Την Μεγάλη Δευτέρα ακούμε τον Όρθρο της Μεγάλης Τρίτης. Σαν να τρέχει ο χρόνος. Σαν να θέλει όσο γίνεται νωρίτερα να φθάσει στα τεράστια γεγονότα που έχουμε μπροστά μας...
Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.
Στίχοι εἰς την παραβολήν των δέκα Παρθένων
Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας ἀδεκάστου Δεσπότου.
Η αγωνία και η έγνοια μας πρέπει να είναι... "μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού".
Κοντάκιον
"Τὴν ὥραν ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα, καὶ τὴν ἐκκοπήν, τῆς συκῆς δειλιάσασα, τὸ δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως ἔργασαι ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καὶ κράζουσα· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ".
Καταλαβαίνεις πια, ψυχή μου, πως είναι κοντά το τέλος. Είδες και την εκκοπή της άκαρπης συκής κι αυτό σου προξένησε φόβο. Γι' αυτό λοιπόν εργάσου με φιλοπονία πάνω στο δώρο που σου δόθηκε, ταλαίπωρε, όντας σε εγρήγορση και κράζοντας με λαχτάρα "Να μη μείνουμε έξω απ' τον νυμφώνα του Χριστού"!
Ὁ Οἶκος
"Τὶ ῥαθυμεῖς ἀθλία ψυχή μου; τί φαντάζῃ ἀκαίρως μερίμνας ἀφελεῖς; τί ἀσχολεῖς πρὸς τὰ ῥέοντα; ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν ἀπ΄ ἄρτι, καὶ χωρίζεσθαι μέλλομεν τῶν ἐνταῦθα, ἕως καιρὸν κεκτημένη, ἀνάνηψον κράζουσα· Ἡμάρτηκά σοι Σωτήρ μου, μὴ ἐκκόψῃς με, ὥσπερ τὴν ἄκαρπον συκῆν, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος Χριστέ, κατοικτείρησον, φόβῳ κραυγάζουσαν· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ".
Τι τεμπελιάζεις, άθλια ψυχή μου; Γιατί ξοδεύεις άκαιρα τη φαντασία σου σε μέριμνες ανόητες; Τι ασχολείσαι μ' όλα αυτά που παρέρχονται και φεύγουν; Έφτασε πια η τελευταία ώρα και θα χωριστούμε από τα πράγματα αυτού του κόσμου. Γι' αυτό, όσο έχεις ακόμα καιρό, σύνελθε και φώναξε: Αμάρτησα σε Σένα, Σωτήρα μου, μη με ξεριζώσεις σαν την άκαρπη συκιά, αλλά λυπήσου με ως εύσπλαχνος εμένα που με φόβο κράζω: "Να μην μείνουμε έξω από τον νυμφώνα του Χριστού"!
Οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας έχουν εξαιρετικά τροπάρια. Μόνο φωτισμένα πνεύματα θα μπορούσαν να διατυπώσουν με τόσο όμορφο ποιητικό τρόπο συγκλονιστικές αλήθειες! Και είναι αγιοπνευματικοί οι μελωδοί μας, άγιοι άνθρωποι της προσευχής και των δακρύων.
"Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος, παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ὁ συγκαλέσας ἡμᾶς, πρὸς ἑστίασιν πνευματικὴν τοῦ νυμφῶνός σου, τὴν δυσείμονά μου μορφήν, τῶν πταισμάτων ἀπαμφίασον, τῇ μεθέξει τῶν παθημάτων σου, καὶ στολὴν δόξης κοσμήσας, τῆς σῆς ὡραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρὸν ἀνάδειξον, τῆς Βασιλείας σου ὡς εὔσπλαγχνος".
Νυμφίε πανέμορφε, ωραιότερε απ' όλους τους ανθρώπους, εσύ που μας προσκάλεσες σε πνευματικό τραπέζι στο νυφικό σου διαμέρισμα, βγάλε από πάνω μου την απαίσια εξαιτίας των αμαρτιών μου μορφή, βγάλ' την κάνοντάς με κοινωνό των παθημάτων Σου. Κι αφού μου φορέσεις στολή λαμπρή και ένδοξη της δικής σου ωραιότητος, ανάδειξέ με ως εύσπλαχνος σε συνδαιτημόνα χαρούμενο της δικής Σου Βασιλείας.
"Ἰδού σοι τὸ τάλαντον, ὁ Δεσπότης ἐμπιστεύει ψυχή μου, φόβῳ δέξαι τὸ χάρισμα, δάνεισαι τῷ δεδωκότι, διάδος πτωχοῖς, καὶ κτῆσαι φίλον τὸν Κύριον, ἵνα στῇς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, ὅταν ἔλθῃ ἐν δόξῃ, καὶ ἀκούσῃς μακαρίας φωνῆς. Εἴσελθε δοῦλε, εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου. Αὐτῆς ἀξίωσόν με, Σωτὴρ τὸν πλανηθέντα, διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος".
Ορίστε, ψυχή μου, ο Δεσπότης σου εμπιστεύεται το τάλαντο (το χάρισμα)! Δέξαι το δώρο με φόβο και δάνεισέ το σ' αυτόν που σου το έδωσε, μοίρασέ το στους φτωχούς και κάμε έτσι φίλο σου τον Κύριο, για να σταθείς στα δεξιά Του όταν έρθει πάλι με δόξα και ν' ακούσεις την μακάρια φωνή: "Ελα, δούλε, μπες στην χαρά του Κυρίου σου!". Αυτή τη φωνή αξίωσε εμένα τον πλανημένο να ακούσω, Σωτήρα μου, γιατί έχεις τεράστιο έλεος! (έλεος: ευσπλαχνία, αγάπη, συγχώρεση, συγκατάβαση στο ανθρώπινο γένος).
Ας δούμε και δυο σημεία από το 2ο Ανάγνωσμα του Εσπερινού από το βιβλίο του Ιώβ:
"Καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ πότου, ἀπέστελλεν Ἰώβ, καὶ ἐκαθάριζεν αὐτούς ἀνιστάμενος τὸ πρωΐ, καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίας, κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας ὑπὲρ τῶν ψυχῶν αὐτῶν. Ἔλεγε γὰρ Ἰώβ· Μήποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς τὸν Θεόν".
Έκαναν τα παιδιά του Ιώβ νεανικά γλέντια. Κι όταν τέλειωναν, ο πατέρας τους, ο Ιώβ, έκανε θυσίες καθαρμού για λογαριασμό τους, μη τυχόν είχαν κάνει αντίθεες πράξεις ή έστω σκέψεις. Εξαιρετική πατρική ευαισθησία! Πόσο με έλεγξε!!!
"Προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ θεράποντός μου Ἰώβ; ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὅμοιος τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος ἄμεμπτος, δίκαιος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος; Ἀπεκρίθη ὁ Διάβολος καὶ εἶπεν ἐναντίον Κυρίου· Μὴ δωρεὰν Ἰὼβ σέβεται τὸν Θεόν, οὐχὶ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτοῦ, καὶ τὰ ἔσω τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτοῦ κύκλῳ; τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας, καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τῆς γῆς; ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου, καὶ ἅψαι πάντων, ὧν ἔχει, ἢ μὴν εἰς πρόσωπόν σου εὐλογήσει σε. Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Διαβόλω· Ἰδού, πάντα ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ' αὐτοῦ μὴ ἅψῃ".
Ο Θεός χαίρεται τον Ιώβ, τη σεμνή του πολιτεία, την ευσέβειά του. Ο διάβολος είναι θρασύς: -Σάμπως άδικα σε σέβεται; Έχεις υψώσει τείχος προστασίας γύρω από τον Ιώβ, λέει στον Θεό. Δεν τον αγγίζει συμφορά. Του έχεις δώσει πλούσια την ευλογία σου. Για δοκίμασέ τον, να δούμε θα συνεχίσει να σε σέβεται;.
-Δοκίμασέ τον, του λέει ο Θεός. Όλα όσα του ανήκουν τα παραδίδω στα χέρια σου, αλλά αυτόν δεν θα τον αγγίξεις.
Φοβερός λόγος! Ο Ιώβ παραδίδεται σε εξοντωτικές δοκιμασίες. Θα τις δούμε στη συνέχεια. Θα τον δούμε να αντέχει παλικαρίσια και ευχαριστιακά. Αλλά τα δεινά δεν έρχονται επειδή θέλει ο Θεός να τον βασανίσει. Ούτε επειδή ο διάβολος θέλει να τον βλάψει. Δεν έρχεται καμιά δοκιμασία, αν δεν δώσει ο Θεός την άδεια να πειρασθεί ο προσφιλής Ιώβ για να λάμψει σαν καθαρό χρυσάφι, σαν ένα υπέροχο σκεύος εκλογής!!!! Όλα εξελίσσονται κάτω απ' το βλέμμα του Θεού. "Αυτού μη άψη!" Την ψυχή του ανθρώπου δεν θα την αγγίξεις! Ο διάβολος δεν έχει την άδεια να αγγίξει την ψυχή μας, δεν μπορεί να την βλάψει παρά μόνο αν με τη δική μας θέληση και απόφαση του την χαρίσουμε. Μη γένοιτο!
Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.
Στίχοι εἰς την παραβολήν των δέκα Παρθένων
Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας ἀδεκάστου Δεσπότου.
Η αγωνία και η έγνοια μας πρέπει να είναι... "μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού".
Κοντάκιον
"Τὴν ὥραν ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα, καὶ τὴν ἐκκοπήν, τῆς συκῆς δειλιάσασα, τὸ δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως ἔργασαι ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καὶ κράζουσα· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ".
Καταλαβαίνεις πια, ψυχή μου, πως είναι κοντά το τέλος. Είδες και την εκκοπή της άκαρπης συκής κι αυτό σου προξένησε φόβο. Γι' αυτό λοιπόν εργάσου με φιλοπονία πάνω στο δώρο που σου δόθηκε, ταλαίπωρε, όντας σε εγρήγορση και κράζοντας με λαχτάρα "Να μη μείνουμε έξω απ' τον νυμφώνα του Χριστού"!
Ὁ Οἶκος
"Τὶ ῥαθυμεῖς ἀθλία ψυχή μου; τί φαντάζῃ ἀκαίρως μερίμνας ἀφελεῖς; τί ἀσχολεῖς πρὸς τὰ ῥέοντα; ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν ἀπ΄ ἄρτι, καὶ χωρίζεσθαι μέλλομεν τῶν ἐνταῦθα, ἕως καιρὸν κεκτημένη, ἀνάνηψον κράζουσα· Ἡμάρτηκά σοι Σωτήρ μου, μὴ ἐκκόψῃς με, ὥσπερ τὴν ἄκαρπον συκῆν, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος Χριστέ, κατοικτείρησον, φόβῳ κραυγάζουσαν· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ".
Τι τεμπελιάζεις, άθλια ψυχή μου; Γιατί ξοδεύεις άκαιρα τη φαντασία σου σε μέριμνες ανόητες; Τι ασχολείσαι μ' όλα αυτά που παρέρχονται και φεύγουν; Έφτασε πια η τελευταία ώρα και θα χωριστούμε από τα πράγματα αυτού του κόσμου. Γι' αυτό, όσο έχεις ακόμα καιρό, σύνελθε και φώναξε: Αμάρτησα σε Σένα, Σωτήρα μου, μη με ξεριζώσεις σαν την άκαρπη συκιά, αλλά λυπήσου με ως εύσπλαχνος εμένα που με φόβο κράζω: "Να μην μείνουμε έξω από τον νυμφώνα του Χριστού"!
Οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας έχουν εξαιρετικά τροπάρια. Μόνο φωτισμένα πνεύματα θα μπορούσαν να διατυπώσουν με τόσο όμορφο ποιητικό τρόπο συγκλονιστικές αλήθειες! Και είναι αγιοπνευματικοί οι μελωδοί μας, άγιοι άνθρωποι της προσευχής και των δακρύων.
"Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος, παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ὁ συγκαλέσας ἡμᾶς, πρὸς ἑστίασιν πνευματικὴν τοῦ νυμφῶνός σου, τὴν δυσείμονά μου μορφήν, τῶν πταισμάτων ἀπαμφίασον, τῇ μεθέξει τῶν παθημάτων σου, καὶ στολὴν δόξης κοσμήσας, τῆς σῆς ὡραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρὸν ἀνάδειξον, τῆς Βασιλείας σου ὡς εὔσπλαγχνος".
Νυμφίε πανέμορφε, ωραιότερε απ' όλους τους ανθρώπους, εσύ που μας προσκάλεσες σε πνευματικό τραπέζι στο νυφικό σου διαμέρισμα, βγάλε από πάνω μου την απαίσια εξαιτίας των αμαρτιών μου μορφή, βγάλ' την κάνοντάς με κοινωνό των παθημάτων Σου. Κι αφού μου φορέσεις στολή λαμπρή και ένδοξη της δικής σου ωραιότητος, ανάδειξέ με ως εύσπλαχνος σε συνδαιτημόνα χαρούμενο της δικής Σου Βασιλείας.
"Ἰδού σοι τὸ τάλαντον, ὁ Δεσπότης ἐμπιστεύει ψυχή μου, φόβῳ δέξαι τὸ χάρισμα, δάνεισαι τῷ δεδωκότι, διάδος πτωχοῖς, καὶ κτῆσαι φίλον τὸν Κύριον, ἵνα στῇς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, ὅταν ἔλθῃ ἐν δόξῃ, καὶ ἀκούσῃς μακαρίας φωνῆς. Εἴσελθε δοῦλε, εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου. Αὐτῆς ἀξίωσόν με, Σωτὴρ τὸν πλανηθέντα, διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος".
Ορίστε, ψυχή μου, ο Δεσπότης σου εμπιστεύεται το τάλαντο (το χάρισμα)! Δέξαι το δώρο με φόβο και δάνεισέ το σ' αυτόν που σου το έδωσε, μοίρασέ το στους φτωχούς και κάμε έτσι φίλο σου τον Κύριο, για να σταθείς στα δεξιά Του όταν έρθει πάλι με δόξα και ν' ακούσεις την μακάρια φωνή: "Ελα, δούλε, μπες στην χαρά του Κυρίου σου!". Αυτή τη φωνή αξίωσε εμένα τον πλανημένο να ακούσω, Σωτήρα μου, γιατί έχεις τεράστιο έλεος! (έλεος: ευσπλαχνία, αγάπη, συγχώρεση, συγκατάβαση στο ανθρώπινο γένος).
Ας δούμε και δυο σημεία από το 2ο Ανάγνωσμα του Εσπερινού από το βιβλίο του Ιώβ:
"Καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ πότου, ἀπέστελλεν Ἰώβ, καὶ ἐκαθάριζεν αὐτούς ἀνιστάμενος τὸ πρωΐ, καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίας, κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας ὑπὲρ τῶν ψυχῶν αὐτῶν. Ἔλεγε γὰρ Ἰώβ· Μήποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς τὸν Θεόν".
Έκαναν τα παιδιά του Ιώβ νεανικά γλέντια. Κι όταν τέλειωναν, ο πατέρας τους, ο Ιώβ, έκανε θυσίες καθαρμού για λογαριασμό τους, μη τυχόν είχαν κάνει αντίθεες πράξεις ή έστω σκέψεις. Εξαιρετική πατρική ευαισθησία! Πόσο με έλεγξε!!!
"Προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ θεράποντός μου Ἰώβ; ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὅμοιος τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος ἄμεμπτος, δίκαιος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος; Ἀπεκρίθη ὁ Διάβολος καὶ εἶπεν ἐναντίον Κυρίου· Μὴ δωρεὰν Ἰὼβ σέβεται τὸν Θεόν, οὐχὶ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτοῦ, καὶ τὰ ἔσω τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτοῦ κύκλῳ; τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας, καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τῆς γῆς; ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου, καὶ ἅψαι πάντων, ὧν ἔχει, ἢ μὴν εἰς πρόσωπόν σου εὐλογήσει σε. Τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Διαβόλω· Ἰδού, πάντα ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ' αὐτοῦ μὴ ἅψῃ".
Ο Θεός χαίρεται τον Ιώβ, τη σεμνή του πολιτεία, την ευσέβειά του. Ο διάβολος είναι θρασύς: -Σάμπως άδικα σε σέβεται; Έχεις υψώσει τείχος προστασίας γύρω από τον Ιώβ, λέει στον Θεό. Δεν τον αγγίζει συμφορά. Του έχεις δώσει πλούσια την ευλογία σου. Για δοκίμασέ τον, να δούμε θα συνεχίσει να σε σέβεται;.
-Δοκίμασέ τον, του λέει ο Θεός. Όλα όσα του ανήκουν τα παραδίδω στα χέρια σου, αλλά αυτόν δεν θα τον αγγίξεις.
Φοβερός λόγος! Ο Ιώβ παραδίδεται σε εξοντωτικές δοκιμασίες. Θα τις δούμε στη συνέχεια. Θα τον δούμε να αντέχει παλικαρίσια και ευχαριστιακά. Αλλά τα δεινά δεν έρχονται επειδή θέλει ο Θεός να τον βασανίσει. Ούτε επειδή ο διάβολος θέλει να τον βλάψει. Δεν έρχεται καμιά δοκιμασία, αν δεν δώσει ο Θεός την άδεια να πειρασθεί ο προσφιλής Ιώβ για να λάμψει σαν καθαρό χρυσάφι, σαν ένα υπέροχο σκεύος εκλογής!!!! Όλα εξελίσσονται κάτω απ' το βλέμμα του Θεού. "Αυτού μη άψη!" Την ψυχή του ανθρώπου δεν θα την αγγίξεις! Ο διάβολος δεν έχει την άδεια να αγγίξει την ψυχή μας, δεν μπορεί να την βλάψει παρά μόνο αν με τη δική μας θέληση και απόφαση του την χαρίσουμε. Μη γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου