Σεβαστιανός

                               Σεβαστιανὸς τῶν πλάνης σεβασμάτων
                                 καταφρονήσας τύπτεται τὸ σαρκίον.
                              Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ Σεβαστιανὸς ῥοπαλίσθη.

"Γίνου πιστός άχρι θανάτου  και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής!" Τούτος ο λόγος κατέκλυσε τον νου και την καρδία του νεαρού Σεβαστιανού. Αν και το αξίωμα του πραιτοριανού από τον αυτοκράτορα  με ιδιαίτερη τιμή και εύνοια του εδόθη, την ιδιότητα του Χριστιανού ασύγκριτα ανώτερη και προσφιλή εθεώρει. Πτωχών προστάτης  ασθενών και ορφανών, διωκομένων  θαρραλέος παραστάτης. Των νιάτων την ανεμελιά δεν γνώρισε, τις ηδονές σαν σκύβαλα αγνόησε. Με ομολογία σθεναρή του μαρτυρίου αξιώθηκε να λάβει την τιμή. Βέλη και ρόπαλα, το δυνατό  και γυμνασμένο σώμα μωλωπισμένο, αιμόφυρτο, σχεδόν νεκρό σωριάζουνε στο χώμα. Μα ο Θεός ακόμη τον κρατά και υγιή με τρόπο θαυμαστό τον αποκαθιστά. Το εισιτήριο για την αιώνια ζωή μια ακόμη υπογραφή αιμάτινη θα λάβει. Των μαστιγίων οι βαθιές τον μάρτυρα ξεσχίζουν χαρακιές... άχρι θανάτου...; άχρι ζωής... της όντως, της αληθινής! (Σ.Κ.) *Στον αγαπημένο μας Σεβαστιανό, μοναχό,  ευχόμαστε να τον έχει στην αγκαλιά της η Παναγία μας,  να τον σκεπάζει η ευλογία του Αγίου του  και να προοδεύει κατά Θεόν.