Με στήριγμα την πίστη

Δύσκολη η ημέρα σήμερα!
Οι κηδείες δυο νεαρών κοριτσιών που πέρασαν στην άλλη ζωή τόσο απρόσμενα και σκληρά!
Στην πρώτη στην οποία και παρέστην έκλαψα πολύ και πόνεσα, αλλά μ' αυτόν τον παρήγορο τρόπο της πίστης. Όλα ξεκινούν από την στάση της ηρωίδας μάνας και των αδελφών!
Η μάνα, η διπλά χαροκαμένη με τον ίδιο τρόπο, στεκόταν δίπλα στο κορίτσι της όλη την ώρα, το χάιδευε στοργικά, το ρουφούσε με τα μάτια να το χορτάσει πριν της κρύψει το χώμα την αγαπημένη θέα. Χωρίς όμως στεναγμό, χωρίς "γιατί" πικρίας. "Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο. Ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο! Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος". Το ίδιο και τ' αδέλφια θρήνησαν βουβά με τόση γλύκα δίπλα στην μικρή αδελφή, το στερνοπαίδι!
Κι αντί για την συνήθη νεκρώσιμη ακολουθία - που κι αυτή είναι τόσο φιλοσοφημένη και παρήγορη-  λόγω της Διακαινησίμου εψάλη ο Αναστάσιμος Κανόνας με τα δεκάδες "Χριστός Ανέστη"! "Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει..." Στ' αυτιά και στην καρδιά μας εντυπώθηκε η Ανάσταση του Χριστού και η δική μας ως βεβαιότητα, ως ήδη παρούσα.
Πλήθος νέων παιδιών αποχαιρέτησαν τη φίλη, τη συμμαθήτρια, τη συμφοιτήτρια. Άραγε συνειδητοποίησαν πως οι θλίψεις κι ο θάνατος θα επισκεφθούν όλους τους ανθρώπους; Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και κοινό. Εκείνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που ο καθένας μας θα τις αντιμετωπίσει. Όποιος στηρίζεται μόνο στον εαυτό του και στις δυνάμεις του, πόσο μπορεί ν' αντέξει; Όποιος έχει ισχυρά στηρίγματα, την πίστη στον Θεό και στην Ανάσταση, αλλά κι ένα πλήθος πιστών που θα του μιλήσουν στην ίδια γλώσσα, που θα προσευχηθούν μαζί του, θα βρει μέσα στον πόνο του παρηγοριά κι ελπίδα...
Άλλα δυο κορίτσια στο νοσοκομείο πολυτραυματίες... Κι εκεί πόνος και αγωνία...

Κι ο ερχομός στον κόσμο ενός παιδιού με πολλά και ολοφάνερα αλλά και απροσδιόριστα ακόμη προβλήματα. Δοκιμασία ισχυρή για τους γονείς που το αποδέχθηκαν και το έφεραν στον κόσμο και το υποδέχθηκαν με πολλή αγάπη και πολλή πίστη ...
Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού μας! Εκείνος ξέρει πώς μας παιδαγωγεί με πόνο και αγάπη! Εκείνος επιτρέπει τον πειρασμό, αλλά μας δίνει και την έκβαση! Εμείς ας έχουμε στο νου μας, στην καρδιά μας, στην προσευχή μας τους εν πόνω και ποικίλη θλίψει αδελφούς μας...