"Ίνα ώσιν εν"

Λίγες ώρες πριν από τη σύλληψή Του ο Κύριός μας απευθύνει στον Πατέρα Του θερμή, "αιματηρή" προσευχή. Βλέπει τα γεγονότα που έρχονται και παρακαλεί τον Πατέρα Του να τον ενισχύσει. Βλέπει και κάτι άλλο και παρακαλεί και γι' αυτό τρεις φορές: "ίνα ώσιν έν". Βλέπει τις διχόνοιες, τα σχίσματα, τις εμπάθειες που διαιρούν τους ανθρώπους και παρακαλεί για τους μαθητές Του να μείνουν ενωμένοι, να γίνουν ένα.
Πώς μου ήρθε τώρα να γράψω για την ενότητα; Διάβαζα σ΄ένα βιβλίο που εξιστορεί το βίο και τα έργα του Μεγάλου Κωνσταντίνου (Ολυμπιάδος Ντίτορα, ο Πατήρ της Ρωμιοσύνης) ότι ο Κωνσταντίνος είχε πιστέψει πως η αγάπη που διεκήρυττε ο Χριστιανισμός θα κατάφερνε - αν επικρατούσε στο απέραντο κράτος του ο Χριστιανισμός - να βοηθήσει στην ενότητα των λαών της αυτοκρατορίας του. Απογοητεύθηκε βαθύτατα όταν ξέσπασε η πρώτη θύελλα με την αίρεση του Αρείου. Η εκκλησία σπαράχτηκε από εμπαθείς έριδες, όχι μόνο για δογματικά αλλά και για προσωπικά ζητήματα. Επίσκοποι που είχαν ζήσει τους διωγμούς αλληλοκατηγορούνταν για ανηθικότητες. Ο Κωνσταντίνος θέλησε να επαναφέρει την ενότητα της Εκκλησίας. Πίστευε στην ενότητα, ήλπιζε στην ενότητα κι ας ήταν ακόμη ειδωλολάτρης. Για να μην επιβάλει αυθαίρετα τη δική του γνώμη - αν και μπορούσε ως αυτοκράτορας να το πράξει - επειδή είχε επίγνωση ότι δεν γνωρίζει καλά τα της χριστιανικής πίστεως, συγκαλεί την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, ώστε οι επίσκοποι να καταλλαγούν μεταξύ τους και να ενωθούν. Συντάσσει ο ίδιος το Διάταγμα με το οποίο συγκροτεί τη Σύνοδο. Το συνοδεύει με προσωπικές επιστολές και το αποστέλλει σε όλους τους επισκόπους στους οποίους διαθέτει μεταφορικά και οικονομικά μέσα για να μεταβούν στη Νίκαια. Η Σύνοδος αρχίζει με ενωτικό λόγο του αυτοκράτορα. Μόλις τελειώνει παίρνουν το λόγο οι επίσκοποι, οι οποίοι δυστυχώς αρχίζουν να αλληλοκατηγορούνται. Πάλι παίρνει το λόγο ο Κωνσταντίνος και τους παρακαλεί να του καταθέσουν γραπτά υπομνήματα με τις κατηγορίες για να τα μελετήσει. Αφού συγκεντρώθηκαν οι λίβελλοι, παρουσιάστηκε πάλι στη Σύνοδο ο Κωνσταντίνος. "Όσα γραπτά μου παραδώσατε υποσχέθηκα να τα εξετάσω. Αλλά δεν θα το κάμω. Θα τα ρίξω στην πυρά που τώρα εδώ μπροστά σας θα αναφθεί και θα παρακαλέσω με τον ίδιο τρόπο να κάψετε κι εσείς στη φωτιά της λήθης τις μεταξύ σας αντιπαλότητες, ώστε να μείνει η εκκλησία ενωμένη και δυνατή". Η Α' Οικουμενική Σύνοδος κατάφερε να κρατήσει την ενότητα της Εκκλησίας χάρη στην επιμονή του Κωνσταντίνου.
Κάποιος πρέπει να πολεμάει για την ενότητα. Δεν είναι αυτονόητη. Αυτονόητη είναι η διαίρεση, η απομάκρυνση, τα σχίσματα, η ψυχρότητα. Η ενότητα είναι κατόρθωμα σε όλα τα επίπεδα, στους μικρόκοσμους και στα έθνη. Κάθε βήμα προς την ενότητα ενέχει αυταπάρνηση και θυσία,την οδύνη της αποποίησης του δικού μας, του εαυτού μας, του βολέματός μας, μιας επιδίωξής μας. Η ενότητα είναι ένας πόνος κι ένας ματωμένος μακρύς δρόμος που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού.