Στις 5 Μαρτίου τιμάται η μνήμη του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του εκ Ραψάνης.
Παρακινημένοι από τον ευλαβή ιερέα π.Ευστάθιο -ο οποίος για επτά χρόνια εφημέρευσε στον ιερό Ναό της Παναγίας στην Ραψάνη- αξιωθήκαμε να παρευρεθούμε στον Εσπερινό της εορτής στο εκκλησάκι το αφιερωμένο στον Άγιο στη Ραψάνη.
Η Τετάρτη 4 Μαρτίου ξημέρωσε βροχερή και αποθαρρυντική, αλλά για όσες και όσους δεν πτοήθηκαν από την μεσημεριανή καταιγίδα επεφύλασσε μια μαρτιάτικη εναλλαγή και μετεξέλιξη σε μια θαυμάσια ανοιξιάτικη ημέρα!
Η μεγαλειώδης θέα του χιονισμένου και μισοχαμένου στα σύννεφα Ολύμπου, τα φρεσκοανθισμένα δετράκια και χαμόκλαδα σαν ελπιδοφόρες πινελιές, η διστακτική αλλά εύληπτη αίσθηση του ερχομού της άνοιξης πλημμύρισαν την ψυχή μας ομορφιά και γαλήνη.
Ο Άγιος μας ήθελε κοντά του! Ο π.Ευστάθιος μας διηγείται καθ'οδόν τον βίο και κάποια θαύματα που συνδέονται με τον Άγιο Γεώργιο.
Ήταν εικοσάχρονο παλικάρι, ολόθερμος κήρυκας του ευαγγελίου, στήριγμα των υπόδουλων συμπατριωτών του. Μάζευε τα παιδιά του χωριού και σαν τον Άγιο Δημήτριο τα κατηχούσε στη χριστιανική πίστη. Κοντά στ' άλλα παιδιά κι ένα τουρκόπουλο συναρπάσθηκε από τα μαθήματα του Γεωργίου, αλλοιώθηκε η καρδούλα του, θέλησε κι αυτό να γίνει Χριστιανός. Αυτό προκάλεσε την οργή των Τούρκων. Με τη βαριά κατηγορία του εκχριστιανισμού μουσουλμανόπαιδος παραδόθηκε στον Βελή Πασά στον Τύρναβο. Τα μαρτύριά του φριχτά. Τον έκλεισαν σε πυρακτωμένο λουτρό, γυμνό από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τον τρύπησαν με σιδερένια νύχια. Του κάρφωσαν τα πόδια σε πέταλα. Τον διαπόμπευσαν σε όλο τον Τύρναβο. Τον κάρφωσαν σε τετράγωνο στύλο ίσο στο ύψος με τον Μάρτυρα και αφού τον περιτύλιξαν με σχοινιά βουτηγμένα στην πίσσα, στη νάφθα (ακάθαρτο πετρέλαιο) και σε άλλα ελαιώδη και οινοπνευματώδη υγρά, τον παρέδωσαν στη φωτιά. Όμως με τη Χάρη του Θεού, προς ενίσχυση του Αγίου, ο Μάρτυρας δεν έπαθε τίποτα.
Στις ιστορήσεις των εικόνων του παρουσιάζονται συμπληρωματικά και άλλες σκηνές βασανισμών. Στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με το σπαθί, τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα του Νεομάρτυρος.
Το χωριό που κάποτε έσφυζε από ζωή, κεφαλοχώρι ένδοξο και ιστορικό, μας υποδέχθηκε σχεδόν έρημο. Απολαμβάνουμε τη θέα της χιονισμένης Όσσας απέναντι και των μισοκρυμμένων Αμπελακίων, του Προφήτη Ηλία και των Αγίων Θεοδώρων. Τα όμορφα σπίτια, τα παλιά πέτρινα, αλλά και τα καλοχτισμένα σύγχρονα ήταν κλειστά. Σ' ελάχιστα διακρινόταν ζωή και κίνηση. Μια γρήγορη βόλτα στον επάνω μαχαλά, στην Πλατεία της Ιτιάς που τώρα έγινε Εθνικής Αντίστασης κάτω απ' τον Άγιο Αθανάσιο και γρήγορο κατηφόρισμα στον Άγιο Γεώργιο.
Αρκετός κόσμος ήδη συγκεντρωμένος στο ναό περιμένει την άφιξη του Μητροπολίτου Λαρίσης Ιερωνύμου. Αρχίζει στο μεταξύ ο πανηγυρικός Εσπερινός. Ο Μητροπολίτης έρχεται, χοροστατεί και κηρύττει. Η αναφορά του στην ιεραποστολή και μάλιστα στον π.Κοσμά Γρηγοριάτη και την μανούλα της ιεραποστολής Θεανώ που μόλις χθες εξεδήμησε είναι συγκινητική.
Ηρεμία και κατάνυξη πλημμυρίζουν την ψυχή μας. Θαρρείς, ο Άγιος σήκωσε από την ψυχή μας το βάρος των τελευταίων ημερών, ήρε την κατήφεια και την στενοχώρια μας. Μετά το πέρας του Εσπερινού εν πομπή τα λείψανα του Αγίου μεταφέρονται στο ναό της Παναγίας όπου φυλάσσονται όλο το έτος. Προσκυνούμε την παλιά πρώτη εικόνα του Αγίου στην οποία απεικονίζονται τα φριχτά του μαρτύρια
και τελούμε Τρισάγιο για την μητέρα Θεανώ και την Ελένη, μητέρα της αρχηγού μας κ.Κονδυλίας. Ο Θεός ας τις αναπαύσει κοντά Του.
Η ώρα έχει προχωρήσει πολύ αλλά δεν θέλουμε να φύγουμε. "Καλόν εστίν ημάς ώδε είναι!!". Η γλυκύτητα του Αγίου μας κρατάει κοντά του. Αναχωρούμε δυστυχώς για την επιστροφή. Περπατούμε στα έρημα δρομάκια του χωριού. Περνάμε από την εγκαταλειμμένη πλέον οικία Καραβασίλη όπου διασώθηκαν τα λείψανα του Αγίου από την εκταφή του, γύρω στο 1822 ως την ημέρα που παραδόθηκαν στον Μητροπολίτη Λαρίσης και αποθησαυρίσθηκαν ως ιερό και πολύτιμο απόκτημα στον Ναό της Παναγίας.
Η επιστροφή μας χωρίς απρόοπτα με αναφορά και πάλι στον Άγιο, με ύμνους και ωδές πνευματικές και μια γλυκιά εσωτερική πληρότητα και ευχαριστία για το προσκύνημά μας.
Άγιε Γεώργιε, πρέσβευε υπέρ ημών!
Παρακινημένοι από τον ευλαβή ιερέα π.Ευστάθιο -ο οποίος για επτά χρόνια εφημέρευσε στον ιερό Ναό της Παναγίας στην Ραψάνη- αξιωθήκαμε να παρευρεθούμε στον Εσπερινό της εορτής στο εκκλησάκι το αφιερωμένο στον Άγιο στη Ραψάνη.
Η Τετάρτη 4 Μαρτίου ξημέρωσε βροχερή και αποθαρρυντική, αλλά για όσες και όσους δεν πτοήθηκαν από την μεσημεριανή καταιγίδα επεφύλασσε μια μαρτιάτικη εναλλαγή και μετεξέλιξη σε μια θαυμάσια ανοιξιάτικη ημέρα!
Η μεγαλόπρεπη θέα του Ολύμπου
(Τόσο κοντινός μας και πολυϊδωμένος,
αλλά πάντα μυστηριώδης και απροσπέλαστος!!!!)
Η μεγαλειώδης θέα του χιονισμένου και μισοχαμένου στα σύννεφα Ολύμπου, τα φρεσκοανθισμένα δετράκια και χαμόκλαδα σαν ελπιδοφόρες πινελιές, η διστακτική αλλά εύληπτη αίσθηση του ερχομού της άνοιξης πλημμύρισαν την ψυχή μας ομορφιά και γαλήνη.
Ο Άγιος μας ήθελε κοντά του! Ο π.Ευστάθιος μας διηγείται καθ'οδόν τον βίο και κάποια θαύματα που συνδέονται με τον Άγιο Γεώργιο.
Ήταν εικοσάχρονο παλικάρι, ολόθερμος κήρυκας του ευαγγελίου, στήριγμα των υπόδουλων συμπατριωτών του. Μάζευε τα παιδιά του χωριού και σαν τον Άγιο Δημήτριο τα κατηχούσε στη χριστιανική πίστη. Κοντά στ' άλλα παιδιά κι ένα τουρκόπουλο συναρπάσθηκε από τα μαθήματα του Γεωργίου, αλλοιώθηκε η καρδούλα του, θέλησε κι αυτό να γίνει Χριστιανός. Αυτό προκάλεσε την οργή των Τούρκων. Με τη βαριά κατηγορία του εκχριστιανισμού μουσουλμανόπαιδος παραδόθηκε στον Βελή Πασά στον Τύρναβο. Τα μαρτύριά του φριχτά. Τον έκλεισαν σε πυρακτωμένο λουτρό, γυμνό από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τον τρύπησαν με σιδερένια νύχια. Του κάρφωσαν τα πόδια σε πέταλα. Τον διαπόμπευσαν σε όλο τον Τύρναβο. Τον κάρφωσαν σε τετράγωνο στύλο ίσο στο ύψος με τον Μάρτυρα και αφού τον περιτύλιξαν με σχοινιά βουτηγμένα στην πίσσα, στη νάφθα (ακάθαρτο πετρέλαιο) και σε άλλα ελαιώδη και οινοπνευματώδη υγρά, τον παρέδωσαν στη φωτιά. Όμως με τη Χάρη του Θεού, προς ενίσχυση του Αγίου, ο Μάρτυρας δεν έπαθε τίποτα.
Στις ιστορήσεις των εικόνων του παρουσιάζονται συμπληρωματικά και άλλες σκηνές βασανισμών. Στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με το σπαθί, τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα του Νεομάρτυρος.
Η πίστη του ακλόνητη!!! Το τέλος ήρθε με αποκεφαλισμό! Το σώμα του πετάχτηκε έξω από στρατώνες δίπλα στον ποταμό Τιταρήσιο. Επί τρία βράδια ουρανομήκης στήλη φωτός δόξαζε το άταφο κορμί του και κατεδείκνυε την αγιότητα του μάρτυρος. Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι ζήτησαν από τους συγγενείς του να παραλάβουν το σώμα του και να το κηδέψουν. Οι ευσεβείς γονείς του Χατζηλάσκαρης και Σμαράγδα μετέφεραν το αγαπημένο και πολυβασανισμένο σώμα στη Ραψάνη όπου και το εκήδευσαν και το ενταφίασαν. Στην ανακομιδή τα οστά του παραδόθηκαν για φύλαξη στο Ιεροδιδασκαλείο της Ραψάνης όπου και είχε διδάξει για τρία χρόνια ο νεαρός φλογερός μάρτυρας Γεώργιος. Στα ερείπια του Ιεροδιδασκαλείου χτίστηκε το 1878 η οικία Καραβασίλη στην οποία και παρέμειναν τα ιερά λείψανα φυλασσόμενα και ευλαβικά τιμώμενα από την οικογένεια.
Φθάσαμε στην Ραψάνη λίγο νωρίτερα από την ώρα του Εσπερινού και είχαμε το χρόνο να περπατήσουμε ως την όμορφη πλατεία της με τα ψηλά πλατάνια - γυμνά ακόμη αλλά επιβλητικά-να πιούμε τον καφέ μας. 
Η οικία Καραβασίλη
Οι Ραψανιώτες ευλαβούνται βαθύτατα τον Άγιό τους στον οποίο αφιέρωσαν έναν μικρό ναό και πολλά θαύματά του μνημονεύονται.
Ο μικρός ναός του Αγίου Γεωργίου
Η πλατεία της Ραψάνης
έρημη και γυμνή, πολλά υποσχόμενη στους... καλοκαιρινούς επισκέπτες!
Το χωριό που κάποτε έσφυζε από ζωή, κεφαλοχώρι ένδοξο και ιστορικό, μας υποδέχθηκε σχεδόν έρημο. Απολαμβάνουμε τη θέα της χιονισμένης Όσσας απέναντι και των μισοκρυμμένων Αμπελακίων, του Προφήτη Ηλία και των Αγίων Θεοδώρων. Τα όμορφα σπίτια, τα παλιά πέτρινα, αλλά και τα καλοχτισμένα σύγχρονα ήταν κλειστά. Σ' ελάχιστα διακρινόταν ζωή και κίνηση. Μια γρήγορη βόλτα στον επάνω μαχαλά, στην Πλατεία της Ιτιάς που τώρα έγινε Εθνικής Αντίστασης κάτω απ' τον Άγιο Αθανάσιο και γρήγορο κατηφόρισμα στον Άγιο Γεώργιο.
Ο επάνω μαχαλάς. Ψηλά διακρίνεται ο Ναός του Αγίου Αθανασίου
Ηρεμία και κατάνυξη πλημμυρίζουν την ψυχή μας. Θαρρείς, ο Άγιος σήκωσε από την ψυχή μας το βάρος των τελευταίων ημερών, ήρε την κατήφεια και την στενοχώρια μας. Μετά το πέρας του Εσπερινού εν πομπή τα λείψανα του Αγίου μεταφέρονται στο ναό της Παναγίας όπου φυλάσσονται όλο το έτος. Προσκυνούμε την παλιά πρώτη εικόνα του Αγίου στην οποία απεικονίζονται τα φριχτά του μαρτύρια
Η πρώτη εικόνα του Αγίου Γεωργίου
Απεικονίζονται τα φριχτά του μαρτύρια.
και τελούμε Τρισάγιο για την μητέρα Θεανώ και την Ελένη, μητέρα της αρχηγού μας κ.Κονδυλίας. Ο Θεός ας τις αναπαύσει κοντά Του.
Η ώρα έχει προχωρήσει πολύ αλλά δεν θέλουμε να φύγουμε. "Καλόν εστίν ημάς ώδε είναι!!". Η γλυκύτητα του Αγίου μας κρατάει κοντά του. Αναχωρούμε δυστυχώς για την επιστροφή. Περπατούμε στα έρημα δρομάκια του χωριού. Περνάμε από την εγκαταλειμμένη πλέον οικία Καραβασίλη όπου διασώθηκαν τα λείψανα του Αγίου από την εκταφή του, γύρω στο 1822 ως την ημέρα που παραδόθηκαν στον Μητροπολίτη Λαρίσης και αποθησαυρίσθηκαν ως ιερό και πολύτιμο απόκτημα στον Ναό της Παναγίας.
Το ιερό λείψανο
(Τα λείψανα που βρίσκονταν στην Παναγία κάηκαν και διασώθηκαν λίγα τμήματα ευκολοθρυμμάτιστα, αλλά κατά θεία πρόνοια το κρανίο φυλασσόταν στον Άγιο Αθανάσιο που δεν κάηκε κι έτσι διασώθηκε σε πολύ καλή κατάσταση)
Η επιστροφή μας χωρίς απρόοπτα με αναφορά και πάλι στον Άγιο, με ύμνους και ωδές πνευματικές και μια γλυκιά εσωτερική πληρότητα και ευχαριστία για το προσκύνημά μας.
Άγιε Γεώργιε, πρέσβευε υπέρ ημών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου