Συμβίωση

   Η συμβίωση είτε μέσα στην οικογένεια, είτε μέσα στο μοναστήρι είναι αληθινό μαρτύριο. Το πρώτο που πρέπει να ξεπεράσουμε είναι οι ιδιαιτερότητες του εαυτού μας, που στη μοναχική γλώσσα λέγονται ιδιορρυθμίες. Πρέπει να ταπεινωνόμαστε, να τρώμε χώμα κάθε ώρα για να συμπορευόμαστε ακόμα και με τα θηρία, να ζούμε με τους άλλους ειρηνικά, όποιοι και νά 'ναι. Αυτό το μαρτύριο και συγχρόνως μυστήριο της συμβίωσης ανθρώπων από διαφόρους τόπους και ποικίλες ανατροφές, το είδα πολλές φορές στη ζωή μου και το έζησα πέρα για πέρα.
    Ο γερο-Ευδόκιμος δυσκολευόταν με τον μοναχό Ιγνάτιο, όμως συμβίωνε ειρηνικά, επαναλαμβάνοντας τη ρήση: "Υποχωρώ εγώ για να κερδίσω τον αδελφό μου!" Και αυτό όχι αναστενάζοντας, αλλά πάντα έχοντας στο πρόσωπό του συνοδευτικό το γλυκύ του μειδίαμα.

Από το βιβλίο "Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας"