Γάμος

«Στον κινηματογράφο και στα περιοδικά, η εικόνα του γάμου είναι πάντα ένα νεαρό ζευγάρι. 

Αλλά μια φορά στο φως και στη θαλπωρή ενός φθινοπωρινού απογεύματος, αντίκρισα στο κάθισμα μιας δημόσιας πλατείας σε ένα φτωχικό προάστιο του Παρισιού ένα γέρικο ζευγάρι, δυο ανθρώπους φτωχούς. Καθόντουσαν πιασμένοι απ' το χέρι, αμίλητοι. Χαιρόντουσαν το χλωμό φως, τη στερνή ζεστασιά της εποχής. Αμίλητοι – όλες οι λέξεις είχανε ειπωθεί, όλο το πάθος είχε ξοδευτεί, όλες οι μπόρες είχανε ειρηνεύσει. Η ζωή ολόκληρη βρισκότανε πίσω τους- και όμως ολόκληρη βρισκότανε τώρα παρούσα, σ' αυτή τη σιωπή, σ' αυτό το φως, σ' αυτό το θάλπος, σ' αυτό το σιωπηλό πιάσιμο των χεριών. Παρούσα και ετοιμασμένη για την αιωνιότητα, ωριμασμένη για τη χαρά. Η εικόνα αυτή στάθηκε για μένα το όραμα του γάμου και της ουράνιας ομορφιάς του". (Αλέξανδρος Σμέμαν)