Οι Χριστιανοί και η μάσκα

 Από τον π.Λουκά Τσιούτσικα, ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης και ιατρό έλαβα το παρακάτω εμπεριστατωμένο πόνημα. Ας το μελετήσουμε προσεχτικά οι πιστοί κι ας ξεφύγουμε από την δαιμονική διχόνοια, αλλά ας κάνουν τον κόπο και οι κληρικοί, που παροτρύνουν τους πιστούς στην μη χρήση της μάσκας εντός των ιερών ναών, να εντρυφήσουν και να δουν το θέμα πιο καθαρά και χωρίς φανατισμούς και υπερβολές.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΜΑΣΚΑ 

Βρισκόμαστε στην εποχή του κορονοϊού (ή κοροναϊού), εποχή συγχύσεως φόβου και αγωνίας. Σχετικά νέος και εν πολλοίς άγνωστος ο ιός SARS-Cov-2 για τον οποίο οι γνώσεις μας αν και αυξάνουν και εξελίσσονται, στον τομέα της θεραπείας της νόσου που προκαλεί, της COVID-19 (Coronavirus Disease 2019) και δη του Σοβαρού Οξέος Αναπνευστικού Συνδρόμου (SARS), προς το παρόν τουλάχιστον, είναι πενιχρές και φαίνεται πως το καλύτερο που πρέπει να κάνει κάποιος για να προλάβει την ασθένεια είναι η αποφυγή της έκθεσης στον εν λόγω ιό.

Όμως ενώ κάπως έτσι φαίνεται να έχουν τα πράγματα ή τουλάχιστον κάπως έτσι μας παρουσιάζονται από τον ΠΟΥ, τις Κυβερνήσεις των κρατών και τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, κάποιοι εκδηλώνουν αντιδράσεις. Αντιδράσεις μέχρι και την αμφισβήτηση της υπάρξεως του ιού και της νόσου ιδιαίτερα δε εναντίον ενός των βασικών προληπτικών μέτρων, της μασκοφορίας.

Ειδικοί και άσχετοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι παρουσιάζονται με αντικρουόμενες απόψεις και οι μεν θεωρούν το φόρεμα της μάσκας απαραίτητο και επιβεβλημένο μέτρο, οι δε άχρηστο ή και επιζήμιο. Σε αυτή δε τη διαμάχη εντάσσουμε εαυτούς και εμείς οι χριστιανοί, οι άνθρωποι της Εκκλησίας, λαϊκοί, μοναχοί και κληρικοί και  διαφωνούμε μεταξύ μας ενώ θα έπρεπε, καθώς έχουμε με το ένα και το αυτό Πνεύμα ποτιστεί (Α΄ Κορ. 12,13) «τῷ αὐτῷ στοιχεῖν κανόνι, τὸ αὐτὸ φρονεῖν» (Φιλ. 3,16, βλ. και Ρωμ. 15,5, Β΄ Κορ. 13,11, Φιλ. 2,2). Και αυτό το φρόνημα και αυτός ο κανόνας αναδεικνύονται από τον λόγο του Θεού, καθώς αυτός, πάντα κατά την ταπεινή μας γνώμη, κάνει έμμεσες αλλά και άμεση αναφορά στο εν λόγω θέμα της μασκοφορίας. Και εξηγούμεθα.

1.   Έμμεσες αναφορές.

 α) Όσον αφορά την πνευματική ηγεσία·

«Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε. αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες. ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες» (Ἑβρ. 13,17).

β) Όσον αφορά την πολιτική ηγεσία·

«Υπομίμνησκε αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν» (Τίτ. 3,1).

«Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ. αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν. ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν. οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρῖμα λήψονται…ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργήν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε. λειτουργοὶ γὰρ Θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες (Ρωμ. 1-2, 5-6).

Σαφώς λοιπόν οι χριστιανοί, κατά τον Απ. Παύλο -ο οποίος, ας σημειωθεί ότι όταν έγραφε την προς Ρωμαίους και την προς Τίτον επιστολή (55-59 και 61-66 μ.Χ. αντίστοιχα) ήταν αυτοκράτορας ο γνωστός μας και πολύς Νέρων (54-68 μ.Χ.)- πρέπει να υποτάσσονται και στις πνευματικές και στις πολιτικές τους εξουσίες, μετά διακρίσεως βέβαια και με την προϋπόθεση ότι το επιτασσόμενο δεν έρχεται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού, δεν είναι εμφανώς αμαρτία, οπότε, στην περίπτωση αυτή, επιτρέπεται και επιβάλλεται να αντιτάσσουν το «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πραξ. 5,29).

Αλλά, εν προκειμένω, η για προφύλαξη χρήση της μάσκας μπορεί να θεωρηθεί αμαρτία; Είναι αμαρτία ότι ανέκαθεν την χρησιμοποιούν ιατροί χειρουργοί, οδοντίατροι και πολλοί άλλοι επαγγελματίες, για να προφυλάξουν ή και να προφυλαχθούν από δυνητικά βλαβερούς παράγοντες;

Η απάντηση είναι προφανής. Επομένως και στην περίπτωση αυτή της μασκοφορίας, εφ’ όσον τόσο η υπεύθυνη εκκλησιαστική όσο και η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία τη συνιστούν ή και την επιβάλλουν, η εφαρμογή των ανωτέρω λόγων του Απ. Παύλου είναι αυτονόητη, και για λόγους συνειδήσεως και πιστότητας στην εντολή του Θεού επιβεβλημένη.

2. Άμεση αναφορά.

Στο Λευϊτικό της Παλαιάς Διαθήκης, στα κεφ. 13 και 14 γίνεται εκτενής και λεπτομερής αναφορά στη λέπρα του ανθρώπου, τη διάγνωση, τη βιοτή κατά τη διάρκειά της, την κάθαρση και την ελευθεροκοινωνία των λεπρών.

Ας σημειωθεί ότι η αρρώστια αυτή είναι μεν λοιμώδης, κολλητική, αλλά μεταδίδεται σχετικά δύσκολα και γενικώς δε θεωρείται θανατηφόρος· δηλαδή είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνη από την COVID-19. Παρ’ όλα αυτά τα προς αποφυγή της μετάδοσής της μέτρα ήταν αυστηρά.

Μεταξύ άλλων στο 13,45-46 διαβάζουμε·

45 Καὶ ὁ λεπρὸς ἐν ᾧ ἐστιν ἡ ἁφή, τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔστω παραλελυμένα καὶ ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἀκάλυπτος, καὶ περὶ τὸ στόμα αὐτοῦ περιβαλέσθω, καὶ ἀκάθαρτος κεκλήσεται· 46 πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας ἐὰν ᾖ ἐπ᾿ αὐτὸν ἡ ἁφή, ἀκάθαρτος ὢν ἀκάθαρτος ἔσται, κεχωρισμένος καθήσεται, ἔξω τῆς παρεμβολῆς αὐτοῦ ἔσται ἡ διατριβή.

Και σε μετάφραση ·

45 Ο λεπρός (εις τον οποίον υπάρχει η πληγή της λέπρας)  πρέπει να φοράει (λυμένα και)  σκισμένα ρούχα, να μην έχει κάλυμμα στο κεφάλι, να σκεπάζει το κάτω μέρος του προσώπου του και να φωνάζει «ακάθαρτος, ακάθαρτος!» 46 Όσον καιρό διαρκεί η αρρώστια του, θα θεωρείται ακάθαρτος και θα ζει μακριά από τους άλλους· η κατοικία του θα είναι έξω από το στρατόπεδο (καταυλισμόν των ανθρώπων)4.

Να που μεταξύ των άλλων, προς αποφυγή μεταδόσεως της νόσου, επιβάλλεται και η «μάσκα» διότι τι άλλο παρά μασκοφορία είναι η κάλυψη του κάτω μέρους του προσώπου; Και το σημαντικότερο, ότι την επιβάλλει ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος ομιλεί και νομοθετεί ως Άσαρκος Λόγος στην Παλαιά και ως Ένσαρκος Λόγος στην Καινή  Διαθήκη! Και όταν την επιβάλλει ο Χριστός για τη λέπρα ποιος χριστιανός μπορεί να έχει αντίρρηση για την εφαρμογή της σε μια σοβαρότερη κατάσταση όπως αυτή της COVID-19;

Τέλος, έστω, ας δούμε το θέμα και με την κοινή λογική.

Αν, ας υποτεθεί, δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν και «εις κενόν» βάζουμε τη μάσκα, τι έχουμε να χάσουμε στην περίπτωση αυτή και ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει για αυτό; Αν όμως κάπως έτσι είναι, έστω και μερικώς αληθεύουν, και εμείς, με την πείσμονα άρνησή μας γινόμαστε αιτία να βλαφθεί η υγεία μας ή και το χειρότερο να αρρωστήσει ή και να πεθάνει κάποιος άλλος -που μπορεί να είναι και συγγενικό μας πρόσωπο- δε θα είμαστε, στην περίπτωση αυτή, υπόλογοι ενώπιον Θεού και ανθρώπων; Πώς θα μπορούμε να κοινωνούμε ή και να λειτουργούμε; Είναι συνετό να διακινδυνεύουμε τόσο σημαντικά πράγματα; Τι λόγο θα δώσουμε εν ημέρα Κρίσεως;

(π. Λουκάς Τσιούτσικας, ιεροκήρυκας Ι.Μ. Λαγκαδά, Λητής, Ρεντίνης, ιατρός)