Στην Αγία Παρασκευή

    Η καθημερινή μας βόλτα με την Δανάη ολοκηρώνεται οπωσδήποτε με μια επίσκεψη στην Αγία Παρασκευή, το μαγευτικό εξωκλήσι του Παλαιοκάστρου. Αυτές τις μέρες μετά τις ανοιξιάτικες βροχές είναι κυριολεκτικά στις δόξες του. Χαμένο μέσα σ' έναν χείμαρρο ολόφρεσκου πράσινου από πλατάνια, δάφνες, πεύκα, ακακίες, καστανιές και άλλα είδη που δεν τα γνωρίζω το εκκλησάκι μας είναι μια ζωγραφιά του παραδείσου...

  

Όμορφο ψηφιδωτό πάνω από την είσοδο στον αυλόγυρο

 

Τεράστιο θόλο σχηματίζουν τα κλαδιά των πλατανιών 

και τα κελαηδήματα των πουλιών - φανταστείτε τα-

 υμνολογούν μελωδικά κι ακατάπαυστα τον Δημιουργό.

Η καλοβαλμένη πέτρα στα τειχία και στο πλακόστρωτο χαρίζει "παραδοσιακή" ομορφιά. 

Έμπνευση και έργο του π.Γεωργίου, του προηγούμενου εφημερίου μας, ο οποίος κυριολεκτικά "ζωντάνευε" την πέτρα, της μιλούσε, ήξερε σε ποιο ακριβώς σημείο θα τοποθετήσει κάθε μικρό ή μεγάλο κομμάτι πέτρας που έπαιρνε στα χέρια του...

Στον σολέα που σχηματίζεται μπροστά στο ναϊδριο τελούνται εκατοντάδες μυστήρια κάθε χρόνο.

Καθιστικά, παιδική χαρά και κιόσκι -λίγο δεξιότερα, δεν το συνέλαβε ο φακός- κάνουν τον περιβάλλοντα χώρο ελκυστικό για μικρούς και μεγάλους, ενώ ζαρντινιέρες βαμμένες στα επικρατέστερα χρώματα των βυζαντινών αγιογραφιών συμπληρώνουν ταιριαστά 

την ομορφιά του χώρου.

Η Αγία Παρασκευή μας!