Και πάλι προς Ανατολάς (1)

Σάββατο 16 Αυγούστου 

Πώς μας τραβάει η Ανατολή!!! Μας αξιώνει και φέτος ο Θεός να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας προς Ανατολάς. Προορισμός μας η Καππαδοκία! Φυσικά για να φτάσουμε εκεί οδικώς θα περάσουμε από την Πόλη της καρδιάς μας.

Πολύ πρωινό εγερτήριο και συγκέντρωση του γκρουπ μας μπροστά στον  Σιδηροδρομικό Σταθμό. Είμαστε πολύ αυστηροί στην τήρηση του χρόνου. Έχουμε πει πως στις 6π.μ. αναχωρούμε. Είμαστε όλοι έτοιμοι και φορτωμένοι στις 6 παρά πέντε και αναχωρούμε!!!

Η ομάδα μας πολύ ανανεωμένη. Νέα πρόσωπα, νεαρότερες ηλικίες. Κάποιοι ήρθαν από την Αθήνα -ευχαριστούμε θερμά για τον επιπλέον κόπο τους. Κάποιοι από τη Βέροια. Όλοι φρέσκοι κι ενθουσιασμένοι με την προοπτική του ταξιδιού. Πρακτορείο μας το Liotsis Travel (συνεπέστατο, εξαιρετικό!!), οδηγός, ο φίλος πλέον, συμπαθέστατος και πανάξιος Μιχαήλ (ο "αρχάγγελος"), αρχηγός μας φυσικά ο Κώστας Κουμενίδης.

Ξεκινάμε με την πρωινή μας προσευχή και το καλωσόρισμα του αρχηγού, ο οποίος μας συστήνει και μια επιπλέον "συνεπιβάτιδα" που θα μας προστατεύει μάλιστα σ΄όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας: την Οσία Ξένη, της οποίος μικρό τεμάχιο λειψάνου μάς προσφέρεται σε προσκύνηση. Ακούμε τον αγιασμένο βίο της και  ψάλλουμε το απολυτίκιό της. 

Οι περισσότεροι συνεχίζουν τον λειψό τους ύπνο... . Πρώτη μας στάση στου Χρυσανθίδη στη διασταύρωση της Μουσθένης, από όπου παραλαμβάνουμε έξι ακόμη φίλους. Τώρα είμαστε όλοι, σαράντα εννιά νοματαίοι!

Τρέχουμε ολοταχώς προς τα σύνορα, περνάμε τις στροφές της Καβάλας. Ο ήλιος έχει ανατείλει κι αστραφτοκοπάει στη θάλασσα. Δεξιά μας ο θασίτικος όγκος! Περνάμε έξω από Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη και μπαίνουμε κιόλας στην τελική ευθεία για τους Κήπους. Ακούμε θρακιώτικα τραγούδια, βλέπουμε τα απέραντα "καμμένα" που πήραν λίγο-λίγο να πρασινίζουν κι ετοιμάζουμε διαβατήρια και ταυτότητες.

Το πέρασμα από τα σύνορα μάλλον εύκολο και γρήγορο. Γι' αυτό άλλωστε ξεκινήσαμε τόσο νωρίς. Τα πρώτα ψώνια γίνονται στα duty free τα δικά μας -θα ακολουθήσουν και στα duty free των γειτόνων. Περνάμε την γέφυρα που μας χωρίζει και μας ενώνει συγχρόνως με την Τουρκία. Η γαλανόλευκή δίπλα-δίπλα με την ερυθρά ημισέληνο. Αποχαιρετούμε το ελληνικό έδαφος. Οι εγκαταστάσεις στον τουρκικό συνοριακό σταθμό ομολογούμε πως είναι υπερσύγχρονες, πολύ ευρύχωρες και πεντακάθαρες. Αρχίζει η σύγκριση με τα δικά μας χάλια!!!! Κι εδώ εξυπηρετούμαστε ως εξής: Μπαίνουμε σε μια σειρά. Κρατάμε καθένας το διαβατήριο ή την ταυτότητά του, την επιδεικνύουμε στον τελωνειακό ο οποίος μας φωτογραφίζει και κρατάει τα στοιχεία μας. Σύντομα ξεμπερδεύουμε και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο για να συνεχίσουμε. Μοσχοβολάμε! Όλοι δοκιμάσαμε κολόνιες και αρώματα!!!

Ανατολική Θράκη, Ευρωπαϊκή Τουρκία. Περνάμε τα Ύψαλα! Ο δρόμος εξαιρετικός, η κίνηση για την ώρα άνετη. Έξω από την Κεσάνη, από όπου ο δρόμος φεύγει προς Καλλίπολη και μικρασιατικά παράλια, αναφερόμαστε στη Μάχη της Καλλίπολης το 1915 -και την συντριβή των αποβατικών δυνάμεων,  Άγγλων, Αυστραλών και Νεοζηλανδών κυρίως- αλλά και στην καινούρια γέφυρα που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία πάνω από τα Δαρδανέλια. Είναι η μεγαλύτερη κρεμαστή γέφυρα του κόσμου με άνοιγμα ανάμεσα στους πυλώνες της 2023 μέτρων και συνολικό μήκος 4023 μ.. Ονομάζεται "1915" και είναι η γέφυρα-σύμβολο της τουρκικής ισχύος. (Συγχωρέστε με, δεν μπορώ να μην αναφερθώ με θαυμασμό στην εικόνα της σύγχρονης Τουρκίας κυρίως όσον αφορά στα δημόσια έργα (δρόμους, γέφυρες, τούνελ κτλ) και την οικιστική ανάπτυξη, στην περιποίηση των πάρκων τους και στην καθαριότητα, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον. 

Κάθε δέκα περίπου χιλιόμετρα υπάρχουν νησίδες που επιτρέπουν την κυκλική κίνηση και την αναστροφή και στροφή προς αριστερά χωρίς να χρειάζονται σηματοδότες. Όσοι υπάρχουν προκαλούν μεγάλο μποτιλιάρισμα. Τα αυτοκίνητα είναι πλέον πάρα πολλά. Είναι Σάββατο απόγευμα, ο κόσμος βγαίνει από την Πόλη προς τα παραθαλάσσια θέρετρα της Προποντίδας την οποία βλέπουμε στα δεξιά μας. Προποντίδα, η θάλασσα πριν από τον Πόντο, τον Εύξεινο Πόντο, ή αλλιώς θάλασσα του Μαρμαρά. Τα σπίτια τους σε ομάδες πανομοιότυπα, όχι ιδιαίτερα όμορφα. Τα χωράφια ή σταροχώραφα θερισμένα με ένα κατάξανθο υπόλειμμα άχυρων, ή ηλιόσποροι γινωμένοι. 

Κάνουμε στάση έξω από την Ραιδεστό, το Tekirdag. Φημίζεται για τα κεφτεδάκια της. Τα δοκιμάζουμε οι περισσότεροι με λίγη σαλάτα. Ωραία, απλώς ωραία! Μετά την μικρή ανάπαυλα πίσω πάλι στο λεωφορείο για το τελευταίο τμήμα της διαδρομής μας. Είναι περίπου δύο η ώρα. Η κίνηση γίνεται ολοένα και πιο σφιχτή. Έξω από την Σηλυβρία παραλαμβάνουμε τον ξεναγό μας, τον πολύ αγαπητό από πέρυσι, κ.Τανέρ. Τον υποδεχόμαστε με χειροκροτήματα. (https://www.facebook.com/taner.kocaahmet). Αναλαμβάνει πλέον εκείνος! 

Τρέχουμε ολοταχώς στον Ε80. Περνάμε το Buyukcekmece, την τεράστια λιμνοθάλασσα. Σ΄ αυτό το σημείο και προς Βορράν μέχρι τον Εύξεινο Πόντο τα φαραωνικά σχέδια του Ερντογάν τοποθετούν την κατασκευή του δεύτερου Βόσπορου!!! Αν γίνει αυτή η διώρυγα θα μειωθεί η κίνηση στα στενά του Βοσπόρου και κυρίως θα προσπορισθεί το τουρκικό κράτος τεράστια ποσά από την διέλευση των πάσης φύσεως πλεούμενων, τα οποία στερείται τώρα λόγω της Συνθήκης του Μοντρέ (1936) που έχει κατοχυρώσει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα των μη στρατιωτικών πλοίων στο πέρασμα του Βοσπόρου.

Αρχίζουν τα τεράστια συκροτήματα κατοικιών. Είκοσι, τριάντα, σαράντα όροφοι! Έχουν κάποια ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Η γενική εντύπωση: κουτάκια, κουτάκια, κουτάκια! Καλύπτουν ωστόσο την τεράστια ζήτηση κατοικίας στην Πόλη και τα περίχωρά της. Sheraton πιο κάτω το Hilton  και το μεγαλύτερο mall, το Istanbul. Αρχίζει η "ζωγραφική" στα πρανή των λεωφόρων. Ωραιότατα, παρτέρια με ευφάνταστα σχέδια, πολύ περιποιημένα, πεντακάθαρα προκαλούν τον θαυμασμό μας.

Μπαίνουμε στην Πόλη στη λεωφόρο Menderes, φτάνουμε μέχρι το Laleli και στρίβουμε ανατολικά για να βγούμε στον Κεράτιο. Περνάμε από το Υδραγωγείο του Ουάλεντος. Δεξιά μας η αγορά των μουσικών οργάνων και αριστερά μας στο ύψωμα η Μονή του Παντοκράτορος Χριστού, τώρα Τέμενος Zeirek. Εξαιρετική η προσφορά του στα βυζαντινά χρόνια. Φιλοξενούσε μεγάλη βιβλιοθήκη, αλλά και ευαγή ιδρύματα. Έχουν περιποιηθεί πολύ τον αύλειο χώρο και το μνημείο.

Περνάμε τον Κεράτιο από την γέφυρα Ataturk και βγαίνουμε στο Πέραν με τα όμορφα κτίρια του δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα μιας Πόλης που φιλοξενούσε πολλές χιλιάδες πλούσιων Ελλήνων. 

Ανηφορίζουμε προς την Πλατεία Ταξίμ. Εδώ κοντά είναι το ξενοδοχείο μας, το Green Park, που θα μας φιλοξενήσει απόψε και την τελευταία μέρα που θα γυρίζουμε. Παραλαμβάνουμε κλειδιά. Είναι περίπου πέντε και μισή. Πολύ καλά φθάσαμε! Δόξα τω Θεώ! Ξεκουραζόμαστε λίγο και ετοιμαζόμαστε  για μια πολύ όμορφη βραδινή έκπληξη: κρουαζιέρα στο Βόσπορο!!! Ραντεβού στο Lobby του ξενοδοχείου στις 7.15.

Μας παραλαμβάνει το λεωφορείο για την κρουαζιέρα στο Βόσπορο. Ξεκινάμε από το Eminonu με δικό μας καραβάκι. Βλέπουμε το σούρουπο στην Πόλη. Ο ήλιος δύει πίσω από την Αγια-Σοφιά...! Μπροστά μας το Πέραν με τον Πύργο του Γαλατά να δεσπόζει. Περνάμε κάτω από την πρώτη γέφυρα του Κεράτιου και βγαίνουμε στον Βόσπορο. 

Στο  Καράκιοι, ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο. Βλέπουμε το Ντολμά Μπαξέ τα τελευταία παλάτια των Σουλτάνων που χρεοκόπησαν τα οθωμανικά ταμεία - είναι πολύ εντυπωσιακά ωστόσο. 

Το ανάκτορο Ciragan που λειτουργεί ως πολυτελές και πανάκριβο ξενοδοχείο. Το Πανεπιστήμιο της Galatasaray. Περνάμε κάτω από την φωτισμένη πρώτη κρεμαστή γέφυρα που έχει αφιερωθεί στους νεκρούς του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Ο Τανέρ μας ξεναγεί. Σε λίγο παίρνει το μικρόφωνο ο Παντελής και στη συνέχεια η Βιργινία.

 Τραγουδούν πολίτικα τραγούδια. Ο ξεναγός μας αφιερώνει το ελληνοτουρκικό "Από ξένον τόπο - Uskudar". Όμορφο βράδυ, φωτισμένος ο Βόσπορος. Πλεούμενα με τουρίστες πηγαινοέρχονται, πυροτεχνήματα, μουσικές. Μέγα Ρεύμα (Arnautkoy), Bebek, Rumeli Xisari, φθάνουμε στη δεύτερη γέφυρα και στρίβουμε για την επιστροφή. 

Η ασιατική πλευρά με τα Yalia της, τα παραθαλάσσια αρχοντόσπιτα! Όπου και να στρέψεις τη ματιά ομορφιά, συναρπαγή. Τώρα φάνηκαν οι μιναρέδες από τα τζαμιά της Επτάλοφης να τρυπούν τον σκοτεινό ουρανό. Τελειώνει η ονειρεμένη βόλτα μας. Αποβιβαζόμαστε στο Eminonu και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας. 

Ο ύπνος αργεί ακόμα, γιατί αν είσαι δίπλα στο Taksim και στην Istiklal θέλεις να περπατήσεις μέσα στο ανθρώπινο ποτάμι να χαζέψεις τα μαγαζιά με τους μπακλαβάδες  και τα μουαλεμπιά και τα doner και τα iskender, να δεις το τραμ που ανεβοκατεβαίνει χτυπώντας το κουδουνάκι του, να περπατήσεις αν αντέχεις ως τον Πύργο του Γαλατά, να ακούσεις όλες τις γλώσσες της γης, να δεις  κτίρια ελληνικά, ανάμεσά τους το ελληνικό Προξενείο, τον παμμέγιστο  Ναό της Αγίας Τριάδας, το Ζωγράφειο Λύκειο σ' ένα στενό, να ζήσεις για λίγο με όλες σου τις αισθήσεις την Ανατολή!!!

(Συνεχίζεται)