Δάσκαλε!

Δάσκαλε που σου έλαχε 

τις παιδικές ψυχούλες να σμιλέψεις,

μην αποκάμεις απαλά τη σμίλη να χτυπάς.

Θέλει δουλειά, θέλει πολλή υπομονή,

θέλει καρδιά, μα θέλει ...

θέλει προσευχή και προσοχή!

Για νάναι αυτό που απ' τα χέρια σου θα βγει

έν' αριστούργημα,

μια εικόνα ομορφοπλασμένη!

Πρέπει να μάθουν γράμματα, 

γράμματα και σπουδάματα οι νεαροί βλαστοί,

μα πρέπει πιότερο να μάθουν  

της αγάπης και της σωφροσύνης τα πατήματα,

να νιώσουν δυνατοί κι ωφέλιμοι, 

ν' αγκαλιαστούν θερμά 

για να μπορέσουνε κι αυτοί με τη σειρά τους ν' αγκαλιάσουν.

Να μάθουν να κοιτούν ψηλά, 

ν' αναγνωρίζουν το Δημιουργό τους.

Να μάθουν να κοιτούν και χαμηλά, 

για να μην υπεραίρεται ο νους τους.

Να μάθουν ν΄αγωνίζονται σωστά 

και τίμια στη ζωή να προχωρούν.

Να μάθουν σεβασμό.

Να μάθουν ν΄αγαπούνε την πατρίδα.

Να πληρωθεί το είναι τους 

με πίστη, ελπίδα κι αισιοδοξία.

Πόση δουλειά έχεις, δάσκαλε!

Κράτα γερά!

Το μέλλον μας σε σένα ακουμπά! 

Γίνε το φως!

Μόνο το φως νικάει το σκοτάδι! (Σ.Κ.)