Τι κι αν πέρασαν εκατό χρόνια;

Πριν έναν αιώνα και… βάλε, ο Γεώργιος Σουρής (1853-1919) έγραφε:
(Από το blog "Εδώ Αθήναι"-οι παρενθέσεις δικές μου)

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
(χίλια να ξοδεύει κι ούτε ευρώ να μη μαζεύει;)
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ’χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά’ χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
(με εξεταστικές και κόντρα επιτροπές)
………………………………………..
………………………………………..
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες
με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη
και κλέφτες με παλάτια,
(κλέφτες φτωχοί κι ελεεινοί
και "κύριοι" με offshore)
ο ένας κλέβει όρνιθες
και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο
για πλούτη και τιμή
. ………………………………………..
…………………………………………
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
(Κι ενώ καταστρεφόμαστε και σβήνουμε απ' τη γη
εκατομμύρια δίνουμε για πορνοDVD).

Παραείναι επίκαιρος ο Γ. Σουρής; Μήπως έτσι είμαστε οι νεοέλληνες; Μήπως αυτή είναι η φτιασιά μας;
Με τόσα που ακούσαμε για το εξωφρενικό δημόσιο χρέος, καταλαβαίνουμε πού πηγαίνουμε ή απλώς μας κακοφαίνεται γιατί προσπαθούν να μας βάλουν ένα φρένο οι Ευρωπαίοι; Αν μας δώσουν λίγη στήριξη κι ελπίδες, μήπως συνεχίσουμε ακάθεκτοι στο γνωστό μας δρόμο και τρόπο;
Στις 25 Μαρτίου κρίνεται ίσως η επιβίωσή μας. Εμείς "πέρα-βρέχει", θα μοσχοτρώμε τον μπακαλιάρο με τη σκορδαλιά. Όσο για το Πάσχα που πλησιάζει, μη μας ενοχλείτε με Νομισματικό Ταμείο και τέτοιες ανοησίες. Εμείς έχουμε να σουβλίσουμε τον οβελία.