Αναγνώστες

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Τα έργα των χειρών σου μη παρίδης (2)





Είχα πει πως  θα επανέλθω με λίγα ακόμη εργόχειρα και κρατώ το λόγο μου. 
Καθένα έχει την ιστορία του, τον κόπο και την αγάπη μου. 
Καθώς τα βλέπω τώρα αναπολώ τις ώρες που πέρασα μαζί τους 
και φέρνω στο νου μου γεγονότα με τα οποία τα έχω συνδέσει.
Χαίρομαι που τα έφτιαξα, αλλά δεν είμαι σίγουρη πως ήταν η καλύτερη επιλογή ης ζωής μου. Σίγουρα πήραν πολύ χρόνο που ίσως να έπρεπε αλλού να τον διαθέσω,
 ιδίως σε πρόσωπα, σε επικοινωνία, σε μελέτη, σε έργα αγάπης...
Ίσως όμως και να ήταν καταφύγιο ηρεμίας και εσωτερικής ισορροπίας και χαράς 
και προστασία από άσκοπα γυρίσματα και σπατάλη χρόνου...



 Το σχέδιο είναι παρμένο από χαλί. 
Δυσκολεύθηκα πολύ να το ταιριάσω γιατί τα μεσαία μοτίφ δεν χωρούσαν 
κι έπρεπε να τροποποιήσω το σχέδιο χωρίς να το παραμορφώσω.


 Τι να θυμηθώ γι'αυτό το καρέ! Ιδιαίτερα απαιτητικό, όλο ριζοβελονιά κι ανεβατό
 και συνεχείς εναλλαγές χρωμάτων. Μέχρι να το τελειώσω, μάλλον είχα αγανακτήσει.


Ένα μικρό, αλλά χαριτωμένο και αγαπημένο εργόχειρο 
πάνω στον σοφρά του καθιστικού.


Κουρτίνα για την κουζίνα στο ίδιο χρώμα (βεραμάν) με τα ντουλάπια.
Την έπλεξα μετά την πρώτη εγχείριση που με κράτησε για δυο μήνες σε περιορισμένη κινητικότητα.
Τι να πω; Ακόμα και τις ασθένειες μας τις στέλνει ο Θεός κατά την καρδία και τις δυνάμεις μας...


Το πλεχτό καρέ ασορτί με την κουρτίνα για το τραπέζι της κουζίνας.
 Έγινε στην επόμενη εγχείριση...

 Κι άλλο καρέ μετρητό σε καμβά που εκτελεί χρέη σκεπάσματος σε κάποια ραφιέρα. 
Φυσικά θα μπορούσε και να λείπει από το συγκεκριμένο μέρος, αλλά να... η παλιά συνήθεια, να σκεπάζουμε όλες τις επιφάνειες με εργόχειρα. 
Τα νέα παιδιά μάς ...κοροϊδεύουν και δεν έχουν άδικο.


Κουκουλάρικα, μεγάλη αγάπη...


Κι ένα κέντημα πολύ διαφορετικό και πολύ εύκολο!




Αυτή η πολύ όμορφη μπάντα είναι έργο της κόρης μου.

Το σχέδιο παρμένο από χαλί, φτιαγμένο με μάλλινη κλωστή και ιδιαίτερη βελονιά.

Μου τη χάρισε για να μου θυμίζει τη μεγάλη χάρη που μου έκανε 
να στρωθεί και να την κεντήσει ...
Την ευχαριστώ κι εύχομαι να είναι καλά και να δημιουργεί και να εκφράζεται 
με όποιον άλλον τρόπο την ευχαριστεί και τη γεμίζει.
Το κέντημα ήταν της δικής μας γενιάς η απασχόληση (και των προηγούμενων βέβαια). 
Η νέα γενιά έχει βρει τους δικούς της τρόπους έκφρασης και δημιουργίας.

*Έχω να σας δείξω ακόμη κάτι ενδιαφέρον. Το κρατώ για μια άλλη φορά.




4 σχόλια:

nikiad.blogspot.gr είπε...

Πολύ όμορφα τα εργόχειρα σου !!!

Λήμνος είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ!

Γρηγόρης Παπαγιάννης είπε...

Τώρα που ξανάνιωσες βρήκες άλλα εργόχειρα! Πάντως, και τα τωρινά και τα παλιά σου είναι ζηλευτά, Σταυρούλα μου! Τι είναι τα "κουκουλάρικα";

Λήμνος είπε...

Κουκουλάρικο είναι ένα είδος υφάσματος, κάπως σγουρό! Ευχαριστώ για το επαινετικό σχόλιο!