Παρθένοι λογισμοί

Κάποιοι έχουν το χάρισμα
να ισιώνουνε
ακόμα και λογισμούς στραβούς.

Και κάποιοι άλλοι
ακόμα και τα ίσια
τα βλέπουνε στραβά.

Θυμάμαι
κι εκείνο το φοιτητή
που πήγε στον π. Παΐσιο,
με λογισμό καθαρό,
απλό κι αθώο.

Πέφτει πάνω στο Γέροντα, ενώ τον αγνοούσε.
-Θα ήθελα τον π. Παΐσιο.
-Τι τον θέλεις, ρε παιδί;
-Είναι πολύ καλός γέροντας, θέλω να ωφεληθώ.
-Μπα, δεν είναι καλός, του απαντά ο ίδιος ο π. Παΐσιος, για να διακρίνει πόσο αθώο είναι το παιδί.
-Είναι, πάτερ μου. Πώς δεν είναι!
-Πάντως τώρα δεν είναι εδώ, είναι στις Καρυές.
-Θα τον περιμένω. Το αξίζει.
-Ξέρεις τι κάνει στις Καρυές, ο π. Παΐσιος; Πάει να πάρει τσιγάρα.
-Δεν πειράζει, πάτερ. Θα τον περιμένω, κι ας πάρει και τσιγάρα. Κάποιο λόγο θα έχει.
-Μα θα τα καπνίσει κι όλας!
-Δεν πειράζει. Εγώ θέλω να πάρω μια συμβουλή και να ωφεληθώ.

Κι ο γέροντας εδάκρυσε
μπροστά στην τόση αγνότητα
του νέου.

Αγνότητα
όχι οπωσδήποτε κορμιού,
μα κυρίως
καρδιάς και λογισμού.

ΥΓ. Ώσπου να γίνει κι αυτός ο νεαρός, "κανονικός" χριστιανός. Να "στρώσει" σαν το καινούργιο Fiat μου, που πήγα μέχρι Βόλο. Τότε, πριν χρόνια.
Και ξέρεις πώς θα "στρώσει"

: κάνοντας παρέα με μένα και με σένα.

π. Ανδρέας Κονάνος

*Κάπως έτσι "κόπηκε" ο π.Ανδρέας από τους "στρωμένους"...