Όταν ήμασταν μικροί συχνά φιλοξενούμασταν στο πατρικό σπίτι της θείας μας, ένα παλιό αρχοντικό στη Ραψάνη. (Σύντομα θα το φωτογραφίσω και θα το παρουσιάσω).
Στον επάνω όροφο υπήρχε ένα δωμάτιο το οποίο προξενούσε φόβο στην παιδική ψυχή μας. Ήταν ο Άγιος! Το δωμάτιο είχε αυτό το όνομα! Ο Άγιος! Η θεία μας και η μητέρα της, η γλυκύτατη γιαγιά Αρτεμούλα, κρατούσαν εκεί μέσα άσβεστη την καντήλα και μας έμπαζαν πού και πού και μας τα παιδιά να προσκυνήσουμε τον Άγιο. Εκεί σ' εκείνο το δωμάτιο βρίσκονταν τα λείψανα του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου που καταγόταν από τη Ραψάνη.
Γιατί αυτό το σπίτι, της θειάς μας, είχε χτιστεί το 1878 πάνω στα ερείπια του Ιεροδιδασκαλείου της Ραψάνης, στο οποίο φυλάσσονταν από το 1818 τα λείψανα του Αγίου με μεγάλη ευλάβεια και αγάπη από τους Ραψανιώτες.
Ήταν εικοσάχρονο παλικάρι, ολόθερμος κήρυκας του ευαγγελίου, στήριγμα των υπόδουλων συμπατριωτών του. Μάζευε τα παιδιά του χωριού και σαν τον Άγιο Δημήτριο τα κατηχούσε στη χριστιανική πίστη. Κοντά στ' άλλα παιδιά κι ένα τουρκόπουλο συναρπάσθηκε από τα μαθήματα του Γεωργίου, αλλοιώθηκε η καρδούλα του, θέλησε κι αυτό να γίνει Χριστιανός. Αυτό προκάλεσε την οργή των Τούρκων. Με τη βαριά κατηγορία του εκχριστιανισμού μουσουλμανόπαιδος παραδόθηκε στον Βελή Πασά στον Τύρναβο. Τα μαρτύριά του φριχτά. Τον έκλεισαν σε πυρακτωμένο λουτρό, γυμνό από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τον τρύπησαν με σιδερένια νύχια. Του κάρφωσαν τα πόδια σε πέταλα. Τον διαπόμπευσαν σε όλο τον Τύρναβο. Τον κάρφωσαν σε τετράγωνο στύλο ίσο στο ύψος με τον Μάρτυρα και αφού τον περιτύλιξαν με σχοινιά βουτηγμένα στην πίσσα, στη νάφθα (ακάθαρτο πετρέλαιο) και σε άλλα ελαιώδη και οινοπνευματώδη υγρά, τον παρέδωσαν στη φωτιά. Όμως με τη Χάρη του Θεού, προς ενίσχυση του Αγίου, ο Μάρτυρας δεν έπαθε τίποτα.
Στις ιστορήσεις των εικόνων του παρουσιάζονται συμπληρωματικά και άλλες σκηνές βασανισμών. Στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με το σπαθί, τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα του Νεομάρτυρος.
Στον επάνω όροφο υπήρχε ένα δωμάτιο το οποίο προξενούσε φόβο στην παιδική ψυχή μας. Ήταν ο Άγιος! Το δωμάτιο είχε αυτό το όνομα! Ο Άγιος! Η θεία μας και η μητέρα της, η γλυκύτατη γιαγιά Αρτεμούλα, κρατούσαν εκεί μέσα άσβεστη την καντήλα και μας έμπαζαν πού και πού και μας τα παιδιά να προσκυνήσουμε τον Άγιο. Εκεί σ' εκείνο το δωμάτιο βρίσκονταν τα λείψανα του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου που καταγόταν από τη Ραψάνη.
Γιατί αυτό το σπίτι, της θειάς μας, είχε χτιστεί το 1878 πάνω στα ερείπια του Ιεροδιδασκαλείου της Ραψάνης, στο οποίο φυλάσσονταν από το 1818 τα λείψανα του Αγίου με μεγάλη ευλάβεια και αγάπη από τους Ραψανιώτες.
Ήταν εικοσάχρονο παλικάρι, ολόθερμος κήρυκας του ευαγγελίου, στήριγμα των υπόδουλων συμπατριωτών του. Μάζευε τα παιδιά του χωριού και σαν τον Άγιο Δημήτριο τα κατηχούσε στη χριστιανική πίστη. Κοντά στ' άλλα παιδιά κι ένα τουρκόπουλο συναρπάσθηκε από τα μαθήματα του Γεωργίου, αλλοιώθηκε η καρδούλα του, θέλησε κι αυτό να γίνει Χριστιανός. Αυτό προκάλεσε την οργή των Τούρκων. Με τη βαριά κατηγορία του εκχριστιανισμού μουσουλμανόπαιδος παραδόθηκε στον Βελή Πασά στον Τύρναβο. Τα μαρτύριά του φριχτά. Τον έκλεισαν σε πυρακτωμένο λουτρό, γυμνό από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τον τρύπησαν με σιδερένια νύχια. Του κάρφωσαν τα πόδια σε πέταλα. Τον διαπόμπευσαν σε όλο τον Τύρναβο. Τον κάρφωσαν σε τετράγωνο στύλο ίσο στο ύψος με τον Μάρτυρα και αφού τον περιτύλιξαν με σχοινιά βουτηγμένα στην πίσσα, στη νάφθα (ακάθαρτο πετρέλαιο) και σε άλλα ελαιώδη και οινοπνευματώδη υγρά, τον παρέδωσαν στη φωτιά. Όμως με τη Χάρη του Θεού, προς ενίσχυση του Αγίου, ο Μάρτυρας δεν έπαθε τίποτα.
Στις ιστορήσεις των εικόνων του παρουσιάζονται συμπληρωματικά και άλλες σκηνές βασανισμών. Στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με το σπαθί, τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα του Νεομάρτυρος.
Η πίστη του ακλόνητη!!! Το τέλος ήρθε με αποκεφαλισμό! Το σώμα του πετάχτηκε έξω από στρατώνες δίπλα στον ποταμό Τιταρήσιο. Επί τρία βράδια ουρανομήκης στήλη φωτός δόξαζε το άταφο κορμί του και κατεδείκνυε την αγιότητα του μάρτυρος. Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι ζήτησαν από τους συγγενείς του να παραλάβουν το σώμα του και να το κηδέψουν. Οι ευσεβείς γονείς του Χατζηλάσκαρης και Σμαράγδα μετέφεραν το αγαπημένο και πολυβασανισμένο σώμα στη Ραψάνη όπου και το εκήδευσαν και το ενταφίασαν. Στην ανακομιδή τα οστά του παραδόθηκαν για φύλαξη στο Ιεροδιδασκαλείο της Ραψάνης όπου και είχε διδάξει για τρία χρόνια ο νεαρός φλογερός μάρτυρας Γεώργιος.
Οι Ραψανιώτες ευλαβούνται βαθύτατα τον Άγιό τους στον οποίο αφιέρωσαν έναν μικρό ναό και πολλά θαύματά του μνημονεύονται.
Σήμερα συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από το μαρτύριό του. Ας έχουμε τις πρεσβείες του!
1 σχόλιο:
Ευχαριστούμε για το συναξάρι, αδελφή!
Σήμερα μέρος των λειψάνων του έχει εναποτεθεί στην Αγία Τράπεζα του Ι.Ν. των 12 Αποστόλων Θεσσαλονίκης κατά τον νέο καθαγιασμό της μετά την απελευθέρωση.
Δημοσίευση σχολίου