Να είναι όλα μαύρα
κι εσύ να θες να βρεις μια λευκή τελείτσα
να κολλήσεις εκεί το βλέμμα σου
να τη διαστείλεις
να γίνουν όλα λευκά, φωτεινά
να χαθεί η σκοτεινιά, το μαύρο, το μαύρο...
Νά 'χουν όλα μια γεύση πικρή,
το φαρμάκι να στυφιάζει το είναι σου
κι εσύ ν' αναζητάς εναγώνια
μια σταλίτσα, έναν κόκκο γλύκας
να τον κρατήσεις στο στόμα σου για πάντα,
να γλυκάνει το φαρμάκι, η πίκρα, η πίκρα...
Νά 'ναι όλα του κόσμου τούτου
πονεμένα κι αδύναμα,
φορτωμένα με θλίψη κι απόγνωση,
μα εσύ να βρίσκεις μι' Αχτίδα,
να σηκώνεις τα μάτια ψηλά
και να βρίσκεις, να γεύεσαι
τη Χαρά, την Ελπίδα.
Σ.Κ.
*Με αφορμή τον άπειρο πόνο, την ασύλληπτη καταστροφή από τον φοβερό σεισμό του Νεπάλ, αλλά και όλα τα άλλα δεινά που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, πολέμους, προσφυγιά, φτώχεια, φρικαλεότητες του ISIS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου