Οσία Μαρία
«Σὲ μὲν διεκώλυε, τῆς τῶν σεπτῶν ἐποπτείας, μολυσμῶν τῶν πρότερον,
τὸ ἐπισυρόμενον μιαντήριον, ἡ δὲ σὴ αἴσθησις, καὶ τῶν σοὶ θεόφρον, πεπραγμένων,
ἡ συνείδησις, τὴν πρὸς τὰ κρείττονα, σοὶ ἐπιστροφὴν ἐνειργάσατο. Εἰκόνι γὰρ
προσβλέψασα, τῆς εὐλογημένης θεόπαιδος, πάντων καταγνοῦσα, πταισμάτων σου πανεύφημε
τῶν πρίν, ἐν παρρησίᾳ τὸ τίμιον, Ξύλον προσεκύνησας».
Σε εμπόδιζε να πλησιάσεις και να προσκυνήσεις τα σεπτά (τον Τίμιο Σταυρό), το φορτίο των προηγούμενων μολυσμών που κουβαλούσες , αλλά η συναίσθηση αυτών που διέπραξες και η αποφασιστική σου ενσυνείδητη κίνηση προς τα ανώτερα (τα θεϊκά) εργάστηκαν την επιστροφή σου. Έτσι μόλις προσέβλεψες στην εικόνα της ευλογημένης θεόπαιδος, συναισθάνθηκες όλα τα πταίσματά σου, πανεύφημε Μαρία, και με παρρησία πλέον προσκύνησες το Τίμιο Ξύλο. (Παρρησία λόγω της ακλόνητης απόφασής σου να απορρίψεις το θλιβερό παρελθόν σου και της θεομητορικής συμπαραστάσεως).
Αυτό που μας εμποδίζει να πλησιάσουμε το Θεό και να μπούμε μέσα στη σφαίρα της αγιότητάς Του είναι ο μολυσμός των παθών που κουβαλάμε. Ακόμα κι αν είναι «ελαφρότερα» από της Οσίας Μαρίας ή νομίζουμε πως είναι, είναι ένα ντύμα της ψυχής μας που την κάνει αδιαπέραστη από τη Θεία Χάρη. Μόνο αν έρθουμε σε αυτογνωσία και συνειδητοποιήσουμε αυτόν τον μολυσμό, άρα αισθανθούμε την αποξένωσή μας από την Θεία Χάρη, θα μπορέσουμε να δούμε καθαρά μέσα μας και μπροστά μας και "αυτοπροαιρέτως" πλέον να αποφασίσουμε την προς τον Θεό κίνησή μας.
Η αίσθησις των πεπραγμένων και η συνείδησις προς τα κρείττονα": Δύο είναι οι δικές μας υποχρεώσεις, το δικό μας μερίδιο στην προς την θέωση πορεία μας: Να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε και να έχουμε ισχυρή συνειδητοποιημένη απόφαση να προχωρήσουμε προς "τα κρείττονα", δηλαδή προς τον Θεό. Το πρώτο στάδιο της αυτογνωσίας είναι τεράστιο, αλλά δεν είναι αρκετό. Μπορεί να σερνόμαστε και να κλαιγόμαστε και να μεμψιμοιρούμε: «Είμαι χάλια. Είμαι αυτό κι αυτό...», αλλά αν δεν πάρουμε την δεύτερη στάση, δηλαδή την κίνηση την ενσυνείδητη, την αποφασιστική προς τα κρείττονα, δεν κάνουμε τίποτα. Μετά από αυτήν την στροφή προς τα κρείττονα ο δρόμος ανοίγει. Τον ανοίγει η Παναγία, τον ανοίγουν οι Άγιοι, τον ανοίγει η θυσία του Υιού η ήδη τετελεσμένη και αενάως προσφερόμενη.
Με παρρησία πλέον η ρυπαρή Μαρία προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Πώς είναι δυνατόν τη μια στιγμή να είναι αποκλεισμένη και την άλλη να εισέρχεται με παρρησία; Τι είναι αυτό που δίνει στην ακόμη ρυπαρή Μαρία το διαβατήριο εισόδου στον Ναό και στον χώρο της Θείας Χάριτος; Νομίζω πως δύο τινά, αφενός η ακλόνητη ξεκάθαρη απόφασή της που η συνέχεια θα δείξει πόσο αμετακίνητη ήταν, πόσο βαθιά κατέσκαψε και ανέτρεψε και εξαφάνισε το βαρύ παρελθόν της, το τεράστιο φορτίο της, αφετέρου δε η βεβαιότητα που πήγασε μέσα της από την θεομητορική στήριξη. Η Παναγία γέμισε την ψυχή της με την παρηγορία της μεσιτείας της. Ένα βλέμα στην ευλογημένη θεόπαιδα Μαρία ήταν αρκετό για να γλυκάνει την τραυματισμένη ψυχή της, να την γεμίσει θάρρος για τον αγώνα που αποφάσισε, να της δώσει παρρησία να προχωρήσει προς τα «σεπτά». Η μεσιτεία των Αγίων μας και μάλιστα της Παναγίας μας είναι το ισχυρότατο όπλο μας και μπορούμε συνεχώς να το χρησιμοποιούμε.
«Ἐθαυματούργησε Χριστέ, τοῦ Σταυροῦ σου ἡ δύναμις, ὅτι καὶ ἡ
πρῴην Πόρνη ἀσκητικὸν ἀγῶνα ἠγωνίσατο· ὅθεν καὶ τὸ ἀσθενὲς ἀπορριψαμένη, γενναίως
ἀντέστη κατὰ τοῦ διαβόλου· διὸ καὶ τὸ βραβεῖον τῆς νίκης κομισαμένη, πρεσβεύει ὑπὲρ
τῶν ψυχῶν ἡμῶν.»
Θαυματούργησε, Χριστέ, η δύναμη του Σταυρού Σου, και ακόμη και η πρώην πόρνη ανέλαβε σκληρόν ασκητικό αγώνα. Κι έτσι αφού απέρριψε την ασθενή φύση της αντιστάθηκε γενναία κατά του διαβόλου. Γι’ αυτό αφού κέρδισε το βραβείο της νίκης πρεσβεύει και για τη σωτηρία των δικών μας ψυχών.
Στον αγώνα της Μαρίας προστίθεται ακόμη ένας συμπαραστάτης: η θαυματουργή δύναμη του Τιμίου Σταυρού, δηλαδή ο ίδιος ο σταυρωθείς και αναστάς Κύριος. Αυτό που θα ζήσει η Οσία Μαρία στην έρημο δεν έχει προηγούμενο, δεν εξηγείται με τους φυσικούς νόμους, δεν «υπάρχει» με ανθρώπινα κριτήρια. Είναι απολύτως υπερφυσικό. Μόνο ως θαύμα, ως υπέρβαση των αθρωπίνων πραγμάτων μπορεί να νοηθεί. Μόνο ο Δημιουργός και Σωτήρας του κόσμου μπορεί να επιτελεί τέτοια θαύματα. Αυτός ανέλαβε την Μαρία, Αυτός ήταν δίπλα της στον υπερφυσικό αγώνα της, Αυτός την θέωσε. Αυτός θέλει "πάντας ημάς εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν και σωθήναι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου