρίου! 

Η μηχανή μου είναι πολύ ταπεινή για να την συλλάβει!

Ωστόσο κάνω την απόπειρα!

Μεγαλέξανδρος! Σαν να ξεκινάει αυτή τη στιγμή την εκστρατεία του! ή

σαν να αναλαμβάνεται εν δόξη στον ουρανό μετά από τις απίστευτες επιτυχίες του!

Το καραβάκι στο βάθος ανάμεσα στα σιντριβάνια της παραλίας! Όνειρο...πραγματικότητα;

Μόνος ή με παρέα στην παραλία της πόλης μας 

ξεκουράζεσαι, ρεμβάζεις, ονειρεύεσαι, ταξιδεύεις, θυμάσαι...

Καλό σας βράδυ!!!!