4.30 πρωινή, η πρώτη παρτίδα για τα αερόστατα συγκεντρώνεται στη reception. Είναι αυτοί που δήλωσαν ότι θα πετάξουν. Τους παραλαμβάνει ένα βανάκι και φεύγουν προς Goreme. Η δεύτερη παρτίδα αναχωρεί στις 4.40 με βανάκι επίσης. Είναι αυτοί που θα κάνουν το safari, “πτήση” επίγεια δηλαδή, κάτω από τα αερόστατα. Οι τελευταίοι αναχωρούμε στις 5 περίπου. Εμείς θα παρακολουθήσουμε την όλη διαδικασία-προετοιμασία των αερόστατων και την πτήση από το έδαφος. Μας παραλαμβάνει ένα βανάκι επίσης και κατευθυνόμαστε προς Goreme. Υπάρχει πολλή κίνηση. Χιλιάδες τουρίστες ετοιμάζονται γι’ αυτή την πρωινή συναρπαστική εμπειρία-ατραξιόν. Όλα τα αυτοκίνητα κατευθύνονται προς ένα πλάτωμα. Εδώ βλέπουμε και τα φορτηγάκια που κουβαλούν τα αερόστατα διπλωμένα. Λίγος χρόνος αναμονής και μετά σαν να δίνεται ένα μυστικό σύνθημα ξεκινάμε όλοι μέσα σε ένα κομφούζιο σκόνης και κίνησης. Κάπου χωρίζουν οι δρόμοι των van. Υπάρχει πλάνο. Πηγαίνουμε εκεί που θα απογειωθούν τα αερόστατα της δικής μας ομάδας. Φτάνουμε σε ανοιχτό χώρο δίπλα σε κολοκυθοχώραφα. Βλέπουμε “χυμένα” κάτω στο έδαφος τα τεράστια μπαλόνια. Έχει ήδη αρχίσει η διαδικασία φουσκώματος με τα φλόγιστρα. Αναγνωρίζουμε στο λυκαυγές τα πρόσωπα των συνταξιδιωτών μας. Έχουν έρθει και περιμένουν να ανεβούν στο καλάθι τους. Τους προσφέρεται χυμός, τσάι και ένα πακετάκι μπισκότα. Σαν να υπάρχει ένας σιωπηλός συναγωνισμός. Ποιο αερόστατο θα ανεβεί πρώτο! Όπου και να γυρίσουμε το βλέμμα μας πολύχρωμα μπαλόνια σε προετοιμασία φουσκώματος. Επικρατεί μια σιωπηλή ενθουσιαστική αναμονή. Ο ήλιος σκάει μύτη πίσω από τις νεραϊδοκαμινάδες της κοιλάδας. Αρχίζει η απογείωση!!! Σηκώνεται το πρώτο, δεύτερο, τρίτο πιο μακριά, πίσω, δεξιά, αριστερά, από παντού ξεπροβάλλουν τα αερόστατα. Οι δικοί μας σκαρφαλώνουν στο καλάθι τους. Ο πιλότος στο κέντρο με έξι φλόγιστρα πάνω από κεφάλι του δίνει οδηγίες στα αγγλικά για την περίπτωση ανώμαλης προσγείωσης, αλλά και γενικότερες πληροφορίες για την εμπειρία που έπεται. Αρχίζει η πτήση, μαλακή, αθόρυβη, σχεδόν δεν γίνεται αντιληπτή η απογείωση. Κανείς δεν νιώθει δυσάρεστα από το ύψος που άλλοτε μικραίνει και άλλοτε μεγαλώνει. Από ψηλά φαίνεται η κοιλάδα Goreme, με τα παράξενα φυσικά γλυπτά της, ελάχιστοι πρωινοί καλλιεργητές διακρίνονται, κάποιοι χαιρετούν! Απέραντος θαυμασμός για τα έργα της Δημιουργίας! Ο ουρανός όσο παίρνει το μάτι σαν μια θάλασσα με πολλά πλεούμενα... Κι ο ήλιος βασιλιάς των πάντων ανεβαίνει μεγαλόπρεπος! Όσα και να περιγράψουμε είναι λίγα. Ίσως οι φωτογραφίες είναι πιο σαφείς!
Μπαίνουμε πάλι στο βανάκι και μας πηγαίνει στον χώρο της προσγείωσης. Έξι άντρες στο έδαφος βοηθούν τον πιλότο να προσγειώσει το μπαλόνι του. Σε όσους συμμετείχαν απονέμεται δίπλωμα. Ανοίγεται και κερνιέται επινίκια σαμπάνια!!! Δίπλωμα και σαμπάνια περιμένουν κι αυτούς που έφτασαν ως εδώ με το safari. Λίγο παραζαλισμένους, αλλά χαρούμενους κι αυτούς τους βλέπουμε. Αρχίζει η επιστροφή για να προλάβουμε το πρωινό. Όλοι ομολογούν πως η εμπειρία της πτήσης, αλλά και της επίγειας περιήγησης ήταν μοναδική! Πολλά αερόστατα είναι ακόμη ψηλά! Μια τεράστια τουριστική βιομηχανία που αποφέρει πολλά κέρδη και εξασφαλίζει και πολλές θέσεις εργασίας!
Μετά το πρωινό αυτό “όνειρο” -πράγματι έτσι όπως γίνεται όλη η διαδικασία μέσα στη νύχτα αφήνει την εντύπωση πως ήταν κάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου!!!- κατευθυνόμαστε στην τραπεζαρία με το πλουσιότατο πρωινό. (Στην είσοδο πληροφορούμαστε ότι η χθεσινή σπατάλη ήταν λίγο μικρότερη). Πάρα πολλά γκρουπς, πολλοί Κινέζοι την γεμίζουν. Κι ένα ακόμη ελληνικό. Θα αναχωρήσουμε στις 8.30. Το πρόγραμμα σήμερα έχει πολλά ενδιαφέροντα και προβλέπεται αρκετή κούραση.
Πρωινή προσευχή στο λεωφορείο, λίγο πριν ξεκινήσουμε! Είμαστε όλοι; Βέβαια, και αναχωρούμε πάλι για το Goreme για την ξενάγηση στις περίφημες λαξευτές εκκλησιές του.
Κάνουμε πρώτα μια στάση στις Δίδυμες Νεράιδες στην είσοδο του Προκοπίου για την αναγκαία φωτογράφιση. Λίγο πιο κάτω ακόμα μία στάση γιατί το σημείο προσφέρει καταπληκτική θέα όλης της κοιλάδας. Βλέπουμε πολλά περιστέρια, για τη ζωή και το ζευγάρωμα των οποίων, όταν επιστρέφουμε στο λεωφορείο, ο μικρός Νικόλας θα κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση!!!!
Στο parking της κοιλάδας μετράμε πάνω από δέκα λεωφορεία και δεκάδες Ι.Χ.. Καφετέριες και μαγαζάκια γύρω από το πλάτωμα. Εισιτήριο 20 λιρών γι΄αυτό το τεράστιο υπαίθριο μουσείο. Το σχετικά μαλακό ηφαιστειογενές πέτρωμα της περιοχής διαβρώνεται συνεχώς από το νερό και τον άνεμο και δίνει αυτούς τους άπειρους χαρακτηριστικούς κώνους που συνεχώς φθείρονται και δημιουργούνται νέοι! Οι κάτοικοι της περιοχής από τα πανάρχαια χρόνια εκμεταλλεύθηκαν τη δυνατότητα που τους πρόσφερε η γη τους να κατασκευάζουν τα σπίτια τους όχι χτίζοντας, αλλά σκάβοντας και αφαιρώντας υλικό από τους βράχους. Παντού γύρω μας χιλιοτρυπημένοι κώνοι που ως κατοικίες πρόσφεραν πολύ καλή προστασία από τις καιρικές συνθήκες και τους εχθρούς. Εδώ εξαπλώθηκε πολύ και ο ασκητισμός. Το μέρος είναι ιδανικό για όσους ήθελαν τον μοναχικό και μάλιστα ασκητικό βίο. Έγινε το πρώτο Άγιον Όρος. Σήμερα σώζονται αρκετές υπόσκαφες εκκλησίες από τις 365 που λέγεται ότι υπήρχαν. Επισκεπτόμαστε το ναό του Αγίου Βασιλείου, την εκκλησία του Μήλου, του Φιδιού, τη Σκοτεινή, των Σανδάλων, των Στεφανιών. Οι εκκλησίες ονομάστηκαν έτσι από κάποιο χαρακτηριστικό τους που έκανε εντύπωση σ’ αυτούς που πρωτοασχολήθηκαν με την αξιολόγηση αυτών των χώρων ως μνημείων. (Είχαν ήδη εγκαταλειφθεί και δεν υπήρχε σε όλες ένδειξη του Αγίου στον οποίον ετιμώντο). Στο Ναό του Αγίου Βασιλείου σώζονται τοιχογραφίες του 10ου αιώνα. Στην περίοδο της Εικονομαχίας γίνονταν διακοσμητικά σχήματα, κυρίως σταυροί. Στην εκκλησία του “μήλου” διακρίνονται τρεις κόγχες ιερού, ίσως για τρεις άγιες τράπεζες. Στην κεντρική κόγχη η Δέηση. Ο Εσταυρωμένος γυμνός στην έσχατη ταπείνωση. Πολλές επιγραφές είναι ανορθόγραφες. Η ανορθογραφία δικαιολογείται από την μεγάλη απόσταση από εκπαιδευτικά κέντρα. Τα πρόσωπα των αγίων, του Χριστού της Παναγίας είναι μελαψά με μεγάλα μάτια, μοιάζουν με τους κατοίκους της περιοχής. Η Σκοτεινή εκκλησία ήταν κάποτε σκοτεινή. Τώρα έχει καταρρεύσει το μπροστινό κομμάτι του βράχου κι έχει εκτεθεί σε μεγάλη διάβρωση. Στην εκκλησία των Σανδάλων δεσπόζει η Δέηση πάνω από την κεντρική Αγία Τράπεζα. Στην αριστερή κόγχη η απεικόνιση της Αγίας Τριάδας στη φιλοξενία του Αβραάμ και στη δεξιά ο Χριστός με τη μορφή αγγέλου. Εικονίζεται και ο χορηγός στο ίδιο μέγεθος με τον εικονιζόμενο Χριστό. Στην εκκλησία των Στεφανιών εικονίζονται οι άγιοι με εντυπωσιακά μεγάλα φωτοστέφανα. Επικρατεί το μπλε-γαλανό χρώμα από lapis-lazuli (ημιπολύτιμο λίθο) που γινόταν σκόνη και αναμιγνυόταν με τον πηλό που κάλυπτε τον τοίχο.
Κατηφορίζουμε εντυπωσιασμένοι. Μια μικρή στάση στο καφέ και αναχώρηση για το Avanos. Το Avanos πάνω στον Άλυ ποταμό είναι ένα όμορφο χωριό ξακουστό για την ασχολία των κατοίκων του με την κατασκευή πήλινων αντικειμένων. Μέχρι εδώ έφθασε ο Αλέξανδρος κυνηγώντας τους Πέρσες μετά την μάχη του Γρανικού κι από δω έφυγε νότια προς την Τύρο κτλ.. Στο πρόγραμμά μας είναι η επίσκεψη στο υπόσκαφο μουσείο πήλινων αντικειμένων..... Πολύ πρόσφατα έχει δημιουργηθεί.
Είναι καταπληκτικό! Ο χώρος κατ’ αρχάς είναι όλος υπόγειος, σκαμμένος και κατάλληλα φωτισμένος. Τα εκθέματα εντυπωσιακά χωρίζονται σε τρεις εκθέσεις: η πρώτη περιλαμβάνει παλιότερα πήλινα αγγεία, η δεύτερη σύγχρονα εξαιρετικής τέχνης καλλιτεχνήματα, δίσκους μεγάλους με αξιοθαύμαστες σε λεπτομέρεια παραστάσεις, αγγεία, κτλ. Η τρίτη περιλαμβάνει εναλλασσόμενες εκθέσεις σύγχρονων έργων ζωγραφικής. Θαυμάζουμε τα εξαίρετα τεχνουργήματα και καταλήγουμε στον χώρο της παραγωγής και το πωλητήριο. Μας γίνεται παρουσίαση της κατασκευής ενός πήλινου αντικειμένου, αλλά και της διαδικασίας ψησίματος, επιζωγράφισης, υάλωσης κτλ. Υπάρχουν άπειρα ωραιότατα αντικείμενα προς πώληση, σουπλά, σουβέρ, φλυτζάνια, φλυτζανάκια, διακοσμητικά κάθε είδους. Κάνουμε καλή κατανάλωση!!!
Μετά το Μουσείο πηγαίνουμε στην παραποτάμια περιοχή όπου υπάρχουν καφέ, εστιατόρια, τουαλέτες κτλ. Ακόμα και γόνδολες διασχίζουν τον Άλυ ποταμό. Βρίσκουμε ωραία δροσιά και ό,τι επιθυμεί ο καθένας για το στομάχι του. Μερικοί δεν προλαβαίνουν ωστόσο να απολαύσουν τα παραγγελμένα γιατί ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Αχ! Αυτό το ρολόι του Κουμενίδη!!!!!
Επόμενος προορισμός μας η ιστορική Σινασός. Το κάποτε πλούσιο χριστιανικό κεφαλοχώρι που σήμερα λέγεται Mustafa Pasa είναι ένα ιστορικό φαινόμενο στον χώρο της Καππαδοκίας. Οι κάτοικοί της τον 19ο αιώνα διέπρεψαν στο εμπόριο κυρίως του χαβιαριού. Είχαν την αποκλειστική διακίνηση και διάθεσή του από την Ρωσία στην Ευρώπη. Πολλοί εργάζονταν στην Κωνσταντινούπολη, οργανωμένοι σε συντεχνία, και είχαν συγκεντρώσει πολύ πλούτο. Χάρη στον πλούτο αυτό αφενός έχτισαν υπέροχα αρχοντικά που μέχρι σήμερα σώζονται, αφετέρου καλλιέργησαν πολύ την παιδεία. Έχτισαν σχολεία, Νηπιαγωγείο, Αρρεναγωγείο και Παρθεναγωγείο και τα επάνδρωσαν με ικανότατους δασκάλους που έφερναν από την Αθήνα. Στη Σινασό μιλούσαν καθαρά ελληνικά, τη στιγμή που σε όλη την Καππαδοκία μιλούνταν τα τουρκικά και από τους Ρωμιούς. Τα τουρκικά διδάσκονταν ως ξένη γλώσσα, όπως και τα γαλλικά.
Το λεωφορείο μας αφήνει μπροστά στο OLD GREEK HOUSE, ένα παλιό αρχοντόσπιτο το οποίο ο τωρινός ιδιοκτήτης κρατάει στρωμένο και περιποιημένο όπως ήταν στον καιρό που το κατοικούσαν οι Ρωμιοί κύριοί του. Δεν το επισκεπτόμαστε. Δίπλα στην αυλόπορτα του αρχοντικού του Νίκου Ρίζου διαβάζουμε την φιλοσοφημένη επιγραφή: “Άνθρωπε, ει μεν φίλος πέφυκας, είσελθε χαίρων. Ει δε εχθρός και επίβουλος πόρρω της πύλης ταύτης. Σήμερον εμού και αύριον ετέρου, ουδέποτε τινός. 1853.” Τα κτίρια έχουν μείνει, γενιές ανθρώπων έχουν εκλείψει! Προς τι η προσκόλληση στα υλικά αγαθά, ακόμα και στα κτίσματα;
Κατηφορίζουμε προς τον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Όπου κι αν στρέψουμε τη ματιά μας ωραιότατα σωζόμενα ελληνικά σπίτια, με περίτεχνες διακοσμήσεις. Πέρασαν εκατό χρόνια από την ανταλλαγή κι ευτυχώς ακόμη αντέχουν. Αντέχουν και στα σχέδια εργολάβων... ακόμα δεν μπήκε η Σινασός στο στόχαστρο... Ίσως επειδή ο οικισμός έχει κριθεί διατηρητέος. 95 κτίρια, αρχοντικά με εξαιρετικό διάκοσμο εσωτερικό και εξωτερικό, με σκαλιστά φορούσια, μαιάνδρους, τοιχογραφίες έχουν κριθεί διατηρητέα. Αρκετά έχουν διασωθεί σε καλή κατάσταση λόγω των υλικών κατασκευής τους. Αλλά και όσα έχουν ερειπώσει μαρτυρούν πλούτο και πολιτισμό, μεράκι και καλαισθησία. Τα τελευταία χρόνια πολλά από τα αρχοντικά μετατρέπονται σε πανδοχεία. Έτσι θα συντηρηθούν κιόλας.
10 λίρες η είσοδος στο ναό ο ο οποίος είναι αρκετά καλά διατηρημένος. Στην είσοδό του διαβάζουμε την επιγραφή: “Ναός είμαι των πανσέπτων βασιλέων ευλαβών, Κωνσταντίνου και Ελένης διωκτών των ασεβών. Επί μεν Σουλτάν Αχμέτη ανηγέρθην ολικώς, επί δε Αμπντούλ Μετζίτι καλλωπίσθην ως εικός. Και επί ιεραρχίας Παϊσίου του κλεινού δι΄αγώνων και δαπάνης του κοινού της Σινασού. Ανηγέρθην μεν εκ βάθρων τω 1729, επεσκευάσθην δε τω 1850”. Ψάλλουμε τα απολυτίκια του Αγίου Κωνσταντίνου και της Κοιμήσεως. Θυμόμαστε ότι σ΄ αυτόν τον ναό πριν από κάμποσα χρόνια είχαμε λειτουργηθεί μαζί με άλλα δύο γκρουπς από την Ελλάδα. Στη Σινασό υπάρχει ακόμη ο ναός των Ταξιαρχών. Έχει γκρεμιστεί ο μεγάλος ναός του Αγίου Νικολάου. Επίσης υπάρχει υπόσκαφος ναός του Αγίου βασιλείου τον οποίο δεν μπορούμε να επισκεφθούμε γιατί έχει κριθεί επικίνδυνη η πρόσβαση λόγω της διάβρωσης. Είναι συγκινητικό το ότι βρίσκονται ακόμη όρθιοι τόσοι ναοί ορθόδοξοι στα βάθη της Μ. Ασίας να θυμίζουν ένα παρελθόν χριστιανικό τόσο ζωντανό, δυναμικό, σφριγηλό, αλλά δυστυχώς ανεπιστρεπτί χαμένο!
Βαδίζουμε προς το λεωφορείο. Η περιήγησή μας για σήμερα έχει ολοκληρωθεί αισίως. Στο ξενοδοχείο μάς περιμένει ξεκούραση, βουτιές στην πισίνα για κάποιους, ωραίο βραδινό φαγητό μετά γενεθλίων!!! Η συνταξιδιώτισσά μας Αθηνά έχει τα γενέθλιά της! Έκπληξη η τούρτα! Χρόνια πολλά κι ευλογημένα, Αθηνούλα!!!
Βραδινή βόλτα για πολλούς στο μαγευτικό Προκόπι!
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου