Στην Αίγινα και στο Ναύπλιο (μέρος 1ο)

 Οδοιπορικό - Μέρος 1ο                                                                          

Τώρα που οι αναμνήσεις είναι ακόμη νωπές, και οι εικόνες ζωντανές στο νου μου κάθομαι να γράψω το οδοιπορικό της όμορφης εκδρομής μας.

Τρίτη 26 Απριλίου 2022

Από την πρώτη στιγμή φάνηκε η συνέπεια όλων των συμμετεχόντων φίλων. Στο σημείο της συνάντησής μας, μπροστά στο άγαλμα του Βενιζέλου στην Αριστοτέλους, προσήλθαμε όλοι εγκαίρως και αφού φορτώσαμε αποσκευές αναχωρήσαμε ακριβώς στην ώρα μας, 7.00π.μ.. Η παρέα κεφάτη, με πολλές προσδοκίες και όρεξη και κέφι μετά από έναν χειμώνα βαρύ και παρατεταμένο και με τα δυσάρεστα διεθνή και εγχώρια νέα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Ωστόσο όλα θα τα βάλουμε για λίγες μέρες στην άκρη. Ο αρχηγός μας, ο Κώστας Κουμενίδης, μας καλωσορίζει, μας εύχεται καλό ταξίδι και καλεί τον ψάλτη μας, τον Παντελή Τερεζάκη, να έρθει στο μικρόφωνο για τον πασχαλινό όρθρο. Είναι και η εορτή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και του Ευαγγελιστού Μάρκου. Ακούμε μουσική, ανέκδοτα κτλ και την πρώτη ιστορική αναφορά μας, στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, του οποίου η δράση συνδέεται άρρηκτα με τους τόπους που θα επισκεφθούμε.

«Κατηφορίζουμε» νότια και με δύο ενδιάμεσες στάσεις, έξω από τη Λάρισα στο NIAVIS και έξω από τη Λαμία στο εστιατόριο-καφέ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ φθάνουμε στην Αθήνα γύρω στις 2μ.μ. όπως ακριβώς ήταν προγραμματισμένο. Αποβιβαζόμαστε στην Πλατεία Κολοκοτρώνη μπροστά στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Εδώ μας περιμένουν δύο ακόμη φίλοι του γκρουπ, ο Ανέστης και η Τασούλα, οι οποίοι βρίσκονταν ήδη στην Αθήνα. Μπαίνουμε στο Μουσείο με το οποίο έχει ήδη συνεννοηθεί ο πράκτορας και ξεναγός μας, Κώστας Μπουλογιώργος, ο οποίος και μας ξεναγεί. Το Μουσείο στεγάζεται στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής. Το νεοκλασικό μέγαρο θεμελιώθηκε το 1858 από τη βασίλισσα Αμαλία και οικοδομήθηκε σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα François Boulanger προκειμένου να στεγάσει τη Βουλή και τη Γερουσία. 

Στις 11 Αυγούστου 1875 πραγματοποιήθηκε εδώ η επίσημη έναρξη των συνεδριάσεων της Βουλής, με πρωθυπουργό τον Χαρίλαο Τρικούπη. Για 60 ολόκληρα χρόνια το κτήριο της οδού Σταδίου στέγαζε την πολυτάραχη πολιτική ζωή της χώρας. Το 1935 η Βουλή των Ελλήνων μεταστεγάστηκε στα Παλαιά Ανάκτορα, στην Πλατεία Συντάγματος, όπου λειτουργεί έκτοτε. Το κτήριο της Παλαιάς Βουλής παραχωρήθηκε με απόφαση του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, προκειμένου να στεγάσει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Η υλοποίηση της απόφασης καθυστέρησε λόγω του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Τελικά, η Εταιρεία εγκαταστάθηκε στο μέγαρο το 1960 και δύο χρόνια αργότερα άνοιξε για το κοινό η νέα έκθεση του Μουσείου της, στην οριστική του στέγη. Η "Παλαιά Βουλή" είναι αρχιτεκτονικό κόσμημα στο κέντρο των Αθηνών. Η μεγαλόπρεπη Αίθουσα των Συνεδριάσεων αποτελεί χώρο ιστορικής μνήμης, αλλά και στέγη εκδηλώσεων ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Οι αίθουσες που την περιβάλλουν στεγάζουν τη μόνιμη έκθεση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, ενώ το υπερώο αποτελεί τον χώρο των περιοδικών του εκθέσεων.

Φωτογραφιζόμαστε στα έδρανα αναπολώντας τις συνεδριάσεις των τελών του 19ου αιώνα και τον Χαρίλαο Τρικούπη να αντιπαρατίθεται στον Θεόδωρο Δηλιγιάννη.

Η περιήγηση στις αίθουσες με τα εκθέματα του Μουσείου είναι συγκινητική. Αρχίζουμε από την Άλωση και τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο και φθάνουμε ως την  Μικρασιατική καταστροφή. Η νεότερη ιστορία μας ζωντανεύει μέσα από τα όπλα και τις προσωπογραφίες των ηρώων μας, τον στρατιωτικό εξοπλισμό του Θ. Κολοκοτρώνη, τις απεικονίσεις των μαχών της Επανάστασης από τον Ζωγράφο, τις μινιατούρες των καραβιών μας και τα εντυπωσιακά ακρόπρωρα, την υδρία με την καρδιά του Κανάρη, το γραφείο του Καποδίστρια και άπειρα άλλα εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Επιλείψει με ο χρόνος διηγουμένην...

Στην Πλατεία μπροστά από το Μουσείο το άγαλμα του έφιππου Γέρου του Μοριά της  δίνει την επωνυμία.

Αναχωρούμε με το λεωφορείο για το άλλο Μουσείο του προγράμματός μας, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. 

Εδώ μας παραλαμβάνει ξεναγός. Τα πράγματα είναι πιο αυστηρά. Μας ζητούν πιστοποιητικά εμβολιασμού ή νόσησης. Η ξενάγηση είναι λεπτομερής και αρκετά παραστατική. Το Μουσείο θα μπορούσε να ονομαστεί Μουσείο ελληνικής γλυπτικής. Όλα τα εκθέματα, πλην κάποιων πήλινων αγγείων στο πρώτο επίπεδο, είναι γλυπτά σε μάρμαρο που ζωντανεύουν την εξέλιξη της γλυπτικής τέχνης από τα αρχαϊκά ως τα κλασσικά χρόνια. Τα πιο ενδιαφέροντα –κατ’ εμέ- εκθέματα, οι αναπαραστάσεις του βράχου της Ακρόπολης και των επ’ αυτού κτισμάτων από τα αρχαϊκά χρόνια της Βασιλείας ως τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Καρυάτιδες και βέβαια η αναπαράσταση του Παρθενώνα και των άλλων ναών της Ακρόπολης  των κλασσικών χρόνων στο τρίτο επίπεδο.

Η κούρασή μας είναι πλέον μετρήσιμη με τους πόνους των ποδιών μας. Αποζημιωνόμαστε από την θέα του Βράχου της Ακροπόλεως ακριβώς απέναντί μας. Όσες φορές κι αν αντικρύσουμε αυτό το θέαμα η υπερηφάνεια και η συγκίνηση περισσεύουν. Φωτογραφιζόμαστε στον εξώστη του Καφέ και αναχωρούμε. 

Κατηφορίζουμε την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο μας αφού παραδώσουμε το σύστημα των ακουστικών, το οποίο είχαμε παραλάβει στην είσοδό μας στο Εθνικό Μουσείο. Αποδείχτηκε πολύτιμο!

Παίρνουμε τη Λεωφόρο Συγγρού και φεύγουμε προς Γλυφάδα. Ο ξεναγός μας ο Κώστας μας δείχνει καθ΄οδόν τα αξιοθέατα. Θα μείνουμε στο Ξενοδοχείο Four Seasons. Πολύ απλό, αλλά καθαρό. Παραλαμβάνουμε τα κλειδιά μας, τακτοποιούμαστε, απολαμβάνουμε λίγη ξεκούραση και όσοι θέλουμε βγαίνουμε για μια τελευταία, για την ημέρα, επίσκεψη-ξενάγηση στο Πάρκο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Φθάνουμε ακριβώς στις 8μ.μ. και μας υποδέχεται ο «χορός των νερών»! Πανέμορφο το θέαμα συνδυασμένο με μουσική. (Μπορείτε να δειτε ένα φιλμάκι στο σύνδεσμο που ακολουθεί. Βγαίνουν αρκετά από την εκδρομή μας. Τα έχει ανεβάσει ο Κώστας ο πράκτοράς μας. Ο χορός των νερών στην 26η Απριλίου)   https://www.facebook.com/kostas.boulogiorgos

Ανεβαίνουμε και στον Φάρο, στον εξώστη του κτιρίου όπου στεγάζεται η Εθνική Λυρική Σκηνή και μεγάλο τμήμα  της Εθνικής μας Βιβλιοθήκης. Από τον εξώστη έχουμε μια ακώλυτη θέα σχεδόν όλης της Αττικής και φυσικά του Πάρκου του Ιδρύματος, που είναι πολύ φροντισμένο. Δεν έχει πολύ κόσμο. Το δειλινό είναι γλυκό μ΄ ένα ελαφρό αεράκι. Η ώρα της επίσκεψής μας μάλλον είναι η ιδανική.  

Στο ισόγειο του κτιρίου εκτίθεται και το κύπελλο του Σπύρου Λούη, του Μαραθωνονίκη μας στους Ολυμπιακούς του 1896, το οποίο αγόρασε το Ίδρυμα σε δημοπρασία αγγλικού οίκου.

Επιστρέφουμε στη γειτονιά του ξενοδοχείου μας όπου μπορούμε να βρούμε τα πάντα σχετικά με το φαγητό ή το γλυκό. Η μέρα μας ήταν πολύ γεμάτη και κουραστική κι ένα δείπνο, όπως το επιθυμεί ο καθένας, θα την σφραγίσει ευχάριστα. Ο ύπνος ακόμα πιο επιθυμητός.

Τετάρτη 27 Απριλίου 2022

Η αναχώρησή μας έχει οριστεί για τις 9 παρά τέταρτο. Παίρνουμε ένα καλό πρωινό, φορτώνουμε τις βαλίτσες μας και αναχωρούμε για τον Πειραιά. Φθάνουμε αρκετά νωρίς στο λιμάνι. Υπάρχει και μια μικρή καθυστέρηση του απόπλου του πλοίου μας για την Αίγινα κι έτσι έχουμε λίγο χρόνο στη διάθεσή μας για έναν σύντομο περίπατο εκτός λιμανιού. Παρέες-παρέες κάνουμε τη βόλτα μας. Αρκετοί βρίσκουμε την ευκαιρία να προσκυνήσουμε στον παμμέγιστο και πολύ επιβλητικό καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδος. Στις 10.30 επιβιβαζόμαστε στο πλοίο «Απόλλων». Αναχωρούμε στις 11 παρά δέκα. Το ταξίδι μας είναι πολύ ευχάριστο και... «τραγουδιστό» από τον Παντελή και τον Σάκη με τις κιθάρες τους και πολλούς πρόθυμους τραγουδιστάδες! Η θάλασσα με ελάχιστο κυματισμό. Μια ώρα κι ένα τέταρτο διαρκεί το ταξίδι μας. Βγαίνουμε στο λιμάνι της Αίγινας γύρω στις 12.

Στο λεωφορείο προς τη Μονή του Αγίου Νεκταρίου ακούμε τον βίο του κι ένα πολύ κατανυκτικό του ποίημα προς την Παναγία. Το νησί μοσχοβολάει, κι έχει μια απλή, λιτή ομορφιά. Ελιές και φιστικιές κυρίως αποτελούν τη βλάστησή του. Κατεβαίνουμε στην επάνω πύλη της Μονής. Πίσω μας απέναντι δεξιά έχουμε αφήσει την Παλαιοχώρα, τον παλιό οικισμό της Αίγινας με τα πολλά εκκλησάκια του. Αρκετοί προσκυνητές κι από άλλα γκρουπ συνωστιζόμαστε στο μικρό εκκλησάκι με τα λείψανα και την κάρα του Αγίου. Η συγκίνηση διάχυτη. Ο ταπεινός και συκοφαντημένος άγιος είναι πολυαγαπημένος. «Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». Αυτή η ευαγγελική ρήση βρήκε την απόλυτη δικαίωση και εφαρμογή στον Άγιο Νεκτάριο. Τον εξευτέλισαν κάποιοι άνθρωποι, υπέφερε το μαρτύριο της συνειδήσεως με συγχωρητικότητα και ανεξικακία και τον εξύψωσε ο Θεός! Ακουμπάμε τώρα όλοι επάνω του τον πόνο και τις προσευχές μας. Κι εκείνος ανταποκρίνεται.

Δίπλα είναι ο τάφος του, κενός πλέον. 

Προσκυνούμε, παίρνουμε και αγιασμό και κατηφορίζουμε προς τον μεγάλο ναό. Είναι τεράστιος! Είναι τόσο μεγάλος, όση η αγάπη και η τιμή και η ευλάβεια του κόσμου προς τον Άγιο. 

Συγκεντρωνόμαστε στο δεξιό κλίτος, όπου υπάρχει μία λάρνακα με ένα μέρος του λειψάνου του και ψάλλουμε την παράκληση του Αγίου. Συγκινητικές στιγμές! 

Στο πρόγραμμα είχαμε και την επίσκεψη σε ένα ακόμη Μοναστήρι, του Αγίου Μηνά, το οποίο όμως λόγω covid είναι κλειστό. Έτσι κατηφορίζουμε προς τη Χώρα όπου θα μείνουμε περίπου μιάμιση ώρα για φαγητό, καφέ, βόλτα και προμήθεια των περίφημων αιγινήτικων φυστικιών. Όμορφη η Χώρα. Άριστο το φαγητό. Απέναντι αγναντεύουμε το μικρό νησάκι Αγκίστρι. Η θάλασσα γαλήνια υποδέχεται μερικούς πολύ τολμηρούς κολυμβητές.

Αναχωρούμε στις 5 παρά τέταρτο για τον Πειραιά. Το ταξίδι μας ήσυχο. Από τον Πειραιά όπου φθάνουμε γύρω στις 6.15 ξεκινάμε το στεριανό μας ταξίδι προς Ναύπλιο. Αριστερά μας η Σαλαμίνα και ο Κόλπος της Ελευσίνας. Περνάμε το Πέραμα, τον Ασπρόπυργο, την Ελευσίνα, Λούτσα, Νέα Πέραμο, Μέγαρα, Κινέτα, Αγίους Θεοδώρους, τα τούνελ της Κακιάς Σκάλας, τον Ισθμό της Κορίνθου του οποίου μόνο μία φευγαλέα θέα προλαβαίνουμε. Θα τον δούμε στο γυρισμό. Πριν από την Αρχαία Κόρινθο κι ενώ αντικρύζουμε τον επιβλητικό Ακροκόρινθο στρίβουμε νότια αφήνοντας την Ολυμπία Οδό. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την ομορφιά της ανοιξιάτικης φύσης. Οι άπειρες αποχρώσεις του πράσινου κοντράρονται με το μωβ της κουτσουπιάς, το κατακόκκινο της παπαρούνας, το κίτρινο και άσπρο της μαργαρίτας. 

Περνάμε από τα Δερβενάκια, τη Νεμέα με τ' αμπέλια της, τις Μυκήνες. Τι τόποι! Μυθολογία και Ιστορία και σύγχρονη πραγματικότητα αδιάσπαστα δεμένες! Κι όσο παίρνει το μάτι υψώματα άλλα πιο άγρια, άλλα μαλακά, όλα καταπράσινα! Κι ύστερα οι πορτοκαλιές της Αργολικής πεδιάδας! Άπειρες, μοσχοβολιστές, ολάνθιστες! Ευλογημένος τόπος! 

Σούρουπο φθάνουμε στο Τολό και τακτοποιούμαστε στα δύο ξενοδοχεία, στο Μινώα και το Κνωσσός, κυριολεκτικά πάνω στο κύμα.

Το Τολό είναι πολύ γραφικό και ήσυχο αυτή την εποχή. Βγαίνουμε για βόλτα και φαγητό, όσοι θέλουν. Όμορφο βράδυ, πολύ μαλακός ο καιρός, σχεδόν καλοκαιρινός.

(Συνεχίζεται)