Πάμπολλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας,
νέοι και ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες,
λαϊκοί ή κληρικοί, πλούσιοι και φτωχοί,
αριστοκράτες ή άσημοι πληβείοι,
μορφωμένοι, αγράμματοι,
ασθενείς, ρωμαλέοι,
κάθε εθνικότητας και καταγωγής.
Ανάμεσά τους ξεχωριστός στ' αλήθεια
και μοναδικός ο Μέγας Βασίλειος.
Ξεχωριστός στην καταγωγή, τον πλούτο, τη μόρφωση,
αλλά και μοναδικός στην αυταπάρνηση,
τη θυσιαστική προσφορά,
το πνευματικό έργο,
τη συγγραφική παραγωγή.
Πανεπιστήμων, αλλά και έμπρακτα φιλάνθρωπος.
Ο βίος, ο λόγος και το έργο του είναι πλούτος
αδαπάνητος κι αστείρευτος,
αληθινός θησαυρός για όλους μας.
Στη Βασιλειάδα, τη Νέα Πόλη,
την πόλη των πονεμένων, ασθενών, πτωχών,
εγκαταλειμμένων γερόντων και ορφανών,
που ο ίδιος ίδρυσε και επόπτευε
είχε το προσωπικό του διακόνημα:
Να καθαρίζει τις πληγές των λεπρών.
Κι αφού ολοκλήρωνε το έργο του έσκυβε
και φιλούσε τα κολοβωμένα μέλη.
Αυτός που έκαμε πράξη την τέλεια αγάπη μας λέγει:
"Μπορεί να έχει τέλεια αγάπη μόνο
αυτός που απαρνήθηκε τον παλιό εαυτό του".
Σήμερα, ημέρα της μνήμης του Αγίου Βασιλείου,
ανταλλάσσουμε πρωτοχρονιάτικες ευχές
που εμπεριέχουν προσδοκίες και λαχτάρες κι ελπίδες.
Ας ευχηθούμε λοιπόν, με την ισχνή μας φωνή,
αυτή η χρονιά να γίνει
για όποιον το αποφασίσει και το θελήσει αληθινά,
αρχή αυταπάρνησης κι αρχή αληθινής, τέλειας αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου