...άκουσμα παγκόσμιον, θέαμα υπερκόσμιον!
Αγια-Σοφιά κι αριστερά ο τρούλος της Αγίας Ειρήνης
Μια ακόμη επίσκεψη στην πιο συναρπαστική πόλη του κόσμου κάναμε εν μέσω καύσωνος και υγρασίας που άγγιζε το 90%! Ο ιδρώτας δεν στέγνωσε πάνω μας ούτε μια στιγμή, αλλά τα μάτια κι η ψυχή μας δροσίστηκαν απ' όσα είδαμε κι όσα βαθύτερα μυστικά μέσα μας νιώσαμε. Δεν θα γράψω για βυζαντινά μεγαλεία και μεγαλοϊδεατικές προσδοκίες.
Μια φράση τριγυρνά στο νου μου και νομίζω πως περιγράφει άριστα τη σημερινή Πόλη:
Είναι η πόλη που τα χωρά όλα.
Χωρά 17 εκατομμύρια κατοίκους που με τους περιτριγυρίζοντες τουρίστες μπορεί να φτάνουν τα 20. Το φρακάρισμα στους δρόμους μηδαμινό σε σύγκριση μ' αυτό της Θεσσαλονίκης. Μετρό, τραμ, αστικά και δημοτικά λεωφορεία, καραβάκια, ντολμούς, ταξί, τρένα σε επαρκέστατους συνδυασμούς και συχνότητες. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεράστιο συγκοινωνιακό έργο ξεκινά το επόμενο και ολοκληρώνεται σε χρόνο ρεκόρ. Δυο κρεμαστές γέφυρες ενώνουν την ευρωπαϊκή με την ασιατική ακτή. Τώρα κατασκευάζεται υποθαλάσσια αρτηρία-ζεύξη της παλιάς ιστορικής Πόλης με το Σκούταρι.
Χωρά τα παλιά μαυρισμένα και μισοερειπωμένα ξύλινα σπίτια, τους σύγχρονους ουρανοξύστες, τα πλούσια "γιαλιά" -παραθαλάσσιες βίλες- τα παλάτια, τις βυζαντινές εκκλησιές, τις ρωμέικες εκκλησιές, τα περιποιημένα πάρκα, τα τσαρσιά
και τα υπερσύγχρονα εμπορικά κέντρα, τα τζαμιά με τους μιναρέδες που τρυπούν τον ουρανό αλλά και την μοναδική Αγια-Σοφιά που "κάθεται" με μια θεϊκή σιγουριά αιώνες τώρα στις παρυφές του πρώτου λόφου της Επτάλοφης
Οι θάλασσές της χωρούν αμέτρητα πλεούμενα. Από τα θηριώδη κρουαζιερόπλοια που μεταφέρουν χιλιάδες τουρίστες που αφήνουν ζεστό χρήμα χωρίς κανένας να τα μποϋκοτάρει, τα πλοία της γραμμής πάντα γεμάτα και πάντα στην ώρα τους, τα πολυτελή κότερα, τις μικρές βαρκούλες, ως τα τεράστια εμπορικά που διαπλέουν τα Στενά με συχνότητα ένα κάθε λεπτό.
Αλλά και όλοι οι άνθρωποι έχουν θέση στην Πόλη. Πλούσιοι κι αναγκεμένοι. Το μεροκάματο θα βγει με χίλιους τρόπους κι όλοι θα είναι ευτυχισμένοι, χωρίς άγχος κι αχορτασιά. Κουκουλωμένες γυναίκες με μαύρα τσαντόρ ή καμπαρντίνες μες στο κατακαλόκαιρο, αλλά και μοντέρνες αεράτες κοπέλες.
Τα πάρκα γεμάτα από νέους, γέρους και παιδιά που χαίρονται απλοϊκά.
Στο λεωφορείο ακόμα σηκώνονται οι νέοι για να καθίσουν οι ηλιωμένοι και οι γυναίκες, κι όλοι θα βοηθήσουν κάποιον που κουβαλά βαριά πράγματα ή παιδικό καροτσάκι.
Αλλά και τα ζωντανά του Θεού χωρά. Οι γάτες θα είναι το λιγότερο δυο εκατομμύρια (δική μου η εκτίμηση).
Είναι τεράστια και δεν παύει να είναι ανθρώπινη, ζεστή, μια ανοιχτή αγκαλιά. Είναι θλιβερό αυτό που θα ομολογήσω. Το λέω με λύπη αλλά και με βεβαιότητα: Αυτοί που έχουν τώρα την Πόλη την αγαπούν, την τιμούν,την χαίρονται, της δίνουν αξία, τους αξίζει.
"Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω".
Ο Πατριάρχης μας γλυκύτατος, προσηνής και ευκολοπλησίαστος
Ρωμέικο εστιατόριο στο Νηχώρι, όχι απλά παραθαλάσσιο, μάλλον επιθαλάσσιο
*Προσεχώς περισσότερες φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου