Πάω να γευθώ Ανάσταση, πάω να γευθώ Ζωή!

 

Λίγο έξω απ΄την μικρή την πόλη της Ναΐν
συναπαντιέται η Ζωή με μια νεκροπομπή!
Ο θάνατος πολύ σκληρά χτύπησε τούτη τη φορά:
Μάνα κηδεύει το παιδί κι είναι ο γιος μονογενής
κι η μάνα είναι χήρα!
Ακόμα κι η Ζωή πονά και συγκινείται
κι αφήνει να φανερωθεί το μεγαλείο κι η δύναμή της!
"Σήκω, παιδί μου!"... κι ο νεκρός ξυπνά!!!!
Και παραδίνεται στη χήρα μάνα που τρέμει σύγκορμη
από την απροσδόκητη χαρά και του Θεού την παντοδυναμία!

Τότε και σήμερα η Ζωή περιδιαβαίνει
στου κόσμου τις ρύμες,τα στενά, τα μονοπάτια,
κι επιζητεί τον γιο, τον μονογιό, που είναι νεκρός, να συναντήσει!
Θα πει σε μένα και σε σένα, θα πει στον πονεμένο τον καθένα:
"Σήκω, παιδί μου! Ανάστα! Στο θάνατο δεν είσαι χαρισμένος!
Πάρε ζωή! Πάρε Ζωή αληθινή! Ζωή ως τα τρίσβαθα της ύπαρξής σου!
Γύρνα και δες τη δόλια μάνα σου με τι λαχτάρα καρτερά!
Η Εκκλησία, μια ανοιχτή αγκαλιά, να σε καλοδεχτεί
αναστημένο κι όμορφο, λαμπρό, ασπροφορεμένο!
Σήκω, παιδί μου! Ανάστα!"

Στη λειτουργία της Κυριακής την αναστάσιμη
η Ανάσταση, η Ζωή με περιμένουν! 
Εγώ ο γιος, ο μονογιός της χήρας της Ναΐν
πάω να τις βρω, τι είμαι νεκρός και λαχταρώ ζωή!
Πάω να γευθώ Ανάσταση, πάω να γευθώ Ζωή!