Μας πρόδωσε ο θεός μας...

Τα τελευταία τριάντα χρόνια επιδοθήκαμε μ' όλη μας την ύπαρξη στη λατρεία του θεού Μαμμωνά. Αποδειχθήκαμε κατ' όνομα Χριστιανοί, στην πράξη φοβεροί υλιστές. Και αυτοί που παρανόμησαν και συγκέντρωσαν πολύ πλούτο, αλλά και όλοι μας -όσο μας επέτρεπαν οι δυνάμεις μας- μετρήσαμε τη ζωή μας και μετρηθήκαμε και οι ίδιοι με τα χρήματα, με τα αγαθά μας, με τα αποκτήματά μας. Ελάχιστοι έζησαν ασκητικά, με την ελπίδα τους στον Ένα ΘΕΟ, τον Πατέρα, που μας είπε "να μη μεριμνούμε" γιατί Εκείνος φροντίζει για μας όπως για τα λουλούδια του αγρού και για τα πετεινά του ουρανού.
Τώρα, ο θεός που φτιάξαμε και υπηρετήσαμε αντί για τον ΘΕΟ, μας γυρίζει την πλάτη. Πήρε από μας όσα ήθελε και μας παραπετάει άδειους, φοβισμένους, ανασφαλείς, βαθιά απογοητευμένους. Έτσι είναι αυτός ο θεός-μου θυμίζει το χρυσό βόδι των Εβραίων. Φεύγει για άλλα βοσκοτόπια, να στεγνώσει κι άλλες ψυχές.
Τουλάχιστον τώρα που τον βλέπουμε να φεύγει, να μας προδίδει, να μας εγκαταλείπει χωρίς ίχνος ευσπλαγχνίας, ας καταλάβουμε την απερισκεψία μας.
Ο Ένας ΘΕΟΣ μας περιμένει πάντα μ' ανοιχτή αγκαλιά στη στροφή του δρόμου, εκεί που μας αποχαιρετούσε τη στιγμή που του γυρνούσαμε την πλάτη μας, κι έχει για μας άπειρα πνευματικά αγαθά που δεν κινδυνεύουν από χρεοκοπίες,spreads, κερδοσκόπους. Ας ψιθυρίσουμε το "'ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός Σου, ποίησόν με ως ένα των μισθίων Σου" κι ας τρέξουμε με λαχτάρα κοντά Του. Όλα τα υπόλοιπα θα τ' αναλάβει Εκείνος...